Η ιδιωτική ζωή στην γκιλοτίνα του Προσωπικού Αριθμού

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

---

Με το άρθρο 31 του ν. 5188/2025 (ΦΕΚ 49/Α/28-3-2025) επέρχονται σημαντικές αλλαγές και διαφοροποιήσεις στην χρήση του Προσωπικού Αριθμού, καθώς προστίθεται μετά το άρθρο 11 του ν. 4727/2020 (Α' 184) «περί ψηφιακής διακυβέρνησης και ηλεκτρονικών υπηρεσιών» νέο άρθρο 11Α, με το οποίο θεσπίζεται η υποχρεωτική αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού στο δελτίο ψηφιακής ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών και η αποθήκευσή του στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης της ψηφιακής ταυτότητας, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες.

Στην υπ. αριθμόν 8200/0-297647/10-4-2018 (ΦΕΚ Β’ 1476/27-4-2018) κοινή υπουργική απόφαση με θέμα «Έκδοση νέου τύπου Δελτίου Ταυτότητας Ελλήνων πολιτών», όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα καθορίζονται η μορφή, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και οι τεχνικές λεπτομέρειες που αφορούν την έκδοση και κυκλοφορία των νέων ψηφιακών ταυτοτήτων.

Αξίζει να τονιστεί ότι στο άρθρο 3 παρ. 4 της άνω υπουργικής αποφάσεως προβλέπεται η δυνατότητα αποθήκευσης στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης (τσιπ) των στοιχείων που απαιτούνται για την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο.

(Η κοινή υπουργική απόφαση στην διάταξη του άρθρου 3 παρ. 4 αναφέρει επί λέξει τα ακόλουθα: «Επιπλέον, στο ως άνω ηλεκτρονικό μέσο αποθηκεύονται το επώνυμο πατέρα, επώνυμο μητέρας, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου και ο τόπος έκδοσης του δελτίου, ενώ θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο»).

Πολίτες, ιερείς και Χριστιανικά σωματεία προσέφυγαν ενώπιον του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ζητώντας την ακύρωση της υπ. αριθμ. 8200/0-297647/10-4-2018 (ΦΕΚ Β’ 1476/27-4-2018) κοινής υπουργικής απόφασης με θέμα «Έκδοση νέου τύπου Δελτίου Ταυτότητας Ελλήνων πολιτών». Το Ανώτατο Δικαστήριο με σειρά αποφάσεων του Δ΄ Τμήματος, συνεδριάζοντας με διευρυμένη σύνθεση, απέρριψε τις αιτήσεις των προσφευγόντων που αμφισβήτησαν την σκοπιμότητα της επιλογής του συγκεκριμένου τύπου δελτίου ταυτότητας.

Ωστόσο, το Σ.τ.Ε. (σε επταμελή σύνθεση) με την υπ’ αριθμ. 2388/2019 απόφασή του ακύρωσε μερικώς την ως άνω αναφερομένη κοινή υπουργική απόφαση, κατά το μέρος που προβλέφθηκε ότι «στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης αποθηκεύονται τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», καθώς έκρινε ότι οι υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης έχουν ευρύτατο περιεχόμενο, και επομένως τα στοιχεία που απαιτούνται στις εν λόγω υπηρεσίες δεν θεωρούνται κρίσιμα για την απόδειξη της ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών.

Ι. ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ TOY ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΣΤΟ ΤΣΙΠ

Από αυτή εδώ την θέση εκφράζουμε την βάσιμη υποψία, ότι η κυβέρνηση «της πρώτης φοράς αριστερά» σχεδίασε αριστοτεχνικά από το 2018 (χρονολογία δημοσίευσης της πιο πάνω κοινής υπουργικής απόφασης) την νομοθετική δυνατότητα της αποθήκευσης στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο (τσιπ) των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, υπονοώντας και φωτογραφίζοντας, διά της ύπουλης και αόριστης διατυπώσεως, δηλ. «των στοιχείων που απαιτούνται για την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης», την μελλοντική αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στο τσιπάκι του νέου δελτίου ψηφιακής ταυτότητας.

Συνεπώς, κατά μείζονα λόγο, για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων των Ελλήνων πολιτών, ο κοινός νομοθέτης όφειλε στο άρθρο 11Α του Ν. 4727/2020 (το οποίο προστέθηκε με το άρθρο 31 του ν. 5188/2025) να περιορίσει αυστηρώς την χρήση του Προσωπικού Αριθμού μόνο στην αναγραφή του στο δελτίο ψηφιακής ταυτότητας και να μην επιβάλει επιπλέον την αποθήκευσή του στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης της ταυτότητας (τσιπάκι), δεδομένου ότι ο νόμος προβλέπει σαφώς την διασύνδεση του Προσωπικού Αριθμού με την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, γεγονός όμως που θα προκαλέσει αυτοδικαίως την κατάλυση κάθε έννοιας ιδιωτικότητας.

Η κυβέρνηση επιδιώκει μετ’ επιτάσεως να καταστήσει τον Προσωπικό Αριθμό ως τον μοναδικό οικουμενικό αριθμό που θα αριθμοποιεί τον άνθρωπο μέσα στο αδυσώπητο και απάνθρωπο παγκόσμιο σύστημα ψηφιακής διακυβέρνησης, τον οποίο ο πολίτης θα χρησιμοποιεί αναγκαστικά για την διεκπεραίωση κάθε ψηφιακής του συναλλαγής, εξαιτίας της απόλυτης επικράτησης της ψηφιοποίησης σε κάθε πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Συνεπώς, η πρόβλεψη του νόμου για την αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης του δελτίου ταυτότητας συνιστά έγκλημα ψηφιακής καθοσιώσεως, καθώς η νόμιμη ή παράνομη σάρωση του περιεχομένου του RFID τσιπ (ακόμη και εξ αποστάσεως) θα παρέχει την δυνατότητα σε οποιονδήποτε τρίτο να αποκτά αθέμιτη πρόσβαση στα δεδομένα και στις πληροφορίες που βρίσκονται αποθηκευμένες στον Προσωπικό Αριθμό και αυτός με την σειρά του στο τσιπάκι της ψηφιακής ταυτότητας, με αποτέλεσμα η προσωπική ζωή των πολιτών να μεταβάλλεται σε όνειρο θερινής νυκτός! Αντιθέτως, το οικοσύστημα των startups επιχειρήσεων (που εστιάζουν στην ψηφιακή και τεχνολογική καινοτομία) θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά και ικανοποίηση, αφού μέσω του Προσωπικού Αριθμού θα συγκεντρώνουν, θα επεξεργάζονται και θα αντλούν το «νέο πετρέλαιο», δηλ. τα πάσης φύσεως δεδομένα εκατομμυρίων πολιτών.

Η έναρξη της διαδικασίας έκδοσης και χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού θα αντικαταστήσει προοδευτικά, διά της απορροφήσεως, όλους εκείνους τους αριθμούς που ταυτοποιούσαν μέχρι σήμερα τον πολίτη, δηλαδή τον Α.Φ.Μ., τον Α.Μ.Κ.Α., τον αριθμό της αστυνομικής ταυτότητας, αποτελώντας τον «αριθμό-κλειδί» για την ηλεκτρονική επικοινωνία και συναλλαγή των πολιτών με το Ψηφιακό Δημόσιο, ενώ την ίδια στιγμή η πληκτρολόγησή του θα συμβάλλει στην απλοποίηση της διαλειτουργικότητας των διαφορετικών ψηφιακών συστημάτων του δημόσιου τομέα και στην ηλεκτρονική διασύνδεση μεταξύ όλων των αρχείων των δημοσίων υπηρεσιών και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.

Επομένως, η προβλεπόμενη αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο (τσιπάκι) των νέων ταυτοτήτων παρέχει την τεχνική δυνατότητα σε κάθε κακόβουλη αρχή ή υπηρεσία να ελέγχει και να παρακολουθεί την ροή των πάσης φύσεως προσωπικών, επαγγελματικών, οικονομικών, τραπεζικών, ιατρικών και καταναλωτικών πληροφοριών και δεδομένων των πολιτών, που διαμορφώνει μια εφιαλτική ψηφιακή συνθήκη, καθώς οδηγεί αυτομάτως στο πλήρες και ολοκληρωτικό ηλεκτρονικό φακέλωμα των ανθρώπων.

ΙΙ. ΨΗΦΙΑΚΗ ΦΥΛΑΚΗ

Μολονότι το Σ.τ.Ε. έκρινε ότι η αποθήκευση στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο (τσιπ) των νέων δελτίων ψηφιακών ταυτοτήτων κάθε άλλου πλεονάζοντος στοιχείου που δεν συνδέεται άμεσα με την ανάγκη ταυτοποίησης των Ελλήνων πολιτών δεν βρίσκει έρεισμα στον νόμο, εντούτοις η ελληνική κυβέρνηση και ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, αποφάσισαν αυθαίρετα, εκδηλώνοντας την πλήρη περιφρόνησή τους προς το Κράτος Δικαίου και στην έννομη τάξη, να αποθηκεύσουν στο τσιπάκι των ταυτοτήτων τον Προσωπικό Αριθμό, μεταβάλλοντας την ταυτότητα από έγγραφο ταυτοποίησης του κατόχου σε κάρτα άσκησης δικαιωμάτων του πολίτη.

Όμως, το χειρότερο είναι ότι οποιοσδήποτε τρίτος (ιδιώτης, κρατικές υπηρεσίες, εταιρείες άντλησης δεδομένων) αποκτά αθέμιτη και ανεπίτρεπτη γνώση και πρόσβαση στο περιεχόμενό της, καθώς στον μοναδικό δωδεκαψήφιο Προσωπικό Αριθμό θα ενσωματώνεται και θα περικλείεται ολόκληρη η ζωή των ταλαίπωρων πολιτών, που σύρονται εν είδει άβουλου και σιωπηλού κοπαδιού στο αόρατο μαντρί της ψηφιακής τους φυλακής.

Στην εποχή του απόλυτου ψηφιακού μετασχηματισμού των πάντων, όπου οι υπηρεσίες, τα αγαθά αλλά και οι άνθρωποι έχουν ψηφιοποιηθεί, κάθε πολίτης που δεν θα παραλαμβάνει και δεν θα χρησιμοποιεί την νέα ψηφιακή ταυτότητα με τον δωδεκαψήφιο μοναδικό, Προσωπικό Αριθμό θα περιθωριοποιείται, και η ύπαρξή του θα εξαφανίζεται από τον ψηφιακό εικονικό κόσμο, ο οποίος όμως (κατ’ εφαρμογήν της ανάποδης λογικής) τείνει να επικρατήσει ως «πραγματικός».

Μόλις που χρειάζεται να αναφερθεί ότι όποιος πολίτης αρνηθεί εκ λόγων θρησκευτικής ή κοινωνικής συνειδήσεως να παραλάβει την ψηφιακή ταυτότητα βιομετρικών δεδομένων, στην οποία θα αναγράφεται ο Προσωπικός Αριθμός που θα αποθηκεύεται στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης (τσιπάκι) θα αποκλείεται αυτομάτως από κάθε συναλλαγή και δραστηριότητα, βιώνοντας έτσι στο πετσί του, τον προφητευμένο στην Αποκάλυψη του Ιωάννου οικονομικό και κοινωνικό αποκλεισμό.

Επιπλέον, ίσως αποδειχθεί ότι ο Προσωπικός (Παγκόσμιος) Αριθμός του πολίτη δεν είναι τελικά μόνο ένα εργαλείο ψηφιακού ελέγχου και παρακολούθησης των διαδικτυακών συναλλαγών των πολιτών, αλλά αποτελεί κυρίως ένα πολύτιμο διαρρηκτικό εργαλείο της νεοταξίτικης συμμορίας, με το οποίο σκέπτεται να πραγματοποιήσει την μεγαλύτερη κλοπή όλων των εποχών.

