Σαράντα πέντε λεμονιές

 

Σαράντα πέντε λεμονιές στην άμμο φυτεμένες

κάνουν τα φύλλα πράσινα και τα λεμόνια αφράτα

μόν’ η δική μου λεμονιά στην πέτρα είναι βγαλμένη

κάνει τα φύλλα μάλαμα και τα λεμόνια ασήμι

κι όποιος τα πιάσει πιάνεται κι όποιος τα ιδεί πεθαίνει

κι όποιος τα γλυκομυριστεί σκίζει τη γης και μπαίνει.

Και μια παραλλαγή:

Σαράντα πέντε λεμονιές, στον άμμο φυτεμένες

Νερὸ στη ρίζα τες πολύ, καμιὰ λεμόν᾿ δεν κάνει

Και μία δική μου λεμονιά, στην πέτρα φυτεμένη

Δίχως νερὸ στη ρίζα της, αυτὴ λεμόνια κάνει

Και φούντωσε και κλάδωσε κι απόληκε κλωνάρια

Κι όλον τον κόσμο σκέπασε κι μού ᾿καψε τον κάμπο.

Το δημοτικό τραγούδι "Σαράντα πέντε λεμονιές" σε μια τρίτη παραλλαγή του, τραγουδά ο Κώστας Ρούκουνας (Σάμος, 1903 - Αθήνα, 11 Μαρτίου 1984), γνωστός και ως "Σαμιωτάκι".

 

 

Μια λεπτομέρεια από την τοιχογραφία (fresco), στο τρίκλινο (αίθουσα συμποσίων με τρεις σειρές ανακλίντρων στους τρεις τοίχους σε σχήμα Π), που βρισκόταν στο υπόγειο (για να έχουν δροσιά το καλοκαίρι), μιας ρωμαϊκής βίλας . Για δημιουργία ευχάριστης ψευδαίσθησης ότι βρίσκονται οι συνδαιτυμόνες σε ένα ωραίο περιβάλλον μέσα σε υπέροχο μαγικό κήπο, οι τοίχοι του είναι ζωγραφισμένοι με κάθε είδους δέντρα, που όλα συγχρόνως είναι σε καρποφορία κι όλα τα λουλούδια είναι ανθισμένα. Ανάμεσα στη βλάστηση πετούν πουλιά. Σ΄αυτή εδώ τη λεπτομέρεια, λεμονιές φορτωμένες καρπούς, ενώ ένα πουλάκι έχει βγει από το ανοιχτό κλουβί. Σ΄ένα κλαδί πιο πάνω δυο πουλιά "φιλιούνται" .

Από τη villa τής Livia Drusilla. Ήταν μια εξοχική κατοικία τής Livia Drussilla (59 π.Χ.-29 μ.Χ.), που μπορεί να ήταν μέρος της προίκας της που έφερε όταν παντρεύτηκε το 39 π.Χ. τον Οκταβιανό (63π.Χ.-14 μ.Χ.), τον δεύτερο σύζυγό της και μετέπειτα αυτοκράτορα Αύγουστο. Ή μπορεί να ήταν ένα δώρο που της έδωσε ο Οκταβιανός κατά τον αρραβώνα τους.

Στην Prima Porta, όχι μακριά από τη Ρώμη. 2o μισό του 1ου αι. π.Χ. Museo Nazionale Romano di Palazzo Massimo, Ρώμη .

 

 ΒΕΝΕΤΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