«ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΚΑ»

 

Γιὰ νὰ βάλουμε τὰ πράγματα στὴν θέση τους, γιατὶ στὴν χώρα αὐτὴ φαίνεται ὅτι πρέπει νὰ γυρνᾶμε συνεχῶς στὸ αὐτονόητο. Ὅλοι συμφωνοῦμε ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐνεργοῦμε μέσα σὲ ἕνα πλαίσιο δημοκρατίας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅλοι ἀναγνωρίζουμε τὸ δικαίωμα σὲ ὅλους νὰ ἐκφράζουν ἐλεύθερα τὴν γνώμη τους -φυσικά, χωρὶς νὰ βλάπτουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, νὰ παραβιάζουμε τοὺς κανόνες τῆς συνύπαρξης καὶ νὰ καταπατοῦμε τὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς καὶ ἀξίες ποὺ μᾶς καθιστοῦν μία συντεταγμένη κοινωνία. Εἰδάλλως, θὰ πρέπει νὰ υἱοθετήσουμε τὸ δίκαιο τῆς πυγμῆς καὶ νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν νόμο τῆς ζούγκλας.

Ἄν θαυμάζουμε τόσο τὴν ἀρχαῖα ἑλληνικὴ δημοκρατία θὰ πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι αὐτὴ στηρίζεται σὲ τρεῖς βασικοὺς πυλῶνες, ποὺ ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερα νὰ ἀποτελοῦν τὸ ζητούμενο τῆς σωστῆς καὶ πλήρους ἐφαρμογῆς τους: ἰσονομία, ἰσοκρατία καὶ ἰσηγορία.

Ὅσον ἀφορᾶ τὸ τελευταῖο, τὴν ἰσηγορία, αὐτὴ σημαίνει τὸ δικαίωμα ὅλων στὴν ἔκφραση γνώμης -αὐτὸ ποὺ σήμερα ὀνομάζουμε ἐλευθερία λόγου. Πρᾶγμα ποὺ σημαίνει, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ὀργανώσει ἐλεύθερα μία δημόσια ἐκδήλωση καὶ νὰ πεῖ αὐτὸ ποὺ πιστεύει, χωρὶς νὰ κινδυνεύει νὰ τεθεῖ ὑπὸ ἀπαγόρευση ἤ νὰ κακοποιηθεῖ ἤ νὰ φοβᾶται ὅτι θὰ ὑποστεῖ παντοειδεῖς διώξεις. Πάντα φυσικά, μέσα στὸ πλαίσιο ποὺ ὁρίζουν οἱ κανόνες τῆς κοινωνικῆς συνύπαρξης καὶ τῶν ὁρίων ποὺ θέτουν τὰ θεμέλια τῆς κοινωνίας (προφανῶς καὶ δὲν μπορῶ νὰ διοργανώσω μία ἐκδήλωση στὴν ὁποία θέλω νὰ ὑποστηρίξω τὴν ἐξόντωση τῆς τάδε ἤ τῆς δεῖνα μερίδας τῶν συμπολιτῶν μου οὔτε νὰ κάνω μία ἔκθεση στὴν ὁποία θὰ ξευτιλίζω τὸν Χριστὸ μὲ πρόσχημα τήν «ἐλευθερία τῆς τέχνης»).

Μᾶς ἀρέσει-Δὲν μᾶς ἀρέσει, σὲ κάθε κοινωνία ὑπάρχουν ἀντίθετες γνῶμες. Καὶ γι' αὐτὸ ἀκριβῶς ὑπάρχει πολιτική: ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι πάντοτε ἔχουν διαφωνίες γιὰ τὸ πῶς θὰ ὀργανώσουν τὴν κοινωνία τους. Στὴν ἐποχή μας θεωροῦμε ὅτι ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ νὰ καταλήγουμε σὲ ἀποφάσεις γιὰ τὴν ἐπίλυση αὐτῶν τῶν διαφορῶν εἶναι νὰ μποροῦν νὰ ἀκούγονται ὅλες οἱ γνῶμες. Καὶ ἀκριβῶς τὸ ζητούμενο εἶναι νὰ μποροῦν αὐτὲς οἱ γνῶμες νὰ ἀκούγονται ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ ἰσχὺ τοῦ καθένα: νὰ μποροῦν νὰ ἀκούγονται οἱ γνῶμες τῶν πολλῶν ἀπέναντι στὴν δύναμη τῶν λίγων. Θέλουμε μία δημοκρατία τῶν πολιτῶν!

Πᾶμε τώρα στὸ προκείμενο. Προχθὲς στόν «Ἰανό» ἔγινε μία ἐκδήλωση στὴν ὁποία ὁ γνωστὸς Γιῶργος Καραμπελιᾶς, στὸ πλαίσιο τῶν ἐκδηλώσεων μὲ τίτλο «Συναντήσεις Κορυφῆς» (sic) συνομίλησε μὲ καλεσμένους του γιὰ τὸ δυστύχημα (ἐμεῖς τὸ λέμε Κρατικό-Κυβερνητικὸ Ἔγκλημα) τῶν Τεμπῶν, γιὰ νὰ ὑποστηριχθεῖ τό «ἀφήγημα» τῆς κυβέρνησης (ἐμεῖς τὴν λέμε Συμμορία τοῦ Μαξίμου) καὶ νὰ κατηγορηθοῦν αὐτοὶ ποὺ τὸ ἀμφισβητοῦν ἀνοικτὰ ὡς «τυμβωρύχοι».

Μὲ τὸ ποὺ ξεκίνησε ἡ ἐκδήλωση μία ὁμάδα ἀπὸ τὴν ἀκροαριστερὴ φοιτητικὴ παράταξη Attack (καὶ ὄχι ἀπὸ συγγενεῖς τῶν θυμάτων, ὅπως γράφτηκε), ποὺ εἶχε διοργανώσει ἀντισυγκέντρωση ἔξω ἀπὸ τὸ βιβλιοπωλεῖο, προσπάθησε νὰ διαλύσει τὴν ἐκδήλωση μὲ προπηλακισμοὺς καὶ κινούμενη πρὸς τοὺς ὁμιλητές, γιὰ νὰ ἀπωθηθοῦν τελικὰ ἀπὸ παρευρισκόμενους ποὺ ἤθελαν νὰ τὴν παρακολουθήσουν.

Δὲν θὰ σχολιάσω καθόλου τὸν χαρακτῆρα καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς ἐκδήλωσης, γιατὶ τὴ γνώμη μας γιὰ τά «Τέμπη» τὴν ἔχουμε γράψει ἕνα σωρὸ φορὲς καὶ τὴν ἔχουμε ἐκθέσει μὲ τὸν πιὸ ἀναλυτικὸ καὶ σαφῆ τρόπο. Οὔτε πρόκειται νὰ ποῦμε τὴν γνώμη μας γιὰ τὶς πολιτικὲς ἀπόψεις τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ μετὰ τὴν πρώτη ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας ἀπὸ τὸν Μητσοτάκη καὶ μετά. Καὶ ἄν ἐκφράζαμε τὶς ἐν λόγῳ γνῶμες μας νέτα-σκέτα καὶ χωρὶς φιοριτοῦρες, αὐτὲς βρίσκονται σίγουρα πέραν τῆς στοιχειώδους εὐπρέπειας.

Ὡστόσο -κι αὐτὸ ἔχει πιστεύουμε τὴν μεγαλύτερη σημασία- ὁ Καραμπελιᾶς καὶ ὁ «κάθε Καραμπελιᾶς» ἔχει κάθε -μὰ κάθε!- δικαίωμα νὰ ἐκφράζει ἐλεύθερα τὴν γνώμη του, ἀκόμη κι ἄν αὐτὴ εἶναι -κατὰ τὴν δική μας γνώμη- κατάπτυστη. Καὶ εἶναι δικό του θέμα -καὶ δικό του πρόβλημα- ἡ κατρακύλα του ἀπὸ τότε ποὺ ἀπέναντι στὸν ἐθνομηδενισμὸ τῶν Συριζαίων καὶ τῶν ἀκροαριστερῶν ἀποφάσισε νὰ συνταχθεῖ μὲ τὸν ἐθνομηδενισμὸ τοῦ Μητσοτάκη καὶ νὰ ταυτιστεῖ ὁλόψυχα μὲ ὅλες τὶς στρατηγικὲς καθεστωτικὲς ἐπιλογὲς τῆς Συμμορίας τοῦ Μαξίμου. Στὸ κάτω-κάτω κρίνεται γι' αὐτό.

Ὁπωσδήποτε πάντως, ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ ἐκφράζεται, εἰδικὰ μάλιστα ὅταν τιμητὲς τῶν ἀπόψεών του εἶναι φοιτητικὲς παρατάξεις τῆς μεταμοντέρνας made in USA ἀκροαριστερᾶς, ποὺ ἔχουν μετατρέψει τὸ πανεπιστήμιο σὲ τσιφλίκι τους ἀπαγορεύοντας μὲ τό «ἔτσι γουστάρω» κάθε διαφορετικὴ ἀντίληψη ποὺ δὲν τοὺς ἀρέσει, κι ὅταν μάλιστα τέτοιου τύπου ὁμάδες φθάνουν στὸ σημεῖο νὰ δηλώνουν τὴν ὑποστήριξή τους στοὺς ἐγκληματίες τῆς Χαμᾶς καὶ νὰ διατρανώνουν τὴν ἐξόντωση τῶν Ἑβραίων, μὲ τὸ γνωστὸ σύνθημα «ἀπὸ τὸν ποταμό (Ἰορδάνη) μέχρι τὴν (Μεσόγειο) θάλασσα» (From the River to the Sea), εἰσάγοντας στὴν Ἑλλάδα τὸν φονικὸ ἀνθεβραϊσμὸ ποὺ καλλιεργεῖται στὰ πιὸ κυριλὲ ἀμερικάνικα πανεπιστήμια, ὅπου τὰ πλουσιόπαιδα τοῦ Χάρβαρντ καὶ τοῦ Γέϊλ παίζουν τοὺς ἐπαναστάτες. Γιὰ νὰ μὴν μιλήσουμε γιὰ τὴν ἐξόντωση ὁμάδων τοῦ πληθυσμοῦ ὑπὲρ τῶν ὁποίων καλοῦν διάφορες ὁμάδες καὶ πρόσωπα αὐτοῦ τοῦ χώρου κολλώντας τους τὴν ταμπέλα τοῦ «ἐθνικιστή», τοῦ «ρατσιστή» καὶ τοῦ «φασίστα», μὲ τὶς δικαστικὲς ἀρχὲς νὰ ἀδιαφοροῦν.

Κι ἐπειδὴ μάλιστα διάφοροι βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπιδοθοῦν στὴν γνωστὴ τακτικὴ τῆς δολοφονίας χαρακτῆρα, στιγματίζοντας τὸν Καραμπελιὰ ὡς «πράκτορα» ἀπὸ τὰ παλιά (χαρακτηρισμὸ ποὺ τοῦ εἶχαν προσάψει οἱ Κνῖτες ἀπὸ τὴν Μεταπολίτευση), πολὺ πιὸ πιθανὸ μᾶς φαίνεται νὰ ἰσχύει αὐτὸ γιὰ διάφορους Ἀριστερούληδες ποὺ ἔχουν ἀναδειχθεῖ ἐδῶ καὶ χρόνια σὲ στυλοβάτες τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ, τοῦ φιλομεταναστευτισμοῦ, τοῦ πολυπολιτισμοῦ, τοῦ νεοφεμινισμοῦ καὶ πιὸ πρόσφατα τῆς woke ἀτζέντας, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους σιτίζονται ἀπὸ τὶς ΜΚΟ. Ἀναμένουμε νὰ μᾶς διαφωτίσει ἡ δημοσίευση τοῦ καταλόγου τῶν προσώπων ποὺ πληρώνονταν στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν USAID (λέγε με CIA).

Ἀνεξάρτητα λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἐπίμαχη ἐκδήλωση καὶ τὶς γενικότερες ἀπόψεις του Καραμπελιά (τὸ μέτρο τῆς ἀντιδημοκρατικότητας τῶν ὁποίων γνωρίσαμε στὴν περίοδο τοῦ Μεγάλου Ἐγκλεισμοῦ), ὑπάρχει καὶ τὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς γνώμης, γιὰ τὴν ἄσκηση τοῦ ὁποίου ὅπως δὲν χρειαζόμαστε τὴν ἄδεια τοῦ ἑκάστοτε διοικητὴ τῆς ἀστυνομίας, δὲν χρειαζόμαστε ἐπίσης τὴν ἄδεια τῆς ἀστυνομίας τῆς ἀκροαριστερᾶς.

Ἄντε, γιὰ νὰ τελειώνουμε!

 

ΥΓ: Στὰ καλὰ ἀμερικανικὰ πανεπιστήμια μέχρι καὶ τὴν δεκαετία τοῦ '80, προτοῦ ἐμφανιστοῦν οἱ σημερινὲς γενιὲς τῶν φιλελε-ἀριστεροβλαμμένων φρικιῶν, ἀποτελοῦσε κοινὸ τόπο ἡ διοργάνωση δημοσίων διαξιφισμῶν, ὅπου συζητοῦνταν ἐλεύθερα καὶ ἀνοικτὰ καὶ μὲ πολιτισμένο τρόπο διάφορα ἐπίμαχα πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ ζητήματα. Λόγου χάριν, ἡ λέσχη τῶν συντηρητικῶν διοργάνωνε ἐκδήλωση καλώντας φιλελεύθερους ἤ ἀριστεροὺς ὁμιλητὲς γιὰ τὴν πραγματοποίηση δημόσιου διαλόγου καὶ τὸ ἀντίστροφο. Αὐτὸ μάλιστα τὸ θεωροῦσαν μέρος τῆς πανεπιστημιακῆς τους ἐκπαίδευσης. Φυσικά, στήν «χώρα ποὺ γέννησε τὴν δημοκρατία» ἀκόμη δὲν ἔχουμε ἀνακαλύψει τὸν τροχὸ σὲ θέματα δημοσίου διαλόγου, μὲ τὶς διάφορες φυλὲς πανεπιστημιακῶν χουλιγκάνων (δαπῖτες, πασπῖτες, κνῖτες, ἐαακῖτες καὶ ἄλλους συγγενεῖς τοῦ Κονᾶν τοῦ Βάρβαρου), ποὺ βρίζονται μεταξύ τους, μιμούμενοι, καὶ μάλιστα μὲ τὸν χειρότερο τρόπο, τοὺς πολιτικούς τους «μέντορες». Γι' αὐτὸ ἄλλωστε ἔχουμε καὶ τὰ πανεπιστήμια πού (κυριολεκτικά!) μᾶς ἀξίζουν.

 Τὸ Ἔνζυμο

 

σχολιο παράγκας_ μετα την ηλίθια υποστήριξη άκριτα  του Μητσοτακικού αφηγήματος εγκλεισμών,φιμώτρων και  τα σκευάσματα που σκοτώνουν νέους ανθρώπους πιστεψαμε οτι λογο γήρατος ε να μην το υπολογίσουμε στο μέτρημα..μα τούτος εδώ εχει κοψει φλεβες..