βλέπω τη θάλασσα
το νιώθω.
το νιώθω.
Όλη τη μέρα πολεμώ σε ξένο τόπο
τα βράδια, κάτω από το λύχνο,
καθώς με πιάνει η νοσταλγία της πατρίδας
συγγράφω την ανάβασή μου.
Ξένος ειμί και μισθοφόρος-αν τη διαβάσετε να είστε επιεικείς, στην εποχή μου
δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πεθαίνεις.
Ρουμελιωτάκης Χρίστος
1 σχόλιο:
Άξιος του μισθού ο μισθοφόρος που έλαβε τα πέντε και παράδωσε άλλα τόσα έχοντας σκοπό ζωής το ταξίδι της επιστροφής, μη πτοούμενος μπροστά στα κύματα της θαλάσσης, κύματα που λούζουν, μουσκεύουν αφήνοντας στο πέρασμά τους μία χούφτα αλάτι συντήρησης μέχρι την επόμενη στροφή.
Δημοσίευση σχολίου