Τι μου είπε ο Γιάννης Βλαστάρης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

Περπατώντας πριν από λίγη ώρα στο κέντρο της Αθήνας και, ειδικότερα, κατηφορίζοντας προς το Σύνταγμα από την οδό Βουκουρεστίου, βλέπω να βαδίζει προς την πλευρά μου ένα πρόσωπο, που, πριν από έναν χρόνο, δεν θα μπορούσα να το αναγνωρίσω, αφού δεν είχα ακόμη πέσει πάνω στο βιβλίο του «Λεξικό χωρίς γραβάτα».

Μιλούσε στο κινητό, περπατώντας χαμογελαστός, αλλά με μια εμφανή υστέρηση στην βάδιση. Δίπλα του βρισκόταν ένας κατσαρομάλλης, τον οποίον απέφυγα να κοιτάξω, διότι το ενδιαφέρον μου μονοπώλησε ο άνθρωπος εκείνος που, από το 2019 και μέχρι σήμερα, ενεργεί στο παρασκήνιο ως ένας από τους μεγαλύτερους πολιορκητές του μυαλού μας.

Καθώς τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, μου χαμογέλασε σαν να με ήξερε από καιρό. Του ανταπέδωσα το χαμόγελο και, αφού προσέθεσα μια γερή δόση ειρωνείας, του λέω:

– Χαιρετώ τον υποκρυπτόμενο πρωθυπουργό της Ελλάδος!

Ο γενειοφόρος Αριστεροπασόκος και νυν μισθοφόρος της Νέας Δικτατορίας με κοίταξε με αμηχανία, προσπαθώντας να διατηρήσει το χαμόγελό του.

Συμπληρώνω τότε την προηγούμενη φράση μου με τα εξής λόγια:

– Σιγά μη μας κυβερνάει ο Κυριάκος Μητστοτάκης. Εσείς μας κυβερνάτε, ο μετρ της προπαγάνδας Γιάννης Βλαστάρης.

Το αμήχανο χαμόγελό του παρέμεινε και σε αυτήν την φάση σχεδόν αναλλοίωτο, οπότε προχωρώ στην τρίτη μου φράση:

– Σας έχω περιποιηθεί καταλλήλως με δύο άρθρα μου¹. Αναζητήστε τα… (σε αυτό το σημείο τού λέω το ονοματεπώνυμό μου).

Μόνο τότε μπήκε στον κόπο να αντικαταστήσει το χαζοχαρούμενο χαμόγελό του με τις ακόλουθες τέσσερεις λέξεις:

– Μείνετε στον κόσμο σας!

– Κι εσείς στον δικό σας, τον θλιβερό κόσμο της μισάνθρωπης προπαγάνδας!

Καθώς οι δρόμοι μας χώρισαν, γύρισα προς τα πίσω για να ατενίσω το βάδισμά του, προσπαθώντας να φανταστώ ποιος ακριβώς είναι ο δικός του, βαθύτερος κόσμος ο οποίος κρύβεται μέσα σε αυτό το σκοτεινό μυαλό και την κλειδωμένη ψυχή του, που έχουν αλλοτριωθεί από την δαιμονική τέχνη της προπαγάνδας.

Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι ο τύπος αυτός, ο οποίος ξεμάκραινε ράθυμα, ήταν ο αόρατος εχθρός του ελληνικού λαού, αυτός που κατευθύνει νυχθημερόν την γαλάζια μητσοτακική μαριονέτα του στο τι θα λέει και με ποιον τρόπο θα το λέει, ώστε να φλομώνει στα φρικτά και αλλεπάλληλα ψέματα τον δύσμοιρο ελληνικό λαό.

Προβληματίσθηκα για το αν θα έπρεπε να τον είχα προσεγγίσει με εντελώς διαφορετικό τρόπο, προσποιούμενος ότι είμαι κάποιος θαυμαστής του, ώστε να τον ψάρευα για κάποια πολιτική κίνηση που μπορεί να υπάρχει στα σκαριά, ενδεχομένως να αποσπούσα μια πρόβλεψή του σχετικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Επρόκειτο για μάλλον αφελή σκέψη, αφού δεν θα του ήταν καθόλου εύκολο να εμπιστευθεί έναν περαστικό για μια τέτοια αποκάλυψη, ακόμη κι αν ο συγκεκριμένος περαστικός μπορεί να του φαινόταν οικείος ή συμπαθής (εξ ου και το χαμόγελο).

Αν και, όπως ειπώθηκε στο προηγούμενο άρθρο αυτής της κατηγορίας, πολλές κρίσιμες συζητήσεις έχουν γίνει και πολλά λαβράκια έχουν βγει στα όρθια, πάνω σε κάποιο κακοδιατηρημένο πεζοδρόμιο, ιδίως της πολυσύχναστης πρωτεύουσας, καθώς διασταυρώνονται, μάλλον καθόλου τυχαία, οι πορείες δύο ή και περισσότερων ανθρώπων.