Κυριακή 18 Μαΐου 2025

Ἄς φέρουμε στό νοῦ μας τήν Σαμαρείτιδα.


                               


Πῶς μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο ἡ προσωπική σχέση καί γνωριμία μέ τόν Χριστό!

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Λεγόμεθα χριστιανοί - ὀρθόδοξοι. Ποιό ρόλο ὅμως παίζει ὁ χριστιανισμός, ἡ ὀρθοδοξία, στήν ζωή μας;

Ἄς ἀποτολμήσουμε μιά σύγκριση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς (ἤ τῆς κοινωνίας μας) μέ τό Εὐαγγέλιο. Τί θά δοῦμε; Συμφέροντα, συμβιβασμούς, ὑποχωρήσεις, διπλωματικές ἐνἐργειες. Ποῦ εἶναι ἡ εὐθύτητα, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἀλήθεια; Στήν πράξη, παράλληλα μέ τό Εὐαγγέλιό του δεχόμαστε διάφορα ὑλιστικά καί ἄθεα συστήματα, ἐξισώνοντάς τα μέ τό Εὐαγγέλιο, νά κατευθύνουν τήν ζωή μας.

Ὁμολογοῦμε τόν Χριστό, ἀλλά πορευόμεθα κατά τό συμφέρον μας καί συχνά συμβιβαζόμασθε καί προσαρμοζόμασθε μέ τήν ἀθεΐα καί ἀπιστία, πού ὀργιάζουν γύρω μας. Αὐτό σημαίνει, ὅτι δέν ἀνήκουμε ὁλόκληροι στόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό του.

Γιατί ὅμως αὐτή ἡ ἀσυνέπεια; Τί λείπει; Λείπει ἡ προσωπική τοῦ καθενός μας γνωριμία καί σχέση μέ τόν Χριστό. Γνωρίζουμε τόν Χριστό σάν ἱστορία, σάν παρελθόν, ὄχι ὡς ζωντανό παρόν. Δέν ἀποκτᾶμε προσωπική σχέση μαζί του μέσα ἀπό τήν πνευματική ζωή, τήν ἄσκηση.

Ναί! Ἄν δέν ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό, ἄν δέν κατακτηθοῦμε ἀπό τόν Χριστό, ἄν δέν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό μας, δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσει πραγματικά ὁ Χριστός, οὔτε στήν κοινωνία μας, οὔτε στήν καρδιά μας.
----------------------------------------

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ, τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθόδοξος κυψέλη».

Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

1 σχόλιο:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... ἕνας σπουδαῖος δάσκαλος,

ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε
ἕνα σωρό κοσμικές ἰδέες,
ποὺ εἴχαν ὕπουλα ντυθεῖ
ἕνα ἔνδυμα... (παρ)ἑκκλησιαστικό...
καὶ μᾶς ὁδήγησε μαζί μὲ -μία χοῦϕτα- ἄλλους
γενναίους καὶ ἀληθινούς ἀνθρώπους

νὰ περιορίσουμε ἤ καὶ νὰ κόψουμε... μαχαίρι...

τὴν σανοϕαγία...



ἀλλά ἐδῶ, ἐπιτρέψτε μου νὰ γράψω μία δυό σκέψεις (ἐρασιτεχνικές)
γιὰ... τόνους...
καὶ κυρίως, γιὰ τὴν παρεξηγημένη τὴν 'βαρεῖα'
ποὺ ἴσα ποὺ τὴν ἐπρολάβαμε στὰ σχολικά βιβλία τοῦ καιροῦ μας,

ἤδη... μισοκαταργημένη,
ἀλλά ποὺ ἐξακολουθοῦσε
(σεμνή... μὲσ'στὴν ἀϕάνεια...
μά... ἐκεῖ παρόλαυτα)
νὰ ὑπάρχει ἀκόμη στὰ βιβλία μας•


ἔχοντας λοιπὸν διαβάσει,
πρὶν λίγο,
τὴν παραπάνω ἀνάρτηση τοῦ

Ιερομ. Ζαχαρία Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ

σὲ ἄψογη σ π ά ν ι α
πολυτονική γραϕή

διαβάζοντας, ἔϕερνα στὸν νοῦ μου τὸν τ ρ ό π ο ποὺ
ἐτόνιζαν τὸν λόγο τους
στὶς ἰδιαίτερες ἀπαγγελίες τους,

ὁ ἕνας λόγιος ποιητής, τοῦ ὁποίου ὑπάρχουν ἠχογραϕημένες ἀπαγγελίες
τῶν παράδοξων, ξεχωριστῶν καὶ... ἰδιαίτερα... νόστιμων ποιημάτων του
ὁ Νίκος Ἐγγονόπουλος
ὁ μαθητής τοῦ Κόντογλου
παραδοξο(ζω)γράϕος,

κι ἑνός "ἁπλοϊκός" λαϊκός
α ὐ θ ε ν τ ι κ ό ς κι ἀτόϕιος καλλιτέχνης,
τοῦ Θεάτρου Σκιῶν,
ὁ Εὐγένιος Σπαθάρης

ποὺ καὶ οἱ δυό τους, ἐτονίζαν τὴν Ελληνική λαλιά

μὲ τὸν ἴδιο τρόπο

τὸν... τόσο ἴδιο στὸ ἄκουσμά του,
μ' αὐτὴν την ἰδιαίτερη
μ ο υ σ ι κ ό τ η τ ά τοῦ λόγου (τῆς λαλιᾶς),

ποὺ ἰσοπεδώθηκε καὶ ἀϕανίσθη

ἀπ' τοὺς ταλαίπωρους ... τοὺς... ἐπι...μορϕωτές μας
τοὺς μορϕομενμόρϕωτους...
ποὺ μᾶς ὁδήγησαν
στὴν... "νέα"
ἀ ν ο ϊ κ ή μας ἐποχή...

ἐνῶ ὑπῆρχε ὁλοζώντανη κι ἀκμαία στοὺς ἀνθρώπους
τῆς λίγο πιό παλαιότερης ἐποχῆς

μιᾶς Ρωμηοσύνης...

ποὺ... ἴσα-ἴσα κάπως τὴν προϕτάσαμε...

ὁταν ἀκόμη ὁλοζώντανη...

ζοῦσε ἀνάμεσά μας... !