Ο ΖΗΛΩΤΗΣ ἄνθρωπος οὐδέποτε φθάνει εἰς
τὴν εἰρήνην τῆς διανοίας αὑτοῦ· καὶ ὅστις εἶναι ξένος τῆς εἰρήνης, αὐτὸς εἶναι ξένος καὶ τῆς χαρᾶς· διότι ἐάν, ὡς λέγουσιν, ἡ εἰρήνη ἦναι ἡ τελεία ὑγεία τῆς διανοίας, ὁ δὲ ζῆλος ὑπάρχει ἐνάντιος τῆς εἰρήνης, ἕπεται λοιπόν, ὅστις ἔχει μωρὸν ζῆλον, αὐτὸς ἀσθενεῖ μεγάλην ψυχικὴν ἀσθένειαν.
Ὦ ἄνθρωπε, σὺ νομίζων, ὅτι διὰ τοῦ ζήλου σου θεραπεύεις τὰ ξένα σφάλματα, ἀποδιώκεις τὴν ὑγείαν τῆς ψυχῆς σου...
