Τα κύματα επιστρέφουν, αλλά δεν καθαρίζουν,
Η ακτή κρατάει ακόμα τον πόνο που φαίνεται.
Το νερό είναι κόκκινο, ο αέρας κρύος,
Μια ιστορία απώλειας, μια ιστορία ανείπωτη.
Laughter once filled this sandy place,
Τώρα μόνο η σιωπή παίρνει το χώρο της.
Μικρά βήματα ξεθώριασαν από την άμμο,
No little hands to hold or stand.
The sky still shines with flashing light,
Αλλά δεν μπορεί να κρύψει την ατέλειωτη νύχτα.
Η θάλασσα ακόμα κλαίει, οι πληγές βαθιές,
But in their hearts, the dreams won’t sleep.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου