Προσευχή εν καιρώ Πολέμου.

 

Του καθηγουμένου Ι.Μ.Μαχαιρά Γέροντα Επιφανίου

Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἡ Αὐτοαγάπη, ἡ Αὐτοταπείνωσις, ὁ μέγας καὶ μοναδικὸς Εἰρηνάρχης· ὁ τοῖς προσερχομένοις εἰς σὲ καὶ ἐσφραγισμένοις τῷ σῷ παντοδυνάμῳ ὀνόματι, ἐνδύων πανοπλίαν ἀθάνατον πρὸς τὸ δύνασθαι καθαίρειν τὰ τῆς πονηρίας ὀχυρώματα καὶ νικᾶν τοὺς ὑπεναντίους κατὰ κράτος· ἔτι δὲ χαριζόμενος αὐτοῖς πίστιν ἀκαταμάχητον καὶ ἐλπίδα ἀσάλευτον καὶ ἀγάπην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, ὥστε καὶ αὐτοὺς τοὺς ἐγνωσμένους καὶ δεδηλωμένους ἐχθροὺς αὐτῶν, αὐτοὶ ἀγαπᾶν καὶ ὑπὲρ αὐτῶν πάσχειν.

Αὐτὸς, Πανάγαθε Βασιλεῦ, τοὺς ἁγίους ἀδελφοὺς ἡμῶν οἵτινες ἐν μέσῳ τοῦ σταδίου τοῦ παρόντος αἰῶνος λαμβάνουσι πεῖραν τῶν σῶν ἀψευδεστάτων καὶ προφητικῶν προρρήσεων, χειμαζόμενοι καὶ κλυδωνιζόμενοι ὑπὸ τῶν ἐπισυμβαινόντων αὐτοῖς παντοίων πειρασμῶν, οὐ μὴν θλίψεως καὶ λοιμοῦ, λιμοῦ τε καὶ σεισμοῦ, ἀλλὰ πολέμου καὶ μαχαίρας καὶ σκιᾶς θανάτου, θὲς ὑπὸ τὴν κραταιάν σου χεῖρα καὶ κράτησον τῷ πανσθενουργῷ βραχίονί σου.

Ταῦτα πάντα προείρηκας ἡμῖν πρὶν γενέσθαι, ἐνθαρρύνων τὴν ἡμετέραν καρδίαν ἵνα μὴ θροούμεθα μηδὲ δειλιῶμεν, ὅτι ὑπὸ τὸ σὸν παντεπόθφαλμον ὄμμα λαμβάνουσι χώραν, καὶ οὐδὲ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ἡμῶν ἀπώληται εἰ μὴ ἐπὶ τοῦ σοῦ σωτηριώδους προσταγματος.

Ἀλλὰ διὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν τὴν τῆς ψυχῆς καὶ τὸν ἀνθρώπινον φόβον τοῦ νοὸς καὶ τὸν τῆς διανοίας φανταστικὸν τρόμον, ἡ καρδία πεπάγωται καὶ τὸ πνεῦμα σεσάλευται καὶ ὁ νοῦς ἐξέστη τῶν φρενῶν, καὶ τὸ σῶμα κατέστη ὡσεὶ παραλελυμένον, ὅτι ὁ πόλεμος πανώλεθρός ἐστι, ἀφαιρεῖ ἐκ τῆς καρδίας τὴν χαράν, τὴν εἰρήνην, τὴν ἠρεμίαν, τὴν ἡσυχίαν, τὸ ἀμέριμνον, τὴν αἴσθησιν τῆς ἀσφαλείας· ἀντ’ αὐτῶν δὲ εἰσάγει τὸν φόβον, τὸν τρόμον, τὴν στενοχωρίαν, τὴν λύπην, τὴν ἀνασφάλειαν, τὴν σύγχυσιν, τὴν ταραχήν, τὴν ἐκ πάντων στέρησιν.

Ὅθεν καὶ προσπίπτομεν εἰς τὴν σὴν συμπαθεστάτην ἀγάπην καὶ κάμπτομεν τὰ γόνατα τῇ σῇ εὐσπλαγχνίᾳ, καὶ προσκυνοῦμεν τὴν σὴν μεγαλειότητα, ἐκλιπαροῦντες ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν ἐν ταῖς θλίψεσιν ὄντων καὶ κινδυνευόντων ἐν μέσῳ τῶν μαχῶν καὶ ἱσταμένων ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ θανάτου· ἐλέησον αὐτούς τε καὶ ἡμᾶς, προστατεύων καὶ παρηγορῶν καὶ σῴζων αὐτούς, ἔτι δὲ καὶ εὐλογῶν, ἀνακαινίζων καὶ ἁγιάζων αὐτούς, διδάσκων τὴν καρδίαν αὐτῶν ἑτέραν γνῶσιν ἐμπειρίας, τὴν γνῶσιν τοῦ καλου καὶ τοῦ κακοῦ, τὴν γνῶσιν τοῦ Ἄβελ καὶ τοῦ Κάιν, εἰς ἐθνικὸν, ὑπερεθνικὸν καὶ πανανθρώπινον ἐπίπεδον, τὸ ἀπότοκον τῆς Βαβέλ.

Προσέτι δὲ, καὶ διὰ τῶν ταπεινῶν ἡμῶν ψελλισμάτων, νύττομεν τὰ σπλάγχνα τῶν σῶν θείων οἰκτιρμῶν, παρακαλοῦντες ὑπὲρ τῶν ἀώρων νηπίων, ὅπως ἀσφαλίσῃς αὐτὰ ἐκ τοῦ προώρου θανάτου καὶ τῆς τῶν γονέων στερήσεως· ὑπὲρ τῶν μικρῶν παιδίων, ὅπως σκεπάσῃς τὴν ψυχὴν αὐτῶν, ἵνα μὴ τραυματισθῇ ἐκ τῆς θέας τῶν ἀποτροπαίων ἐγκλημάτων· τῶν μητέρων, ἐνισχύων τὴν καρδίαν αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀγωνιῶσι μηδὲ δειλιῶσιν αἰσθανόμεναι τὴν διαχεομένην ἀρνητικὴν ἐνέργειαν· τῶν πατέρων, προστατεύων αὐτοὺς ἐκ τῆς ἐπιφερομένης σκιᾶς θανάτου, καὶ μὴ ἐῶν τὰς οἰκογενείας αὐτῶν ἀκεφάλους γενέσθαι ἐκ τῆς τούτων προστασίας· τῶν δὲ ὑπερηλίκων, ἵνα μὴ ἐκ τῆς λύπης διὰ τὰ ἐπισυμβαίνοντα, τοὐτέστιν τὴν ἐγκατάλειψιν τῶν πατρογονικῶν αὐτῶν ἐστιῶν, καὶ τὴν τῆς περιουσίας ὑφαρπαγὴν, καὶ τὴν τῶν τέκνων στέρησιν, καταποθῇ αὐτῶν ἡ καρδία, καὶ ἐκλυθῶσιν ἐκ τῆς τοῦ βίου ζωῆς προώρως.

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς ταπεινῆς ταύτης ἡμῶν ἱκεσίας, καὶ παῦσον τὰς τῶν πολέμων ἐπαναστάσεις, καὶ ἀνακαίνισον τὰς τῶν ἀνθρώπων καρδίας, ἀγαθοποιοῦν αὐτὰς, ἐγκαίνιζων εἰς αὐτὰς τὸν καρπὸν τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος, τὴν ἀγάπην, τὴν χαράν, τὴν εἰρήνην, τὴν δικαιοσύνην, ἐκδιώκων ἐξ αὐτῶν πᾶσαν ἀλλότριον τοῦ σοῦ θελήματος κίνησιν, ἵνα πάντες ἕν ὦσιν, καὶ ἐξ ἑνὸς στόματος καὶ μιᾶς καρδίας δοξάζωσι καὶ προσκυνοῦσι τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 

 

Νεοελληνική απόδοση:

Κύριε, Θεέ των Πατέρων μας, Εσύ που είσαι η Ίδια η Αγάπη και η Ταπείνωση, ο μόνος αληθινός και μέγας Ειρηνοποιός, Εσύ που ενδυναμώνεις με αθάνατη πανοπλία όσους προστρέχουν σε Σένα και είναι σφραγισμένοι με το παντοδύναμο όνομά Σου, ώστε να γκρεμίζουν τα οχυρά της πονηρίας και να νικούν με τη δύναμή Σου τους εχθρούς.

Εσύ που χαρίζεις σε αυτούς πίστη ακατανίκητη, ελπίδα που δεν κλονίζεται, και αγάπη που ξεπερνά κάθε λογική, ώστε ακόμη και τους φανερούς εχθρούς τους να τους αγαπούν και να υποφέρουν γι’ αυτούς.

Εσύ, Πολυεύσπλαχνε Βασιλέα, προστάτεψε τους άγιους αδελφούς μας που μέσα στο στάδιο της παρούσας ζωής δοκιμάζονται από όσα προφήτευσες με ακρίβεια: όχι μόνο από θλίψεις, πείνα, επιδημίες και σεισμούς, αλλά και από πόλεμο, μαχαίρα και σκιά θανάτου.

Σκέπασέ τους με το παντοδύναμο χέρι Σου και στήριξέ τους με τον κραταιό Σου βραχίονα.

Όλα αυτά τα προείπες πριν συμβούν, για να ενισχύσεις την καρδιά μας και να μη φοβόμαστε, γνωρίζοντας πως όλα γίνονται κάτω από το άγρυπνο μάτι της πρόνοιάς Σου, και πως ούτε μια τρίχα της κεφαλής μας δεν χάνεται χωρίς το σωτηριώδες θέλημά Σου.

Όμως, εξαιτίας της ψυχικής μας αδυναμίας, του ανθρώπινου φόβου, και της ταραχής του νου, η καρδιά μας έχει παγώσει, το πνεύμα ταράζεται, ο νους συγχύζεται και το σώμα παραλύει. Γιατί ο πόλεμος είναι πανωλεθρία. Παίρνει από την καρδιά μας τη χαρά, την ειρήνη, την ηρεμία, την ησυχία, το αμέριμνο, την αίσθηση ασφάλειας· και στη θέση τους φέρνει τον φόβο, τον τρόμο, τη στενοχώρια, τη λύπη, την ανασφάλεια, τη σύγχυση και την απόλυτη στέρηση.

Γι’ αυτό προσπίπτουμε ενώπιον της γεμάτης στοργή αγάπης Σου, λυγίζουμε τα γόνατά μας ενώπιον της ευσπλαχνίας Σου και προσκυνούμε τη μεγαλοσύνη Σου, παρακαλώντας Εσένα, τον Πανοικτίρμονα, υπέρ των αδελφών μας που δοκιμάζονται μέσα στις θλίψεις, τους κινδύνους, και στέκονται μπροστά στον φοβερό θάνατο.

Σπλαχνίσου εκείνους και εμάς. Σκέπασέ τους, παρηγόρησέ τους, σώσε τους. Ευλόγησέ τους, ανακαίνισέ τους, αγίασέ τους. Δίδαξέ τους μέσα στην καρδιά τους τη βαθύτερη γνώση της εμπειρίας: τη διάκριση του καλού και του κακού, την κατανόηση του Άβελ και του Κάιν —σε εθνικό, υπερεθνικό και πανανθρώπινο επίπεδο, καρπό της σύγχυσης της Βαβέλ.

Με τις ταπεινές μας ικεσίες, συγκινούμε τα σπλάχνα των θείων Σου οικτιρμών και παρακαλούμε υπέρ:

των νηπίων, για να τα προστατεύσεις από πρόωρο θάνατο και ορφάνια,
των μικρών παιδιών, για να μην τραυματιστεί η ψυχή τους από την εικόνα φρικτών εγκλημάτων,
των μητέρων, για να δυναμώσεις την καρδιά τους απέναντι στην οδυνηρή ενέργεια που τις περιβάλλει,
των πατέρων, για να τους φυλάξεις από τη σκιά του θανάτου και να μη μείνουν οι οικογένειές τους απροστάτευτες,
και των ηλικιωμένων, ώστε η θλίψη για τα όσα συμβαίνουν —η απώλεια των σπιτιών τους, των περιουσιών τους και των παιδιών τους— να μην καταβάλει την καρδιά τους και χάσουν τη ζωή τους πρόωρα.

Κύριε, άκουσε αυτή την ταπεινή μας δέηση. Κατάπαυσε τις εξεγέρσεις των πολέμων. Ανακαίνισε τις καρδιές των ανθρώπων, γεμίζοντάς τες με το Πνεύμα Σου: με αγάπη, χαρά, ειρήνη, δικαιοσύνη. Διώξε από μέσα τους κάθε κίνηση που είναι αντίθετη με το θείο θέλημά Σου, ώστε όλοι να είναι ένα, και με ένα στόμα και μία καρδιά να δοξάζουν και να προσκυνούν το πανάγιο και μεγαλοπρεπές όνομά Σου, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν.