Του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού κι ένας του στίχος αρκεί:
Κυμματούνται μου τα σπλάχνα
ου χωρεί μου την χαράν η ψυχή
Μουσική του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Το τραγουδάει ο ίδιος με τον Αργύρη Μπακιρτζή.
Από τον δίσκο Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001).
Και αυθόρμητα μου 'ρχεται στο νου ο παρεμφερής στίχος του Διονυσίου Σολωμού:
"Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν" (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ').
Και ο αντίστοιχος του Ελύτη από το Άξιον εστι: "Τα σπλάχνα μου αναδεύουν".
Από τον δίσκο Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001).
Και αυθόρμητα μου 'ρχεται στο νου ο παρεμφερής στίχος του Διονυσίου Σολωμού:
"Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν" (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Γ').
Και ο αντίστοιχος του Ελύτη από το Άξιον εστι: "Τα σπλάχνα μου αναδεύουν".
2 σχόλια:
... ἑνας Γιώργης,
ποὺ τολμᾶ καὶ παίζει μουσική
μὲ τὸ ἐλάχιστο
ποὺ ϕανερώνεται ἀρκετό...
λίγες νότες
μοτίβα ὅμορϕα πλεγμένα
σὰν κελάηδημα,
ἡ ἀρχοντιά μιᾶς μουσικῆς
ποὺ ἀϕήνεται νὰ εἰρηνεύει μέσα της
(στὶς ρῖζες καὶ τὸν χρόνο)
καὶ τῆς χαρίζεται τὸ μεγαλεῖο τῆς παράδοσης...
Κυματούνται μου τα σπλάχνα και όταν δακρύζω θαλασσώνομαι! Χριστός Ανέστη!
Δημοσίευση σχολίου