Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ.

 

Αυτή η γυναίκα γεννήθηκε το 1925 και στην φωτογραφία ήταν 19 χρόνων στον Μόλο στα Γιάννενα, η γυναίκα αυτή επέζησε των στρατοπέδων συγκέντρωσης εκεί που έχασε τους γονείς της, την αδελφή της και τα μικρά αδελφάκια της.

Όχι δεν λέω να την κάνει ο δήμος Θεσσαλονίκης άγαλμα, ούτε να πάρει μια ιδέα από τα αρχαία που ανακαλύφθηκαν στο μετρό της πόλης όπως η ακέφαλη Αφροδίτη, όχι ας μην κάνει άγαλμα την γοργόνα την αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου, ούτε γυναίκα που θρηνεί από την μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917, ούτε καμιά ηρωίδα μάνα του 40, ούτε κάποια γυναίκα στο Μάτι η στα Τέμπη που έχασε το παιδί της.

Στην Θεσσαλονίκη είχαμε πολλές ηρωίδες μανάδες-γυναίκες στην μεγάλη απεργία των καπνεργατών πάνω από τα νεκρά παιδιά τους, είχαμε πολλές Εβραιοπούλες που έφευγαν με τα τρένα από τον σταθμό Θεσσαλονίκης και δεν γύρισαν ποτέ, έχουμε πολλές σύγχρονες γυναίκες στην πόλη μου που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα δουλεύοντας και μεγαλώνοντας παιδιά.

Τα θέματα πολλά για να εμπνεύσουν τις νέες γενεές είναι όμως σίγουρο ότι το άγαλμα στην Αριστοτέλους "γυναίκα στο λεωφορείο" δεν εμπνέει κανέναν, το μόνο που κατόρθωσε να κάνει είναι να γεμίσει ερωτηματικά τι στην ευχή απεικονίζει αυτό το έργο δηλ. αν είναι γυναίκα η τράγος, αν είναι γυναίκα με κεφάλι ψαριού η αν είναι εξωγήινη οντότητα και ανεβαίνει την σκάλα του διαστημόπλοιου της για να την κάνει μια ώρα αρχύτερα από τις ασκήμιες που είδε, βέβαια την καλύτερη απάντηση την έδωσε κάποιος που είπε με σιγουριά ότι είναι η συμπαθής ηθοποιός του άλλοτε παλαιού Ελληνικού κινηματογράφου η Ταϋγέτη, εγώ δεν παίρνω όρκο αλλά μοιάζει περισσότερο με την Ταϋγέτη από μια γυναίκα στο λεωφορείο.

Αυτές τις σκέψεις έκανα και τις έγραψα αλλά μην τις λάβετε πολύ στα σοβαρά γιατί εγώ ούτε από τέχνη ξέρω ούτε έχω εκείνη την σύγχρονη αισθητική για να καταλάβω τέτοια έργα, εγώ ένας απλός καθυστερημένος Σαλονικιός είμαι που αγαπώ την πόλη μου!

Καλή εβδομάδα γείτονες και υπομονή με δαύτους που μπλέξαμε.

 θεία Ευτέρπη