Η αυτοκαστροφική τρέλα των νεόκοπων σωτήρων ..

Ἡ ΝΙΚΗ ἔβαλε τὸν Παπαδόπουλο στὴ Βουλὴ ἤ ὁ Παπαδόπουλος τὴ ΝΙΚΗ;

Γράφει Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων.

Σύμφωνα μὲ ἀπόφασι τοῦ Προέδρου (Δημητρίου Νατσιοῦ) καὶ τοῦ Διαρκοῦς Βουλευτηρίου (Γαλαντάρη Δημητρίου, Κωστόπουλου Παναγιώτη, Πέτρου Παπαγεωργίου) τοῦ κόμματος ΝΙΚΗ  «ἀναστέλλεται προσωρινά ἡ ἰδιότητα μέλους τοῦ Βουλευτὴ Β΄ Θεσσαλονίκης κ. Νικολάου Παπαδόπουλου» [1]

Ἡ ἀνακοίνωσι καταλήγει «αναμένουμε από τον κ. Παπαδόπουλο να παραδώσει την έδρα του στο Κίνημα χάρη στο οποίο εξελέγη ιδίως μετά την τοποθέτησή του ως πρώτο στη λίστα στις εκλογές του Ιουνίου του 2023».(ὅ.π.)

Δυὸ λόγια μόνον γιὰ αὐτὴ τὴν κατάληξι τῆς ἀνακοινώσεως. Ζητοῦν τὴν παράδοσι τῆς ἔδρας στὸ Κίνημα διότι «χάριν τοῦ Κινήματος», ὅπως γράφουν, ἐξελέγη ὁ κ. Παπαδόπουλος. Αὐτὸ ποὺ γράφουν τὸ σκέφτηκαν; Ἀντέχει στὴν λογική; Πρὶν τὶς ἐκλογὲς δὲν ὑπῆρχε τίποτα. Ἔψαχναν καὶ παρακαλοῦσαν ἀνθρώπους νὰ δεχτοῦν νὰ κατέβουν στὶς ἐκλογὲς γιὰ νὰ φέρουν καμμία ψῆφο. Δὲν εἶναι ἔτσι; Ἄν ὁ κ. Παπαδόπουλος πῆγε στὸ «κίνημα» παρακαλῶντας νὰ τὸν δεχτοῦν, νὰ τὸν συμπεριλάβουν ὡς ὑποψήφιο καὶ αὐτοὶ ἀφοῦ τὸν ἐξέτασαν τοῦ ἔκαναν τὴν χάρι νὰ τὸν δεχτοῦν, τότε ἔχουν δίκιο. Ἔτσι ἔγιναν τὰ πράγματα; Μήπως τὸν παρακαλοῦσαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόμματος νὰ ἔρθῃ στὸ κόμμα, μιὰ ποὺ εἶχε ἀναγνώρισι ἀπὸ τὴν κοινωνία γιὰ τὴν ἐπαγγελματικὴ καὶ κοινωνικὴ παρουσία του; Μιλοῦσαν τότε γιὰ Καταστατικά; Ὑπῆρχαν τέτοια ἐγκεκριμένα ἀπὸ τὴν βάσι; Ποιός ἀσχολιόταν μὲ τέτοια πράγματα; Τότε γύριζαν μὲ κομποσχοίνια στὰ χέρια καὶ ἔλεγαν γιὰ γέροντες καὶ γνωριμίες καὶ ἀγάπη καὶ θυσία καὶ ἀγῶνες καὶ ζητοῦσαν τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ κόσμου. Ἤθελαν νὰ παρουσιάσουν ἕνα στίγμα, κάτι σταθερὸ ποὺ νὰ μπορῇ νὰ τὸ ἐμπιστευθῇ κάποιος καὶ νὰ δῶσῃ τὴν ψῆφο του.

Τελικῶς ὁ Παπαδόπουλος ἐξελέγη χάριν τῆς ΝΙΚΗΣ ἤ ἡ ΝΙΚΗ μπῆκε στὴ Βουλή χάριν τῶν ψήφων ποὺ ἔφερε καὶ ὁ Παπαδόπουλος; Δὲν πῆρε 4.908 ψήφους πρῶτος στὴν Β΄Θεσσαλονίκης στὶς ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου; Ὡς πρῶτος σὲ ψήφους δὲν ἦταν φυσικὸ νὰ εἶναι καὶ πρῶτος στὴν Β΄ Θεσσαλονίκης στὶς ἐκλογὲς τοῦ Ἰουνίου, ποὺ ἔγιναν μὲ λίστα;  Ἄρα οὔτε μπῆκε στὴν Βουλὴ χάριν τοῦ κινήματος, οὔτε χαριστικῶς τοποθετήθηκε στὴν πρώτη θέσι τῆς λίστας. Ἐκτὸς καὶ ἄν τὰ πρόσωπα ποὺ κατέβηκαν στὶς ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου καὶ ἔφεραν τὶς ψήφους ποὺ ἔφεραν, ἔπαψαν νὰ ὑπάρχουν καὶ τὸ ποιὸς θὰ ἐξελέγετο δὲν ἐξηρτᾶτο ἀπὸ τὶς ψήφους τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες τῶν διοικούντων τὸ κόμμα, ὅπως ἔγινε στὴν Α’ Ἀθηνῶν, στὴν Α΄ Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς καὶ στὴν Λάρισα, ὅπου δὲν τοποθετήθηκαν οἱ πρωτεύσαντες κατὰ τὰ κριτήρια τῶν ψηφοφόρων, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ ἐπελέγησαν κατὰ τὴν βούλησι τῶν ἡγουμένων τοῦ κόμματος.

Οὔτως ἐχόντων τῶν γεγονότων ἡ ἔδρα ποὺ ἀνήκει; Στὸν ψηφισθέντα βουλευτὴ ὁ ὁποῖος ἔφερε τὶς ψήφους καὶ βοήθησαν τὸ κόμμα νὰ μπῇ στὴ Βουλὴ καὶ νὰ ἀποκτήσῃ ὑπόστασι, ἤ στὸ κόμμα ποὺ χωρὶς τὶς ψήφους στὸν Παπαδόπουλο (καὶ φυσικὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς ὑπολοίπους ὑποψηφίους) δὲν θὰ ὑπῆρχε κἄν σήμερα, γιὰ νὰ κάνῃ τόση ἀνωφελὴ φασαρία, αὐτοδιαλυόμενο, ἀντὶ νὰ κοιτάξῃ πῶς θὰ συνεισφέρῃ στὴν ἀντιμετώπισι τῶν διαλυτικῶν τῆς πατρίδος τεκταινομένων;

Ὁ λαὸς , λοιπόν, ἔδωσε ψῆφο στὸν Παπαδόπουλο (ὅπως καὶ σὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον ὑποψήφιο) καὶ μαζὶ μὲ τὸν Παπαδόπουλο μπῆκε καὶ ἡ ΝΙΚΗ στὴν Βουλή. Ἡ ΝΙΚΗ δὲν πρεσβεύει δικές της ἰδιαίτερες ἀξίες, τὶς ὁποῖες συνέθεσαν ἤ ἀνακάλυψαν κάποιοι κοινωνικοὶ ἀναλυτὲς ἤ ἀναμορφωτὲς καὶ δημιούργησαν τὸ κόμμα γιὰ τὶς ἐφαρμόσουν. Ἡ ἀγάπη στὴν Πίστι, τὴν Πατρίδα καὶ τὴν παράδοσι καὶ σὲ ὅλα ὅσα τὴν συνιστοῦν, (στὴν κοινωνικὴ δικαιοσύνη, στὸ σεβασμὸ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ἱστορίας κλπ.) καὶ ἡ ὑπεράσπισί τους, προφανῶς καὶ δὲν ἀνακαλύφθησαν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔφτιαξαν τὴν ΝΙΚΗ· οὔτε καὶ ὅσοι τὰ ἀγαποῦν καὶ ὑπηρετοῦν ἐξαντλοῦνται στοὺς μετέχοντες ἤ ψηφίζοντες τὴν ΝΙΚΗ. Οἱ μετέχοντες στὴν ΝΙΚΗ (ὑποτίθεται ὅ,τι) μετέχουν στὴν προσπάθεια γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὶς ἀξίες καὶ ὄχι νὰ ὑποταχθοῦν σὲ ἕναν φορέα (ὁ ὁποῖος μπορεῖ τελικῶς νὰ ἀποδειχθῇ ἐνάντιος στὶς ἀξίες αὐτές, ἄρα ψευδεπίγραφος) καὶ συνεισφέρουν εἴτε μὲ τὴν ψῆφο τους, εἶτε μὲ τὶς ψήφους ὅσων τοὺς ἐκτιμοῦν καὶ τοὺς ψηφίζουν σ᾿αὐτὴ τὴν προσπάθεια. Ἄρα οἱ ψήφοι πᾶνε στὰ πρόσωπα καὶ ὄχι σὲ ἕνα ἀπρόσωπο κόμμα ἤ σὲ ὅσους (νομίζουν ὅ,τι) ἡγοῦνται ἤ ἐκ τῶν παρασκηνίων (θεσμοθετημένων ἤ μή) κουμαντάρουν τὰ γεγονότα (Βουλευτήρια κλπ). Ἄρα οἱ ψήφοι καὶ ἡ ἔδρα ἀνήκει στὸν Βουλευτὴ, διότι αὐτὸν ἐμπιστεύτηκε ὁ λαὸς καὶ αὐτὸν ψήφισε. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν «δημοκρατικὰ» καταστατικὰ καὶ θεσμοθετημένες ἤ μὴ ἀνέλεγκτες ἐπιτροπές πάνω ἀπὸ τὴν θέλησι τοῦ λαοῦ.

Φρονῶ ὅ,τι στὴν περίπτωσι αὐτὴ ἄν ὁ Παπαδόπουλος παραδώσῃ τὴν ἔδρα του, προδίδει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ στὸ πρόσωπό του, ὁ ὁποῖος λαὸς ἐνῷ ἐπέλεξε αὐτὸν νὰ τὸν ἐκπροσωπήσῃ θὰ δῇ κάποιον ἄλλον στὴν θέσι του. Ἐγὼ ἔτσι θὰ ἔνοιωθα, ἄν τὸν εἶχα ψηφίσῃ.