Ὅταν ἔλεγες, εἰς τόν μακαριστό π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ὅτι εἶσαι ἄρρωστος καί ὅτι συνέστησε ὁ ἰατρός νά μή νηστεύης, σοῦ ἐλάφρυνε τή νηστεία μέχρι καί πλήρους καταλύσεως, χωρίς νά ἐξετάζη σχολαστικά τό ζήτημα. Εἰς τό σημεῖο αὐτό φαίνεται ὅτι, κάποιοι τόν εἶχαν μεμφθῇ, πώς ἦταν πολύ ἐλαστικός εἰς τήν ἐφαρμογή τῆς Οἰκονομίας.
Συγκεκριμένα κάποιος, τοῦ εἶχε πεῖ κάποτε:
«Τότε μόνο πρέπει, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά δίνη ἄδεια ὁ Πνευματικός σέ κάποιον νά καταλύση γιά λόγους ὑγείας, ὅταν ἡ κατάστασί του εἶναι τέτοια, ὥστε, ὄντας κατάκοιτος καί ἔχοντας πιάσει φωτιά καί ἀπό τίς τέσσερις γωνίες τό σπίτι του, νά μήν ἔχη τήν δύναμι νά σηκωθῇ νά φύγη. Τόσο ἄρρωστος πρέπει νά εἶναι...».
Ὁ Γέροντας .Επιφάνιος, τότε, τοῦ ἀπήντησε:
«Δέν λένε τέτοια πράγματα οἱ Ἅγιοι Πατέρες».
«Λένε», ἐπέμενε ἐκεῖνος.
«Δέν λένε, διότι οἱ Πατέρες δέν γράφουν ἀνοησίες.
Ἐγώ ἐξομολογῶ κατακοίτους, πού ἐπέρασαν ἐγκεφαλικό ἐπεισόδιο ἤ ἔμφραγμα ἤ εἶναι ἀνάπηροι ἀπό διάφορα κληρονομικά νευρολογικά νοσήματα, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο μποροῦν νά νηστεύουν, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται ἰατρικῶς, λόγῳ τῆς ἀσθένειάς τους, νά νηστεύουν.
Ἀντιθέτως, ἔχω πνευματικοπαίδια πού μπορεῖ νά φαίνωνται ὑγιεῖς, ἐπειδή εἶναι δραστήριοι καί ἐργάζονται, ἐπιβάλλεται ὅμως, νά καταλύσουν τή νηστεία, λόγῳ ἀφανοῦς παθήσεώς των, π.χ. σακχαροδιαβήτου.
Κριτήριο, λοιπόν, τῆς καταλύσεως ἤ ὄχι τῆς νηστείας, δέν εἶναι τό ἐάν κάποιος εὑρίσκεται κατάκοιτος εἰς τό κρεββάτι ἤ ἐάν περπατᾶ, ἀλλά τό εἶδος τῆς παθήσεως καί ἡ γνώμη τῶν εὐσεβῶν ἰατρῶν, οἱ ὁποῖοι καί θά ἐρωτηθοῦν!!»!!!
Καί συμπλήρωνε:
«Ἡ νηστεία ἔχει σκοπό νά δαμάση τίς ἄτακτες ὁρμές καί ὀρέξεις τοῦ σώματος, καί νά ταπεινώση τόν ἄνθρωπο! Ἐάν ἡ ἀσθένεια ἔχη, κατά Θεία παραχώρησι, ἀναλάβει τό ἔργο αὐτό, τότε τί νά τήν κάνης τήν νηστεία;»!!
Ἐδιηγεῖτο, μάλιστα, χαμογελῶντας ὅτι, εἶχε ἀναφέρει κάποτε εἰς τόν Ἅγιο Παΐσιο, τά "περί φωτιᾶς" καί ἐκεῖνος μέ φιλοπαίγμονα διάθεσι τοῦ εἶχε πεῖ:
«Ναί βέβαια...! Ἔτσι, γέροντα, νά κάνης...!
Νά κουβαλᾶς μαζί σου ἕνα μπιτόνι βενζίνη καί ἄν σοῦ ζητᾶ κανείς νά μή νηστεύη γιά λόγους ὑγείας, νά τοῦ λές ἐσύ: "Περίμενε μιά στιγμή". Νά περιχύνης μέ βενζίνη τίς τέσσερις ἄκρες τοῦ δωματίου του καί νά βάζης φωτιά... Ἄν τόν δῇς ὅτι, δέν μπορεῖ νά κουνηθῇ καί κινδυνεύει νά καῇ, νά τοῦ ἐπιτρέπης νά καταλύη... Ἄν ὅμως τόν δῇς νά πηδᾶ καί νά φεύγη, γιά νά γλυτώση, νά τοῦ λές: "Ὄχι! Ἐσύ πρέπει νά νηστεύης"...!»>>!!!
Πηγή: «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, 1991. Σέλ.124 - 126.
