Ποιος είναι άγιος

 

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές αλλά άνθρωποι ομοιοπαθείς μ’ εμάς. Η αγιότης είναι η ανοιχτή πρόσκληση της Κεφαλής της Εκκλησίας, του Ιησού Χριστού, που απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο όλων των εποχών, στη συμμετοχή στον Σταυρό Του που είναι το εχέγγυο της επιτυχίας της προσωπικής Ανάστασης.

Οι Άγιοι πήραν την γενναία απόφαση να συσταυρωθούν με τον Χριστό (μέσω του μαρτυρίου του αίματος ή της συνειδήσεως) συντρίβοντας τον «παλαιό άνθρωπο» δια της μετανοίας. Η χριστομίμητος ταπείνωσή τους είλκυσε την Θεία Χάρη που ενοίκησε σ’ αυτούς και τους κατέστησε θεοφόρους. Αυτή η απόλυτη ένωσή τους με τον Θεό είναι «η ψυχολογία της αγιότητος», όπως επισημαίνει ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Σε κάθε Άγιο ο Κύριος είναι τα πάντα και κάθε τι στην ψυχή του, στην συνείδησή του, στην καρδιά του και στο έργο του».

Οφείλουμε να τους ακολουθούμε με πιστότητα, ζήλο, αγάπη πολλή και ταπεινή μαθητική διάθεση, διότι «χωρίς αγάπη για τους Αγίους η ορθοδοξία κάποιου είναι ακρωτηριασμένη και η αίσθηση προσανατολισμού κλειστή- διότι κάποιος πρέπει να ακολουθεί τα παραδείγματα ».

Π.Σεραφείμ Ρόουζ

* * *

Οι άγιοι δεν είναι οι καλοί άνθρωποι, αλλά οι θεούμενοι.Υπάρχουν μερικοί που υποκρίνονται τον άγιο, αλλά αυτοί στην πραγματικότητα είναι υποκριτές λαοπλάνοι.

Ακόμη και οι αιρετικοί είναι καλοί άνθρωποι, μπορεί να έχουν ηθική ζωή, αλλά αφού δεν έχουν την ορθόδοξη θεολογία και την ασκητική θεολογία και την ασκητική της Εκκλησίας παραμένουν στην ηθική ζωή, δεν μετέχουν της θεοποιού ενεργείας του Θεού και δεν μπορούν να θεραπεύουν άλλους ανθρώπους.

Πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης

* * *

Οί Ἅγιοι πάντα μιλοῦσαν γιά τήν ἁμαρτωλότητά τους. Ἐνοχλοῦνταν ἀπό τή φήμη, πού εἶχαν ἀποκτήσει και ἀμφισβητοῦσαν τά ἐγκώμια, πού διατύπωναν γιά τό πρόσωπό τους οἱ κοσμικοί. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Ὅταν ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί, τό πίστευαν. Τά πνευματικά τους μάτια εἶχαν γίνει μικροσκόπια καί ἔβλεπαν καί τά παραμικρά σφάλματά τους σάν μεγάλα».

Αὐτό πού ἐπιλέγουν καί διεκδικοῦν οἱ κοσμικοί, τό ἀρνοῦνται οἱ Ἅγιοι. Εἶναι ἡ ἄκρα ἀντίθεση. Δύο διαφορετικοί δρόμοι, πού ξεκινοῦν ἀπό διαφορετικά σημεῖα καί καταλήγουν ἐπίσης σέ διαφορετικά σημεῖα. Οἱ Ἅγιοι προχωροῦσαν ταπεινά συναισθανόμενοι τήν ἁμαρτωλότητά τους, ἐνῶ οἱ κοσμικοί κρύβουν τήν ἁμαρτωλότητά τους καί προβάλλουν ὑποκριτικά τίς ἀνύπαρκτες ἀρετές τους.

π. Διονύσιος Ταμπακης

* * *

Οι Άγιοι δεν ήταν φτιαγ­μέ­νοι από άλλο υλι­κό. Ήταν άν­θρω­ποι σαν κι εμάς. Σε αυτό διέ­φε­ραν: στο ότι πή­ραν στα σο­βα­ρά το ζή­τη­μα της σω­τη­ρί­ας τους.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

* * *

Να κά­μεις μιὰ Εικό­να του Χρι­στού, της Πα­να­γί­ας, του Προ­δρό­μου, να έχεις και τον Ά­γιο του παι­διού σου. Και ό­ταν το παι­δὶ ση­κώ­νε­ται α­πὸ τον ύ­πνο και σου γυ­ρεύ­ει ψω­μί, μὴν του δί­νεις, μό­νο να πά­ρεις το ψω­μί, να το βά­λεις εμ­πρὸς στην Εικό­να του Χρι­στού και να του πεις: ''Ε­γώ, παι­δί μου, δεν έ­χω ψω­μί. Ο Χρι­στὸς έ­χει. Σή­κω να κά­νεις τον σταυ­ρό σου, να πα­ρα­κα­λέ­σου­με τον Άγιό σου να πα­ρα­κα­λέ­σει τον Χρι­στὸ να σου το δώ­σει''. Και έτσι το παι­δὶ πα­ρα­κι­νείται α­πὸ την αγά­πη του ψω­μιού και ευ­θὺς όταν ξυ­πνά, τον Άγιό του βλέ­πει. Και έτσι να συ­νη­θί­ζε­τε τα παι­διά σας, να τα παι­δεύ­ε­τε α­πὸ μι­κρά, για να συ­νη­θί­ζουν στον κα­λὸ δρό­μο.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός