
Να κοιμάσαι νηστικός σε μια σοφίτα Να είσαι ο τεμπέλης του σπιτιού
Να γίνεσαι σκουπίδι Όταν ανοίγεται ένα λερωμένο στόμα Θα σηκώσω το γιακά
Για να φύγω σαν ένας ληστής
Από το δικό μου σπίτι Θα κοιμηθώ στους δρόμους
Για να νιώσω ολάκερη την πολιτεία
Να τουρτουρίζει μαζί μου
Στο παλτό μου έχω ένα λεκέ
Αλλά είναι καλό που δεν τον βλέπω Θα το ξαπλώσω χάμω
Και θα στρωθώ πάνω του
Να πιω λίγη βραδιά
Στη γωνιά του έρημου κήπου
Θα αιστανθώ τη σελήνη
Όπως δεν αιστάνθηκα τίποτε
Στη ζωή μου Θα την αιστανθώ στα χείλια μου
Σαν ένα αχλάδι Στα μάγουλα Σαν άλλα μάγουλα.
Γιώργος Σαραντάρης
Γιώργος Σαραντάρης
1 σχόλιο:
... τὶ τραγικό,
νὰ εἶναι ἡ αθωότητα,
μαζί κι ὅποιος ζητᾶ νὰ την ἀναγκαλιάσει
ἕνας χαμένος...
ἑνα...
ἀντιπαραγωγικό...σκουπίδι...
παραμονές ἑνός ἀϕανισμοῦ,
ποὺ ἤδη ὑπόγεια κυοϕορεῖται
ἁπὸ τὴν δίψα γιὰ
ὑπερπαραγωγή
(καὶ τὴν... λαχτάρα γιὰ ἀτέλειωτη ἐνέργεια ποὺ ἀπαιτεῖται... )
...
Δημοσίευση σχολίου