Τετάρτη 30 Απριλίου 2025

Ὁ ἠρωϊκός μητροπολίτης Λογγίνος Ζάρ, μία τεράστια μορφή τῆς ἐν διωγμῷ γνήσιας Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας

Μπορεί να είναι εικόνα 2 άτομα 

 

 Ὁ ἠρωϊκός μητροπολίτης Λογγίνος Ζάρ, μία τεράστια μορφή τῆς ἐν διωγμῷ γνήσιας Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, γνώστὸς ὄχι μόνο γιὰ τὸ ἀταλάντευτο ὀρθόδοξο ὁμολογιακό του φρόνημα, ἀλλὰ βεβαίως καὶ γιὰ τὸ σπουδαῖο ἵδρυμα μὲ περισσότερα ἀπὸ 400 ὀρφανὰ καὶ παιδιὰ μὲ ἀναπηρίες πόὺ εἶχε φτιάξει στὴν Μόνὴ Μπάντσεν, ὅπου ἦταν ἐπὶ χρόνια ἡγούμενος. 

 Μπορεί να είναι εικόνα 2 άτομα, γένι και παιδί

Καί βεβαίως ἕνας ἄνθρωπος πού τά τελευταῖα χρόνια ἔχει ὑποστεῖ τά πάνδεινα (δικαστήρια, φυλακίσεις, ἐπιθέσεις καί ἄγριους ξυλοδαρμούς) ἀπό τά κρατικά καί παρακρατικά καθάρματα τοῦ ἀντίχριστου καθεστῶτος Ζελένσκι καί τῆς ψευτοεκκλησιαστικῆς συμμορίας του Ἐπιφάνιου. 

 Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο

 Ὁ Λογγίνος ὡστόσο δέν πτοεῖται, ἀγωνίζεται καί ἐπιμένει (χαρακτηριστική ἡ πρώτη φωτογραφία, πού εἶναι καί ἡ πλέον πρόσφατη). Γι’ αὐτόν ὅμως δέν ἀκούσατε ποτέ (καί οὔτε θά ἀκούσετε) λέξη στά βοθροκάναλα καί τίς βρωμοφυλλάδες τῆς ἑλληνέζικης χωματερῆς. Αὐτοί τούς ὕμνους τους τούς ἔχουν μόνο γιά τόν «ἀνθρωπισμό» τοῦ βδελυροῦ «Πάπα τῶν φτωχῶν» καί γιά τήν «εὐαισθησία» κάθε ἄλλου ἀντίχριστου νεοταξίτη ἀνώμαλου πού γιά ξεκάρφωμα πραγματοποιεῖ πότε-πότε καί καμία «φιλανθρωπία» (καί ἀσφαλῶς την ὑπερδιαφημίζει δεόντως).

 Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο, γένι και νοσοκομείο

 Ὁ Λογγίνος ὅμως καί ὁ κάθε Λογγίνος δέν ἐνδιαφέρεται φυσικά οὔτε γιά τά κοσμικά ἐφύμνια, οὔτε γιά τήν ἀνθρώπινη δόξα. Αὐτός - δόξα τῷ Θεῷ – γιά ἄλλα πράγματα μάχεται καί σέ κάποιον Ἄλλον θέλει νά εἶναι ἀρεστός. Νά ἔχουμε τίς εὐχές του...

 Νεκτάριος Δαπέργολας

9 σχόλια:

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Αλήθεια ; Γιατί η εκκλησία η δική μας λίγα πέρασε όλα αυτά χρόνια για να αρέσει στον άλλο;
Συγνώμη ,ο Μητροπολίτης Λογγίνος είχε ομολογήσει πριν
Χρόνια ότι βοηθήθηκε στο ορφανοτροφείο από τον ΠΑ ΠΑ.
Και όποιος παίρνει χρήματα απο άτομα που δεν θέλουν να εξυψώνουν την Ορθοδοξία,γίνονται δέσμιοι .
Η Γραφή λέει ότι οχι μόνο πιστεύουμε αλλά και πρέπει να υποφέρουμε για τον Χριστό!Και το να υποφέρεις δεν έχει να κάνει μόνο με το ξύλο.
Έχει να κάνει κ με τηνορθ.συνειδηση!!
Όμως βαδίζουμε με την πίστη και όχι με την όραση γιατί έχουμε Μέγα Αρχιερέα τον Ιησού,Τον Υιό Του Θεού!!!
Αληθώς Ανέστη Ο Κύριος!
Περαστικά εύχομαι στον Μ.Λογγινο!!

hpt300@gmail.com είπε...

Εύγε αδελφέ ΝΕΚΤΑΡΙΕ!
Χριστός Ανέστη!

Νεκτάριος είπε...

Μητροπολίτης δαρμένος, χτυπημένος αλύπητα για την ακλόνητη στάση του απέναντι σε Θεομάχους εν έτη 2024-2025;
Μπα, στα χρόνια μας δεν γίνονται τέτοια, αυτά γίνονταν στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού από ειδωλολάτρες κυβερνήτες. Τώρα ο κλήρος έχει τιμές και σεβασμό από τους άρχοντες εξουσιαστές του κόσμου τούτου, τρώνε και πίνουνε παρέα, κι' άμα λάχει έρχονται και οι δουλειές.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... τα ερπετά αυτά
μαζί και τα γνωστά τα υπόγεια τών στοών
(δυό σώματα εις σάρκα μίαν... ;)

είναι γνωστά γι αυτόν τον τρόπο τους

να εισχωρούν

π α ν τ ο ύ με τέχνη
με το χ ρ ή μ α τους...

