Η ανακοίνωση του «Habemus Papam»: Ρόμπερτ Πρεβόστ ως Λέων ‘ΙΔ ο νέος Πάπας – Με καταγωγή από τις ΗΠΑ
Θεωρείτε συνεχιστής του Φραγκίσκου...
Η παπική εκκλησία στο τέλος της γραμμής.!
Ο επόμενος Πάπας και το αληθινό σημάδι των έσχατων καιρών
από τον Εμανουέλε Παβόνι
Αγαπητέ Valli,
τώρα που το Κονκλάβιο πρόκειται να ξεκινήσει, διαβάζω στις εφημερίδες φήμες, κρίσεις, προβλέψεις που με κάνουν να λυπάμαι πικρά για την εποχή που η μόνη διαίρεση εντός του Κολλεγίου των Καρδιναλίων ήταν μεταξύ εκείνων που ήταν υπέρ της ισπανικής μοναρχίας και εκείνων που ήταν υπέρ της γαλλικής μοναρχίας, ενώ σήμερα έχουμε ένα είδος εμφυλίου πολέμου μεταξύ ριζοσπαστικών προοδευτικών καρδιναλίων και συντηρητικών καρδιναλίων που δεν έχουν το απαραίτητο σθένος, μεταξύ λαϊκιστών του τρίτου κόσμου και θεοκονωνικών.
Δεν θέλω να ακουστώ υπερβολικός, αλλά μου περνάει από το μυαλό ότι το πραγματικό σημάδι της επικείμενης αποκάλυψης δεν έγκειται τόσο στον κίνδυνο κλιμάκωσης του πολέμου στη ρωσοουκρανική σύγκρουση, όσο στο γεγονός ότι, με αυτόν τον ρυθμό, σε λιγότερο από τριάντα χρόνια η Καθολική Εκκλησία -τουλάχιστον στην Ευρώπη- δεν θα υπάρχει πλέον. Και όχι τόσο για τις δογματικές και λειτουργικές επαναστάσεις που βλέπουν τους προοδευτικούς να εκθειάζονται όλο και πιο έντονα, όσο για τους ακατέργαστους αριθμούς: η Ευρώπη έχει πλέον ριζικά αποχριστιανιστεί, σε χώρες αρχαίας πίστης όπως η Ολλανδία δεν υπάρχει πλέον χριστιανική ζωή (ο προκαθήμενος λέει, απαρηγόρητα, ότι υπάρχει ακόμα κάτι στην επισκοπή της Ουτρέχτης, αλλά είναι ένα αμυδρό φως, μόλις αντιληπτό, που ζωντανεύει κάποιος ηλικιωμένος, το οποίο θα σβήσει σε λίγα χρόνια), οι ενορίες είναι άδειες, οι λειτουργίες είναι έρημες, οι επισκοπές, καταπιεσμένες από τους φόρους (εκτός Ιταλίας και Γερμανίας, η Καθολική Εκκλησία τα πάει άσχημα και από αυτή την άποψη) και καταβεβλημένες από την αδυναμία τους, αναγκάζονται να πουλήσουν τις εκκλησίες τους σε ιδιώτες που τις μετατρέπουν σε σούπερ μάρκετ ή ντίσκο. Μια ανήκουστη αγανάκτηση, ίσως καν να μην γίνεται με κακία, αλλά μόνο με την αδιαφορία ενός λαού που είναι πλέον άδειος, ουδέτερος, κουφός, αναισθητοποιημένος.
Είναι το τέλος της γραμμής, πολύ απλά. Δεν είναι τόσο ζήτημα Ρατζινγκεριανών εναντίον Μπεργκολιανών, μέσα σε τριάντα χρόνια η Εκκλησία της Ρώμης θα έχει εξαφανιστεί. Επιπλέον - υποθέτοντας ότι είναι καλόπιστοι, κάτι που δεν είναι δεδομένο - οι προοδευτικοί που θα ήθελαν να καταργήσουν την ιερατική αγαμία για να ανταποκριθούν στην κρίση των κλήσεων αυταπατώνται: δεν έχει νόημα, γιατί όπου οι ιερείς παντρεύονται, όπως στις προτεσταντικές εκκλησίες, η θρησκευτική και εκκλησιαστική ζωή είναι ακόμη πιο δραματική και φτωχή, με αριθμούς ακόμη μικρότερους από τους δικούς μας. Άρα η αγαμία δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Υπάρχει έλλειψη ιερέων και πιστών απλώς επειδή ο σημερινός άνθρωπος έχει γυρίσει εντελώς την πλάτη του στον Θεό και τα Ιερά. Δεν μπορεί πλέον να συλλάβει το μεταφυσικό, το Θείο.
Αυτό είναι το αληθινό σημάδι των έσχατων καιρών, η επιβεβαίωση ότι όλα πρόκειται να καταρρεύσουν.
Και όποιος έχει έστω και λίγη βιβλική γνώση θα πρέπει να νιώσει ένα ρίγος τρόμου, επειδή να που βρισκόμαστε εδώ: όλα θα εκπληρωθούν. Ναι, λοιπόν, ας προσευχηθούμε σίγουρα για τον επόμενο Πάπα, αλλά ας μην έχουμε πολλές αυταπάτες για το τι πιθανότατα μας περιμένει ως Χριστιανούς.
Προφανώς η απαισιοδοξία μου για τα επόμενα χρόνια δεν επηρεάζει τη βεβαιότητά μου ως πιστού: με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η τελευταία λέξη θα ανήκει πάντα στον Χριστό και όχι στους εχθρούς του.
Θεωρείτε συνεχιστής του Φραγκίσκου...
Ο επόμενος Πάπας και το αληθινό σημάδι των έσχατων καιρών
από τον Εμανουέλε Παβόνι
Αγαπητέ Valli,
τώρα που το Κονκλάβιο πρόκειται να ξεκινήσει, διαβάζω στις εφημερίδες φήμες, κρίσεις, προβλέψεις που με κάνουν να λυπάμαι πικρά για την εποχή που η μόνη διαίρεση εντός του Κολλεγίου των Καρδιναλίων ήταν μεταξύ εκείνων που ήταν υπέρ της ισπανικής μοναρχίας και εκείνων που ήταν υπέρ της γαλλικής μοναρχίας, ενώ σήμερα έχουμε ένα είδος εμφυλίου πολέμου μεταξύ ριζοσπαστικών προοδευτικών καρδιναλίων και συντηρητικών καρδιναλίων που δεν έχουν το απαραίτητο σθένος, μεταξύ λαϊκιστών του τρίτου κόσμου και θεοκονωνικών.
Δεν θέλω να ακουστώ υπερβολικός, αλλά μου περνάει από το μυαλό ότι το πραγματικό σημάδι της επικείμενης αποκάλυψης δεν έγκειται τόσο στον κίνδυνο κλιμάκωσης του πολέμου στη ρωσοουκρανική σύγκρουση, όσο στο γεγονός ότι, με αυτόν τον ρυθμό, σε λιγότερο από τριάντα χρόνια η Καθολική Εκκλησία -τουλάχιστον στην Ευρώπη- δεν θα υπάρχει πλέον. Και όχι τόσο για τις δογματικές και λειτουργικές επαναστάσεις που βλέπουν τους προοδευτικούς να εκθειάζονται όλο και πιο έντονα, όσο για τους ακατέργαστους αριθμούς: η Ευρώπη έχει πλέον ριζικά αποχριστιανιστεί, σε χώρες αρχαίας πίστης όπως η Ολλανδία δεν υπάρχει πλέον χριστιανική ζωή (ο προκαθήμενος λέει, απαρηγόρητα, ότι υπάρχει ακόμα κάτι στην επισκοπή της Ουτρέχτης, αλλά είναι ένα αμυδρό φως, μόλις αντιληπτό, που ζωντανεύει κάποιος ηλικιωμένος, το οποίο θα σβήσει σε λίγα χρόνια), οι ενορίες είναι άδειες, οι λειτουργίες είναι έρημες, οι επισκοπές, καταπιεσμένες από τους φόρους (εκτός Ιταλίας και Γερμανίας, η Καθολική Εκκλησία τα πάει άσχημα και από αυτή την άποψη) και καταβεβλημένες από την αδυναμία τους, αναγκάζονται να πουλήσουν τις εκκλησίες τους σε ιδιώτες που τις μετατρέπουν σε σούπερ μάρκετ ή ντίσκο. Μια ανήκουστη αγανάκτηση, ίσως καν να μην γίνεται με κακία, αλλά μόνο με την αδιαφορία ενός λαού που είναι πλέον άδειος, ουδέτερος, κουφός, αναισθητοποιημένος.
Είναι το τέλος της γραμμής, πολύ απλά. Δεν είναι τόσο ζήτημα Ρατζινγκεριανών εναντίον Μπεργκολιανών, μέσα σε τριάντα χρόνια η Εκκλησία της Ρώμης θα έχει εξαφανιστεί. Επιπλέον - υποθέτοντας ότι είναι καλόπιστοι, κάτι που δεν είναι δεδομένο - οι προοδευτικοί που θα ήθελαν να καταργήσουν την ιερατική αγαμία για να ανταποκριθούν στην κρίση των κλήσεων αυταπατώνται: δεν έχει νόημα, γιατί όπου οι ιερείς παντρεύονται, όπως στις προτεσταντικές εκκλησίες, η θρησκευτική και εκκλησιαστική ζωή είναι ακόμη πιο δραματική και φτωχή, με αριθμούς ακόμη μικρότερους από τους δικούς μας. Άρα η αγαμία δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Υπάρχει έλλειψη ιερέων και πιστών απλώς επειδή ο σημερινός άνθρωπος έχει γυρίσει εντελώς την πλάτη του στον Θεό και τα Ιερά. Δεν μπορεί πλέον να συλλάβει το μεταφυσικό, το Θείο.
Αυτό είναι το αληθινό σημάδι των έσχατων καιρών, η επιβεβαίωση ότι όλα πρόκειται να καταρρεύσουν.
Και όποιος έχει έστω και λίγη βιβλική γνώση θα πρέπει να νιώσει ένα ρίγος τρόμου, επειδή να που βρισκόμαστε εδώ: όλα θα εκπληρωθούν. Ναι, λοιπόν, ας προσευχηθούμε σίγουρα για τον επόμενο Πάπα, αλλά ας μην έχουμε πολλές αυταπάτες για το τι πιθανότατα μας περιμένει ως Χριστιανούς.
Προφανώς η απαισιοδοξία μου για τα επόμενα χρόνια δεν επηρεάζει τη βεβαιότητά μου ως πιστού: με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η τελευταία λέξη θα ανήκει πάντα στον Χριστό και όχι στους εχθρούς του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου