Πρωί Τετάρτης και απόλυτη ησυχία βασιλεύει σε όλη την επικράτεια και ίσως είναι απ'το μούδιασμα που νιώθει ο λαός μετά την ηρωική μάχη που έδωσε σε όλα τα μέρη της πατρίδας μας με τον οβελία, πάνω σε ταράτσες, σε αυλές, σε μπαλκόνια με παρέες και με το σόι που πάντα πηγαίνει εκεί που ψήνεται ο οβελίας για να δώσουν την πατροπαράδοτη μάχη όλοι μαζί και να βγούνε νικητές και γεμάτοι από χοληστερίνη,
τελικά ποιος μπορεί να ξέρει τι κρύβει μέσα του ο Έλληνας.
Παρά το αρχικό μούδιασμα σήμερα λόγω ότι αυτή η γιορτή του Αγίου Γεωργίου είναι κινητή και την ψάχνουμε και αφού την βρήκαμε επιτέλους ας θυμηθούμε μερικούς από τους Γιώργηδες πού έγραψαν ιστορία και μερικούς που τους έφτυσε η ιστορία.
Τον Γεώργιο Καραΐσκάκη, τον Δροσίνη, τον Βιζυηνό, τον Ζαμπέτα, την Γεωργία Βασιλειάδου.....
Και παράτες και ταρατατζούμ για τον Βασιλέα Γεώργιο τον Α' και τον Β'.
Στρατιωτικές παράτες και ταρατατζούμ και δώστου Ελληνικές σημαίες και το πουλί να βγαίνει από τις φωτιές για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο που μας έβαλε στον γύψο και που περάσαν τόσα χρόνια και ακόμα εκεί είμαστε....
Και στον ΓΑΠ και στο Καστελόριζο μαζί...
Στους μεγάλους του αθλητισμού Σιδέρη, Κούδα, Δεληκάρη, Αμερικάνο, Τρόντζο.....
Στην κυρα-Γιώργαινα που ανησυχεί που πάει ο Γιώργος της...
Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος σου που μ'λεγες τον πόνο σου....
Όπου Γιώργος και μάλαμα....
Ωδή στον Γεώργιο Καραΐσκάκη....
Ο μπάρμπα Γιώργος...
Ο Γιώργος είναι πονηρός....
Ο κυρ. Γιώργος εκπαιδεύεται......
Και βεβαίως βεβαίως ο κυρ Γιώργος παλαιός γνώριμος της θείας Ευτέρπης που διατηρούσε μαγαζάκι με εδώδιμα αποικιακά η απλώς μπακάλικο στην γειτονιά του τότε....
Πονηρός η όχι? θεατρίνος η ντόμπρος?
ψιλοπονηρούλης η σπαθί παιδί?
Έκανε πίσω στις δυσκολίες η έκανε μπούκα?
Δειλός η παλικάρι? μάγκας η δάγκας?
Όπως και να 'χει ο Γιώργος είναι ο φίλος μας και τον αγαπάμε όπως και να είναι.
Έμπαινε Γιώργο έμπαινε και καν' τα όλα λίμπα....
Γιορτάζεις Γιώργο σήμερα και Χρόνια σου πολλά!
Καλημέρα γείτονες.
θεία Ευτέρπη
1 σχόλιο:
... κι ο παπαΓιώργης ο Μεταλληνός...
μάς ξαναθύμησε την ξεθωριασμένη μνήμη τής σχεδόν ξεχασμένης
(και κακολογημένης)
Ρωμηοσύνης μας
και κάπως λίγο ξαναπιάσαμε το νήμα οι ανάξιοι εμείς ... και... πολυπαραμυθιασμένοι
με τά όσα τραγελαφικά...
κι έτσι μάς γνώρισε και τον "αντάρτη" Ρωμανίδη,
ανυποχώρητο πολέμιο τού συμφυρμού με την Φραγκιά,
και την κακομοιριά,
που νόθευε την αρχοντιά και την ταυτότητα τού Γένους μας
διαπλάθοντας τον... ελληνέζο,
τον πάντα πρόθυμο
-τών Ευρωπαίων παλιάτσο-
καλόν μονάχα για νά χύνει το αίμα του,
μαζί με τούς -ζουάβους- Αλγερίνους και ταλαίπωρους Σενεγαλέζους
χάριν τών μεγάλων δυνάμεων
και τών τοκογλύφων...
που... από... πίσω και με... τέχνη
κινούν τα υπόγεια νήματα...
ο Θεός να αναπαύσει την γενναία και ευγενική ψυχή του,
που μάς άνοιξε ορίζοντες
που ούτε που τούς είχαμε ποτέ μας φανταστεί
εγκλωβισμένοι στις νεολαιΐστικες ψευδαισθήσεις μας...
Δημοσίευση σχολίου