Η λεία των διαρρηκτών δεν θα είναι τα σπάνιας συναισθηματικής αξίας τιμαλφή των πολιτών, αλλά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, τα οποία θα μεταφερθούν σε μία κεντρική ενοποιημένη πλατφόρμα δεδομένων, που θα τροφοδοτεί το μοντέλο της Τεχνητής Νοημοσύνης, με σκοπό να μετεξελιχθεί στο Ανθρωποειδές Θηρίο της Τεχνολογικής Μοναδικότητας (Singularity).

Mε τον όρο «τεχνολογική μοναδικότητα» περιγράφεται η μελλοντική δυνατότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ) να υπερβεί οριστικά και αμετάκλητα το επίπεδο της ανθρώπινης νοημοσύνης, αφού εν τω μεταξύ θα έχει μετεξελιχθεί σε Υπερ-ευφυή Τεχνητή Νοημοσύνη (ASI: Αrtificial Super Ιntelligence) και στην συνέχεια θα αναπτύσσεται αυτόνομα και εκθετικά χωρίς να υπόκειται στον ανθρώπινο έλεγχο, και στην οποία οι νεοταξίτες ολιγάρχες σκοπεύουν να αναθέσουν αυθαίρετα και πραξικοπηματικά την ευθύνη της παγκόσμιας διακυβέρνησης (σχετικώς βλ. παλαιότερο άρθρο του γράφοντος: «Το Σύμφωνο για το Μέλλον: Η θεσμική κατοχύρωση της Δυστοπίας»¹).

ΙΙΙ. ΠΥΛΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ

Στο πολύ κοντινό μέλλον πρόκειται να λειτουργήσουν παντού μέσα στην κοινωνία σημεία (πύλες) ελέγχου των πολιτών, όπως π.χ. στις δημόσιες υπηρεσίες, στα σούπερ μάρκετ, στα ΜΜΜ, στα πανεπιστήμια, στις τράπεζες, στα γήπεδα, στα μουσεία, σε συναυλιακούς χώρους, στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, στα δικαστήρια, στις εκκλησίες, στα μοναστήρια κ.λπ., όπου για την είσοδο των πολιτών θα απαιτείται να σκανάρεται η νέα ψηφιακή ταυτότητα με το ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης (τσιπ) τεχνολογίας RFID, στο οποίο θα έχει αποθηκευτεί και ο Προσωπικός Αριθμός, ενώ το αντίστοιχο μηχάνημα (scanner) ανάγνωσης ραδιοσυχνοτήτων θα «διαβάζει» όλες τις πληροφορίες που περιέχονται στο τσιπάκι της νέας ταυτότητας, και επομένως και τον Προσωπικό Αριθμό (αφού θα βρίσκεται ενσωματωμένος στο τσιπάκι), με αποτέλεσμα η αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης να υπονομεύει το ιδιωτικό απόρρητο και να εγείρει ζητήματα ασφαλείας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.

Η παράνομη αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης (τσιπ) καθιστά αναπότρεπτα διάτρητη και διάφανη την προσωπική ζωή των πολιτών, ώστε μόνο στο λεξικό του εωσφορικού ανάποδου κόσμου να αποκαλείται ως «προσωπικός» για να εμπαίξει και να παραπλανήσει τους αφελείς και ανυποψίαστους ανθρώπους.

Αντιθέτως, στην καθομιλουμένη γλώσσα των απλών καθημερινών, αλλά αφυπνισμένων ανθρώπων ο μοναδικός δωδεκαψήφιος αριθμός πρέπει να χαρακτηρίζεται ως «δημόσιος», δεδομένου ότι το επανειλημμένο σκανάρισμα της ψηφιακής ταυτότητας στα πολλαπλά σημεία του κοινωνικού ελέγχου θα οδηγήσει στην αποκρουστική δυστοπική κατάσταση του αφόρητου ψηφιακού ελέγχου, με αποτέλεσμα η προσωπική ζωή του πολίτη να καταστεί ελεύθερα προσβάσιμη στον οποιονδήποτε, αφού κάθε όριο διαφύλαξης της ιδιωτικότητας θα έχει βάναυσα παραβιαστεί.

Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η διάταξη του άρθρου 11Α του Κώδικα Ψηφιακής Διακυβέρνησης συγκρούεται ευθέως με τον υπ. αριθμόν 2019/1157 Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ε.Ε. της 20ής Ιουνίου 2019, για την ενίσχυση της ασφάλειας των δελτίων ταυτότητας των πολιτών της Ένωσης και των εγγράφων διαμονής, όπου στο άρθρο 3 παρ. 5 του ως άνω Κανονισμού (σε συνδυασμό με το άρθρο 22 του κειμένου των Συμπερασμάτων) προβλέπεται μόνο η ενσωμάτωση και αποθήκευση των βιομετρικών αναγνωριστικών στοιχείων στο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης των δελτίων ταυτότητας με σκοπό την εξακρίβωση της γνησιότητας του εγγράφου και της ταυτότητας του κατόχου, ενώ δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη ή πρόνοια και για την αποθήκευση επιπλέον και του Προσωπικού Αριθμού.

IV. ΠΑΤΕΝΤΑ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ

Συνεπώς, ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός δεν επιβάλλει την αποθήκευση του Προσωπικού Αριθμού στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης (τσιπ) των ψηφιακών ταυτοτήτων, και ως εκ τούτου κάθε άλλη καταχώριση οποιουδήποτε τρίτου στοιχείου –πλην των βιομετρικών αναγνωριστικών δεδομένων– αντίκειται στις διατάξεις του Κανονισμού, και αποτελεί «πατέντα» ψηφιακής επιτήρησης της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, αδυνατώντας να διαψεύσει την συγκεκαλυμμένη ροπή της προς την ολοκληρωτικού τύπου διακυβέρνηση, σκοπεύει να επιβάλει ένα από τα ασφυκτικότερα καθεστώτα ψηφιακής δικτατορίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Όμως στο κάδρο των ευθυνών για την υφαρπαγή των προσωπικών δεδομένων των πολιτών πρέπει να συμπεριληφθεί και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, που γνωμοδότησε με σαθρή και ενδοιαστική αιτιολογία για την αναγραφή του Προσωπικού Αριθμού στο νέο δελτίο ψηφιακής ταυτότητας, χωρίς προηγουμένως να ερευνήσει και να αξιολογήσει αφενός μεν αν το υποβαλλόμενο σχέδιο διάταξης νόμου είναι συμβατό με τις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κανονισμού και αφετέρου αν υφίσταται επαρκές επίπεδο προστασίας όχι μόνο στην περίπτωση της αναγραφής του Προσωπικού Αριθμού, αλλά και της αποθήκευσής του ως δεδομένου προσωπικού χαρακτήρα στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης του δελτίου ψηφιακής ταυτότητας (επ’ αυτού βλ. το εξόχως ενδιαφέρον άρθρο των Κωνσταντίνου Βαθιώτη και της Αντωνίας Σφακιανάκη με τον τίτλο «Η ύπουλη πρεμούρα για τον Προσωπικό Αριθμό και η προσχηματική ανάγκη διευκόλυνσης του πολίτη»²).

Κατ’ αρχήν, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Προσωπικός Αριθμός του πολίτη δεν είναι ένας προδήλως χρηστικός αριθμός, αλλά αποτελεί την αιχμή του δόρατος του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους, της οικονομίας, εν τέλει της ίδιας της κοινωνίας, και επομένως συνιστά το πρώτο και αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της συγκρότησης της απαιτούμενης θεσμικής βάσης επί της οποίας θα οικοδομηθεί το τερατώδες και ελεγκτικό Παγκόσμιο Ψηφιακό Κράτος της Νέας Εποχής.

Είναι απαραίτητο οι πολίτες να γνωρίζουν ότι οι νεοταξίτικες κυβερνήσεις επιδιώκουν να εφοδιάσουν κάθε άνθρωπο του πλανήτη με την ψηφιακή ταυτότητα, στην οποία θα έχουν καταχωριστεί τα βιομετρικά αναγνωριστικά του στοιχεία με τον Προσωπικό Αριθμό, προκειμένου να μετατρέψουν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας σε μία άβουλη και καθοδηγούμενη μάζα ρομποτοποιημένων, επιτηρούμενων και αριθμοποιημένων σκλάβων.

Σε παλαιότερο κείμενό μας «Αντιρρητικός Λόγος κατά του Προσωπικού Αριθμού του πολίτη»³ είχαμε διατυπώσει την ακόλουθη θέση, την οποία αξίζει να την επαναλάβουμε στο πλαίσιο της ενεργοποίησης των κοινωνικών αντανακλαστικών των πολιτών εν σχέσει προς την επικείμενη έκδοση και χορήγηση του Προσωπικού Αριθμού. Είχαμε τότε υποστηρίξει:

«Όσοι πολίτες παραλαμβάνουν και χρησιμοποιούν άμεσα ή έμμεσα τον Προσωπικό Αριθμό, καθίστανται, έστω και ανεπίγνωστα, άμεσοι συνεργοί των Νεοταξιτών πολιτικών στο «έγκλημα» του ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνίας σε αόρατο ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι πάντες θα βρίσκονται υπό διαρκή επιτήρηση και παρακολούθηση, μέσω ενός εκτεταμένου δικτύου ψηφιακών καμερών με ενσωματωμένο λογισμικό αναγνώρισης προσώπου, που θα ταυτοποιούν και θα αναγνωρίζουν τους πολίτες, «διαβάζοντας» τον μοναδικό Προσωπικό Αριθμό της ψηφιακής τους κράτησης».

V. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Στο σημείο αυτό να μου επιτραπεί μια σύντομη παρέκβαση, ώστε να αφηγηθώ την ακόλουθη ιστορία, που αξίζει να γίνει ευρύτερα γνωστή, προκειμένου να ενισχυθεί η πίστη των ανθρώπων, αλλά και η εμπιστοσύνη τους στην Πρόνοια και Παντοδυναμία του Θεού, όταν επέλθουν οι μεγάλες δοκιμασίες.

Πριν από μερικές εβδομάδες με επισκέφτηκαν στο γραφείο μου δύο κυρίες ως εκπρόσωποι μιας ομάδας πολιτών για να μου αναθέσουν την εντολή της σύνταξης εξωδίκου δηλώσεως-διαμαρτυρίας για τα αίσχη της Εθνικής Πινακοθήκης. Η κόρη με την μητέρα της.

Είχα ήδη αντιληφθεί –κατά την προηγηθείσα τηλεφωνική μας επικοινωνία– ότι οι περισσότεροι από τους εξωδίκως καλούντες ακολουθούσαν το πατρώο ημερολόγιο, γεγονός που μου το επιβεβαίωσαν στην διά ζώσης συνάντησή μας. Μάλιστα η μητέρα είναι μοναχή σε κάποιο μοναστήρι του πατρώου ημερολογίου, ενώ κατά το προσεχές διάστημα θα αναχωρήσει για την Ικαρία.

Οι δύο αυτές κυρίες μου εξιστόρησαν το ακόλουθο συγκλονιστικό περιστατικό, το οποίο παραθέτω προς δόξαν Θεού:

Το 1986, όταν και ψηφίστηκε ο νόμος που καθιέρωσε τον ΕΚΑΜ, ο γέρων Αυξέντιος, επίσκοπος Αθηνών του πατρώου ημερολογίου, άνθρωπος αγίας βιοτής, μεγάλης αρετής και (όπως απεδείχθη) με μεγάλη παρρησία στον Θεό, αγανακτώντας για το αντιχριστιανικό νομοσχέδιο και για το ηλεκτρονικό φακέλωμα, βρήκε το απαιτούμενο θάρρος και αποφάσισε να συναντήσει στην έδρα του Υπουργείου Εσωτερικών τον πανίσχυρο τότε και ατύπως νούμερο δύο του ΠΑΣΟΚ, Μένιο Κουτσόγιωργα.

Εκεί προσπάθησε να τον πείσει με θεολογικά και ευαγγελικά επιχειρήματα ότι ο ΕΚΑΜ απειλεί τις ατομικές ελευθερίες και προσβάλλει την θρησκευτική συνείδηση των πιστών, ενώ οδηγεί τους ανθρώπους στην ηλεκτρονική σκλαβιά του Αντιχρίστου.

Ο Μένιος Κουτσόγιωργας τον κοιτούσε με συμπάθεια μεν, αλλά ήταν ανένδοτος, επαναλαμβάνοντας μονότονα την φράση:

«Γέροντα, ο νόμος θα εφαρμοστεί κανονικά».

Εντάξει, λέει τότε ο μακαριστός γέροντας, αφού δεν δέχεσθε τα επιχειρήματά μου, και κάνοντας μια απροσδόκητη κίνηση, ύψωσε το δεξί του χέρι σταυροειδώς και εν είδει ευλογίας είπε:

«Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος να παραμείνετε δεμένος στην καρέκλα σας μέχρις ότου αποσύρετε τον νόμο».

Ο Κουτσόγιωργας ξέσπασε σε ακράτητα και ζωηρά γέλια, ενώ αμέσως μετά ο αξιοσέβαστος γέροντας αποχώρησε από το υπουργικό γραφείο.

Δεν είχαν περάσει πέντε λεπτά από την απομάκρυνση του οσίου γέροντος και οι άνθρωποι του υπουργού έτρεχαν πανικοβλημένοι να τον προφθάσουν, παρακαλώντας τον να επιστρέψει, διότι ο υπουργός δεν μπορούσε να σηκωθεί από την καρέκλα του!

Ο καλοσυνάτος γέροντας υπάκουσε και μειδιώντας ελαφρώς έκανε τον ανήξερο, απορώντας για την ξαφνική του επιστροφή, αφού πίστευε ότι η συζήτηση με τον υπουργό είχε ολοκληρωθεί. Τότε ο αείμνηστος Κουτσόγιωργας κάθιδρος, μετανοημένος, αλλά και φοβισμένος για την πνευματική εξουσία του γέροντα του λέγει:

«Γέροντα, σε παρακαλώ λύσε με τον νόμο δεν μπορώ να τον αποσύρω, διότι έχει πάρει ΦΕΚ, αλλά υπόσχομαι να μην εφαρμοστεί και να παραμείνει ανενεργός».

Τότε ο ανεξίκακος γέροντας, ρακένδυτος, αποστεωμένος, αλλά και έμπλεος Θείας Χάριτος, υψώνοντας πάλι το δεξί του χέρι επανέλαβε τα ίδια λόγια, δηλ. «Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος να λυθείτε από την θέση σας», και αμέσως τα αόρατα δεσμά έπεσαν και ο υπουργός απελευθερώθηκε!

Έτσι λοιπόν εξηγείται για ποιον λόγο δεν υλοποιήθηκε ο ΕΚΑΜ, μολονότι είχε ψηφιστεί (ν. 1599/1986), αλλά καταργήθηκε (φαινομενικά) πολύ αργότερα (1991) από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Βέβαια, όλα αυτά ίσχυαν σε μια παλαιότερη εποχή, κατά την οποία οι ιερείς και οι επίσκοποι ακολουθούσαν τις επιταγές του Ευαγγελίου και την φωτισμένη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα ο Θεός να τους εξοπλίζει με ακατανίκητη πνευματική δύναμη και επιβολή, και έτσι να σκορπίζουν το δέος (αλλά και τον σεβασμό) στους υπερόπτες πολιτικούς άρχοντες και τον τρόμο στις αντίθεες δυνάμεις, και όχι όπως σήμερα, που έχουν συνταχθεί (οι περισσότεροι) με το αλλοτριωμένο πνεύμα της διεφθαρμένης κοσμικής εξουσίας, παρασύροντας αθώες ψυχές στην άβυσσο της απωλείας και στην παγίδα της ψηφιακής επιτήρησης.

VI. ΣΤΑΥΡΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

Είναι αλήθεια ότι η επιβολή του Προσωπικού Αριθμού του πολίτη, ως μοναδικού μέσου ταυτοποίησης, και μάλιστα με όρους κοινωνικο-οικονομικού αποκλεισμού, θέτει ενώπιον των πιστών και αφυπνισμένων πολιτών μια πολύ σκληρή δοκιμασία, καθώς πλήττει τον στενό βιοτικό πυρήνα της προσωπικής, οικονομικής και κοινωνικής τους ζωής, εγείροντας τεράστια εμπόδια στην διαχείριση της ούτως ή άλλως δύσκολης καθημερινότητάς τους.

Όμως, την ίδια στιγμή, συνιστά και μια πνευματική πρόκληση πάλης με το αντίθεο σύστημα εξουσίας, αφού προσκαλεί τον καθένα να βιώσει τον Αποστολικό Λόγο του Ουρανοβάμονος Θείου Παύλου, επαναλαμβάνοντας μαζί του τα ακόλουθα θεόπνευστα λόγια:

«Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης τού Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;»⁴.

Την οριζόντια γραμμή της εκτεταμένης κοινωνικής συμμόρφωσης τέμνει η δική μας πνευματικά θαρραλέα στάση, που απορρίπτει την εωσφορική αριθμοποίηση του ανθρωπίνου προσώπου και την ανελέητη ψηφιακή επιτήρηση, προκαλώντας μια εγκάρσια κάθετη τομή στην οριζόντια γραμμή της γενικευμένης απάθειας και αδιαφορίας, δημιουργώντας έναν Σταυρό, τον Σταυρό δηλαδή της Προσωπικής μας Ομολογίας.

Ο κόσμος της αμαρτίας, της παθητικότητας και του εφησυχασμού είναι έτοιμος να παραδοθεί, «σηκώνοντας τα χέρια» στο νεοταξίτικο σύστημα εξουσίας, και λαμβάνοντας τον Προσωπικό Αριθμό της ψηφιακής σκλαβιάς, ενώ οι πιστοί άνθρωποι σηκώνουν τα χέρια τους προσευχόμενοι στον Άγιο Τριαδικό Θεό, προσμένοντας καρτερικά την εξ Ύψους παρηγορία και βοήθεια και παραθέτοντας ολόκληρη την ζωή τους στα Χέρια του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

Ζώντας στην σημερινή εποχή της αποτρόπαιης κυριαρχίας του φθοροποιού και εκφυλιστικού πνεύματος της σατανοκίνητης «Νέας Εποχής», που προωθεί την οικουμενιστική αγαπολογία, την συμπερίληψη, την λατρεία της θεοποιημένης επιστήμης, την κυριαρχία του δικαιωματισμού και την πνευματική χλιαρότητα, καλούμαστε να επιστρατεύσουμε τις πνευματικές και ψυχικές μας δυνάμεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα την τελική επίθεση των σκοτεινών δαιμονικών δυνάμεων, οι οποίες επιδιώκουν με περισσή μανία και δολιότητα να υποτάξουν τον άνθρωπο σε μια απρόσωπη και απάνθρωπη παγκοσμιοποιημένη Ψηφιακή Αρχή και να τον καταστήσουν δέσμιο ενός ανελεύθερου και εν τέλει αντίχριστου συγκεντρωτικού συστήματος διακυβέρνησης.

Οφείλουμε να παραμείνουμε μέχρι τέλους και με κάθε τίμημα στις επάλξεις του πνευματικού αγώνα, διατηρώντας πάντοτε στην μνήμη μας ότι τα πράγματα της παρούσας ζωής είναι πρόσκαιρα και μάταια, ενώ της Μέλλουσας Ζωής είναι άφθαρτα και αιώνια, ώστε να μην λιποψυχήσουμε από τα εμπόδια, τις θλίψεις και τις δυσκολίες, αλλά να παραμείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι στην μαρτυρία της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνειδήσεώς μας, πανηγυρίζοντας την μεγαλειώδη νίκη του Εσφαγμένου Αρνίου επί των δυνάμεων του σκότους, καθώς ο Χριστός μας είναι ο Αδιαμφισβήτητος και Αιώνιος Νικητής που «εξήλθε νικών και ίνα νικήση»⁵.