με πρόσχημα την τάχα τους
φ ι λ α ν θ ρ ω π ί α
(για την οποία καμαρώνουν, και προβάλλουν ως βασικό σκοπό τής... συντροφιάς τους... )

και μαστορεύοντας δεσμούς
π ρ ο σ ω π ι κ ο ύ ς
(και... χτίζοντας φιδιφιλίες και λυκοφιλίες)

με όπλο την "ευγένεια"
(τής παροψίδος)
και τούς καλούς τους τρόπους

τυλίγονται -σιγά σιγά-

αθόρυβα και ανεπαίσθητα
γύρω από θεσμούς
(και πουπουλένια ή καλόγνωμα και αφελή ιερατεία)

σφίγγοντας έπειτα,
σαν έρθει η κατάλληλη στιγμή,

μέχρι να βγεί η ψυχή τους... !



Aetios είπε...

Από την μία έχουμε την τρυφηλή θεοποίηση τής κουλτούρας τής εγωπαθούς φιλανθρωπίας τών πολλών αντίχριστων επωνύμων, και από την άλλη την βιωματική μαρτυρική στάση των ελαχίστων τού Αγίου Ευαγγελίου.
Η θυσία τού Ενός είναι αναλαμπή Πίστεως υπογεγραμμένη με το αίμα του Ιησού Χριστού, και για να δίνει μπούσουλα και για εμάς.
Συναινούν και συμβαίνουν στο να μπαίνουμε και εμείς στη ζυγαριά της Πίστεως, και να βλέπουμε τήν νωθρόητά μας . Διώκεσαι Αέτιε, όχι απαντά ο Αέτιος, μαρτυρείς Χριστό Αέτιε; Πίσω από ένα σαλονάτο πληκτρολόγιο γράφει κάτι κολυβογράμματα.
-Δεν Φτάνει Αέτιε όσο ζεις την τρυφηλή την παχιά ζωή της ευμάρειας και της καλοπαιρασης, λέει μια απαλή φωνή. Άλλαξε στάση Αέτιε, συνεχίζει αυτή η φωνή, και δεν καταλήγει,,, πουθενά.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Και που γνωρίζει κανείς ποιος ζει και ποιος δεν ζει στην ευμάρεια;
Μήπως γνωρίζω εγώ πόσες ασθένειες εχετε εσείς;
Η μήπως γνωρίζετε εσείς πόσα βάρη σηκώνω εγώ.

Αλλά όταν γράφει κανείς στο πληκτρολόγιο,πρέπει πρωτίστως να έχει υπόψιν του ,τον άλλον κι έπειτα την γνώση του να την καταθέσει ώστε να μην προσβάλει,και να είναι δίκαιος κ αντικειμενικός.
Να έχει δε γνώση και να την καταθέτει με αγάπη.
διότι στον Κύριο ανήκουν αυτοί που αγωνίζονται για την πίστη,,,,την αγάπη,,,και την δικαιοσύνη...
Τιμ β 2-22).
Και η ορθή ομολογία διαφυλάσσει την Εκκλησία !
Αληθώς Ανέστη!!!


ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... πράγματι
θέλει προσοχή,
θέλει και μέτρο...


μην γίνουμε ακόμα ένα κομματάκι...
μιία ψηφίδα εφήμερη... ασήμαντη... ανώφελη...
σ' ένα θ ο λ ό τοπίο

ένας ακόμη θόρυβος
αυτής τής πολυκέφαλης Βαβέλ,
με τα πολλά ποδαρια

μία βαβούρα

γνώσεων... γνωμών...
απόψεων...

ένας Τιτανικός που τριγυρνά χωρίς σκοπό μεσ' στην ομίχλη...
με τούς μηχανικούς του και τούς θερμαστές
στά έγκατα... το ατσάλι...
(μιά κολαση φωτιάς και ντεσιμπέλ)

και τους επάνω,

αργόσχολοι,
να σβήνουν την ανία τους,
με πολυτέλεια και ποτά,
την κουβεντούλα, τον χορό και την λαγνεία...

ενώ οι καπεταναίοι έχουν εγκαταλείψει το κουφάρι μυστικά

για να φουντάρει μονο του

και παζαρεύουν την ασφάλεια με ασφάλεια...
αυτοπεποίθηση και σιγουριά

σέ στέρεο έδαφος πατώντας

(που αίματα αθώων κι ηλιθίων μετατρέπουν
σε μιά κινούμενη άμμο...)



Aetios είπε...

Εμπεσών εις λάκκον, το μαρτύριο δεν το κανονίζουμε εμείς με το αυτεξούσιο αν και έχει συμβεί στα συναξάρια των Αγίων, το μαρτύριο στέλνεται εξ άνωθεν ως αντίδωρο του Θείου Έρωτος που έχει αναβρυσει στην καρδιά του Θεόπτου.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... σύμϕωνοι...

ἀπό τὴν μεριά μου πάντως,
δὲν ὑπῆρχε ἡ πρόθεση νὰ
ἐκϕράσω κάποια διαϕωνία...

ἀντίθετα, θέλησα μόνον νὰ ὑπερθεματίσω,
καθῶς προβληματίζομαι
ὡς πρός τὸ κατά πόσον

οἱ τόσες μου ἀρᾶδες
ποὺ ἐσυνήθισα ν'ἀπλώνω
ἐδῶ κι ἐκεῖ

ἔχουν κάποιαν οὐσία τελικά,
ἤ μήπως ἐξυπηρετοῦν
μιά ματαιοδοξία
πιάνοντας τζάμπα τόπο καὶ
κλέβοντας χρόνο

κι ἐπιχειρῶ λιγάκι νὰ κλαδέψω
καὶ νὰ συμμαζέψω...

μὰ...

θέλει μπόλικη δουλίτσα...