Οίνος εκ της Αμπέλου Σεβαμά.

 

Ο εορταζόμενος σήμερα Προφήτης Ησαΐας, στο βιβλίο των Προφητειών του και στα κεφάλαια ιε'- ιστ' μεγαλοφωνεί το ''Κατά της Μωαβίτιδος Ρήμα Κυρίου'' και προλέγει όχι μόνο την πλήρη καταστροφή της, αλλά και την ολική ερημοποίηση της.

Ποιό ήταν το έθνος των Μωαβιτών;

Ήταν οι απόγονοι του Μωάβ, τέκνο του Λωτ από αιμομιξία με την μεγαλύτερη από τις δυο θυγατέρες του, οι οποίες μετά την φυγή τους από την καταστροφή των Σοδόμων, μέθυσαν τον πατέρα τους και κοιμήθηκαν μαζί του.

Ο δε Λωτ ήταν ανεψιός από αδελφό του Αβραάμ.

Το Έθνος λοιπόν των Μωαβιτών που προέκυψε από αυτή την αιμομιξία, έγινε γρήγορα μεγάλο και απλώθηκε ανατολικά της Νεκράς Θάλασσας.

Οι κάτοικοι του ήταν δυνατοί, νίκησαν και εξαφάνισαν τους φοβερούς γίγαντες Ανακείμ, είχαν πλούτη και δύναμη πολύ, αλλά ήταν ειδωλολάτρες και έκαναν και ανθρωποθυσίες νηπίων.

Παρόλα αυτά θεωρούσαν ότι και αυτοί ήταν απόγονοι του Αβραάμ, επειδή παίρνοντας αυτός μαζί του από την Ουρ των Χαλδαίων, τον ανεψιό του Λωτ και κατά αυτούς υιοθετώντας με αυτό τον τρόπο, άρα είχαν και αυτοί μερίδιο στις επαγγελίες που δόθηκαν από τον Αληθινό Θεό στον Αβραάμ.

Μια πολύ μπερδεμένη δοξασία, αφού ο Λωτ, ήταν ανεψιός του Αβραάμ και δεν υιοθετήθηκε ποτέ από αυτόν, αλλά και το κυριότερο είναι ότι ο Γενάρχης τους Μωάβ ήταν Νόθος και Τέκνο Αιμομιξίας.

Η γη που κατοικούσαν ήταν πολύ εύφορη και αυτοί έδειχναν ότι είναι πολύ καλοί και φιλόξενοι άνθρωποι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πολύ πονηροί και εγωϊστές, εκμεταλλευόταν την κάθε ευκαιρία για να ηγεμονεύσουν, υποτάσσοντας γειτονικούς λαούς με ύπουλους τρόπους και ξαφνικούς πολέμους ακόμη.

Στην ιστορία έμεινε ένα ονομαστό κρασί που παρήγαγε αυτός ο λαός από μια ποικιλία σταφυλιών που μόνο αυτοί καλλιεργούσαν.

Ήταν ο γλυκόπιοτος Οίνος εκ της Αμπέλου Σεβαμά.

Όποιος Ισραηλίτης φιλοξενούμενος τους, δεν γνώριζε και έπινε από αυτό το κρασί, μεθούσε με μια γλυκιά μέθη και γινόταν όχι μόνο Καρδιακός Φίλος τους αλλά και Σφοδρός Υπέρμαχος τους, ονομάζοντας τους Αδελφικό Έθνος!!!

Ο μόνος που φιλοξενήθηκε και ίσως γνώριζε και δεν ήπιε αυτό το κρασί, είναι ο Δαβίδ ο οποίος κατέφυγε στη Μωάβ όταν τον κυνηγούσε να τον σκοτώσει ο Βασιλιάς Σαούλ.

Αυτή η ποικιλία σταφυλιών, η Σεβαμά, όπως αναφέρει ο Άγιος Βασίλειος, είχε και ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα.

Άπλωνε πολύ γρήγορα τεράστια κλαριά και κατέπνιγε τους γειτονικούς αγρούς. Γι' αυτό ο Προφήτης Ησαΐας την ονομάζει'' Άμπελο Σεβαμά η καταπίνοντα τα έθνη''.

Και ο ίδιος φωνάζει να μην έχει κανένας σχέση μαζί της ''ἄμπελος Σεβαμά· καταπίνοντες τὰ ἔθνη, καταπατήσατε τὰς ἀμπέλους αὐτῆς ἕως ᾿Ιαζήρ· οὐ μὴ συνάψητε, πλανήθητε τὴν ἔρημον''.

Εννοούμε τον φοβερό λόγο;

Να μην Συνάψουμε καμιά Συμφωνία μαζί τους, αλλά να τους εκδιώξουμε μέχρι την Έρημο. Εκεί που σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννου είναι η θέση της Αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, αλλά κυρίως εννοεί το Ασκητικό Πνεύμα της Ερήμου και όχι το Κοσμικό των Μωαβιτών.

Ποιό ήταν το τέλος αυτών; Αυτό ακριβώς που προφήτευσε ο Προφήτης Ησαΐας.

''καὶ ἀρθήσεται εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαμα ἐκ τῶν ἀμπελώνων σου, καὶ ἐν τοῖς ἀμπελῶσί σου οὐ μὴ εὐφρανθήσονται καὶ οὐ μὴ πατήσουσιν οἶνον εἰς τὰ ὑπολήνια, πέπαυται γάρ''

''Νυκτός ἀπολεῖται ἡ Μωαβῖτις, νυκτὸς γὰρ ἀπολεῖται τὸ τεῖχος τῆς Μωαβίτιδος....ὀλολύξει Μωάβ, ἐν γὰρ τῇ Μωαβίτιδι πάντες ὀλολύξουσι.... ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε, ἐπὶ τῶν δωμάτων αὐτῆς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς καὶ ἐν ταῖς ρύμας αὐτῆς πάντες ὀλολύζετε μετὰ κλαυθμοῦ''

''τὸ ὕδωρ τῆς Νεμρεὶμ ἔρημον ἔσται, καὶ ὁ χόρτος αὐτῆς ἐκλείψει· χόρτος γὰρ χλωρὸς οὐκ ἔσται. μὴ καὶ οὕτως μέλει σωθῆναι; ἐπάξω γὰρ ἐπὶ τὴν φάραγγα Άραβας, καὶ λήψονται αὐτήν''

Η γη Μωάβ μέχρι σήμερα είναι μια τεράστια άγονη έρημος, κατοικούμενη από ελάχιστους νομάδες Άραβες!!!

Η φυσική ποικιλία της Αμπέλου Σεβαμά, έχει καταστραφεί και αυτή κατά την προφητεία του Ησαΐα.

Η πνευματική όμως ποικιλία της Αμπέλου Σεβαμά δυστυχώς υπάρχει και σήμερα και ο γλυκόπιοτος Οίνος της ''καταπίνει έθνη''.

Ο Μέγας Βασίλειος παρομοιάζει τους Μωαβίτες με τους Ετεροδόξους, ως μη Γνήσια Τέκνα της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά ως Νόθα και στο τέλος της ερμηνείας αυτών των κεφαλαίων, μας λέγει κάτι πάρα πολύ επίκαιρο και σημαντικό ως Πνευματική του Εντολή:

''Ποιήσατε σκέπην πένθους αὐτοῖς, ἵνα ἐν τῷ ἀποκλεῖσαι τὴν ἐκ τῶν Ετεροδόξων Απάτην, χώραν δῶτε τῷ ἀληθινῷ φωτὶ ἐλλάμψαι ταῖς καρδίαις τῶν εἰς αὐτὸ πεπιστευκότων''.

Δεν θα το ερμηνεύσω, πιστεύω ότι αυτό θα το ερμηνεύσει ο Θείος Παράκλητος σε καρδιές εκζητούντες το Θέλημα Κυρίου και ώτα ακουόντων τα Μαρτύρια Αυτού.

 Χρήστος Κλητσινάρης