Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Σήμερα άκουσα τόσες φορές στην τηλεόραση το χιλιοειπωμένο κλισέ «η τέχνη δεν έχει όρια», που ένιωσα να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι! Τι γνωρίζουν από τέχνη όλοι αυτοί οι παρδαλοί πανελίστες και οι κυνικοί πολιτικάντες, ώστε να επαναλαμβάνουν ως παπαγάλοι το νεοφιλελέ τσιτάτο, ότι δήθεν η τέχνη δεν έχει όρια; Βρέθηκε, μας λένε, το μοναδικό πράγμα στο σύμπαν που δεν έχει όρια και αυτό είναι η τέχνη! Ως καλλιτέχνης ανατρίχιασα!
Ας μας πουν, λοιπόν, τι άλλο δεν έχει όρια μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν, εκτός από την τέχνη αλλά και τη δική τους ανοησία; Φοβάμαι πως δεν θα βρουν τίποτα. Διότι τα πάντα υπόκεινται σε περιορισμούς και είναι τα όρια που διατηρούν τα πράγματα στη θέση τους. Αυτό ισχύει για το σύμπαν και την φύση, για τον άνθρωπο και την φαντασία του και για όλες τις δραστηριότητες του συμπεριλαμβανομένης και της τέχνης. Εκτός και αν κάποιος καταλύοντας τα όρια θέλει να τη διαλύσει.
Γιατί, όμως μόνο η τέχνη να μην έχει όρια και να μην έχει και η επιστήμη; Φαντάζεστε μια επιστήμη δίχως όρια, που να μπορούν οι επιστήμονες να κάνουν ό,τι θέλουν; Ξέρω ανατριχιάσατε, σας ήρθαν στο μυαλό οι γιατροί του Χίτλερ. Όμως, αν η επιστήμη δίχως όρια αφορά το σώμα, η τέχνη δίχως όρια στοχεύει στο μυαλό και στην ψυχή του ανθρώπου, πράγμα που την κάνει το ίδιο σημαντική, αν όχι και περισσότερο επικίνδυνη. Το ποια όρια θα πρέπει να υπάρχουν στην τέχνη, είναι κάτι που δε γίνεται να αναλυθεί εδώ, αλλά είναι αναγκαίο να υπάρξουν δημόσιες συζητήσεις για τον καθορισμό τους.’Οχι για να υπάρξουν απαγορεύσεις, αλλά για να διασφαλιστεί η κοινωνική λειτουργία της τέχνης πέρα από κακόβουλες, επιδεικτικές και περίεργες καταστάσεις.
Πώς όμως όλοι αυτοί, που οι ίδιοι στη ζωή τους είναι όμηροι κοινωνικών-πολιτικών περιορισμών και φυσικών ορίων γίνονται κάθε φορά διαπρύσιοι υπερασπιστές της Τέχνης δίχως όρια; Μήπως κρατούν ανοικτή μια κερκόπορτα, ώστε να μπορεί η γουόκ κουλτούρα να περνάει ακώλυτη τα μηνύματα της, που φυσιολογικά σε μια υγιή κοινωνία θα απορρίπτονταν; Η επίκληση μιας τέχνης δίχως όρια είναι από μόνη της μια ύβρις και αλαζονεία. Ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια ενοχοποίησης της έννοιας του ορίου, ως κάτι κακού, μη αποδεκτού και καταδικαστέου, πράγμα που εξυπηρετεί τους διαλυτικούς σκοπούς τους εναντίον ενός κόσμου που θεωρούν παλαιό, για ένα νέο κόσμο εκτός των γνωστών ορίων.
Μιλούν για μια τέχνη δίχως όρια, αλλά επειδή τα επάνω όρια είναι δύσκολο να ξεπεραστούν-δε γεννιούνται πια Γκόγιες- τρέχουν με 1000 για να ξεπεράσουν τα όρια προς τα κάτω! Διότι αυτά είναι τα μόνα όρια που ξεπερνούν. Και έτσι εξηγείται, γιατί σχεδόν πάντα στην τέχνη δίχως όρια καταφεύγουν ατάλαντοι καλλιτέχνες και σκανδαλοποιοί μαρκετίστες με εύκολο και προτιμώμενο θύμα-θέμα τους πάντα τα Θεία.
3 σχόλια:
Υπάρχουν όρια σε πολλά θέματα!
Αυτά τα εκθέματα θα έπρεπε να τα δουν παιδιά;;;
Αμέσως αμέσως κάποιοι ,βάζουν μπροστά το εισιτήριο.ΔΕΝ είναι αυτό στο βάθος βλέπει κανείς την εξοικείωση και την αποδοχή.
Ενω σαν χώρα ορθόδοξη έπρεπε να διαφυλαττει την πιστη,εφόσον οι μετά της Εκκλησίας σχέσεις υποτίθεται, συνομολογούν ότι πρέπει να οδηγούν τον λαό στην" μακαρία ζωη" και η ετοιμότητα για την πίστη έχει δοθεί σε όλους!!!!
Υγιής πίστη με βίο διευθαρμενο δεν τεριαζει όταν συνθλίβονται όλα κάτω από την βλασφημία προς τα θεία,ενός λαού ,ο οποίος κατά το μεγαλύτερο μέρος είναι ορθόδοξος.
Μετά ομιλούν περί δημοκρατίας κ ρωτάμε περί ποιας δημοκρατίας με τα όσα βιωνουμε τα τελευταία χρονια ;
Πώς δεν υπάρχουν όρια;
Σεβόμαστε όλους,ακόμα και αυτούς που δεν πιστεύουν .Και ομως μας λένε ακραίους,χουντικουςκλπ .
Είμαι κατά της γνώμης κάποιων που λένε η θρησκεία είναι ανεξάρτητη από την πολιτική.
Δεν ξεχνάμε ότι με την πολιτική ανέβαιναν οι αιρετικοί για την επικράτηση μιας αίρεσης,και δεν έχει σχέση πάσει θυσία η διασφάλιση της ορθ.πιστεως ,ανεξαρτήτως πόσα άλλα θρησκεύματα υπάρχουν ,τα οποία σέβεται και πρέπει η Ελλάδα;
Για σκεφτείτε το ποσό αξία έχει "" ο Μακάριος βίος "" που οδηγεί στη σωτηρία και που προϋποθέτει ορθή πίστη κ διδασκαλια και έργα ;
Δυστυχώς η πολιτική αποστασιοποιείται από την θρησκεία ενώ υπάρχει σύνδεση Εκκλησίας και πολιτείας ..
Όταν δεν υπάρχει αντίλογος που να έχει τα πράγματα στη σωστή βάση,οι διαφωνούντες ευκόλως θα αντιταξουν την σαθρότητα των δογμάτων .....
Αυτό πιστεύω!
... μία προστατευτικη μεμβράνη,
η κυτταρική,
ορίζει μαζί και προστατεύει,
την βασική μ ο ν ά δ α τής ζωής, το κύτταρο...
και κάθε κ ο ι ν ω ν ί α
βάζει κανόνες και όρια
για να μπορέσει,
έστω και στοιχειωδώς,
κάπως να υπάρξει... η ζωή...
κανόνες κι όρια, όμως, συνήθως, ασφυκτικά
γεμάτα μ' άδικία
άτσαλα σφυρηλατημένα
από μυαλά και νόες
βαθειά στά πάθη τους τσουβαλιασμένα,
που καταλήγουν...
να λύνουν κάποιο προβλημα γεννώντας ένα άλλο...
και παίρνουν έτσι αφορμή,
κάθε λογής, αυτοχρισμένοι ως σωτήρες
έτοιμοι να κάνουν σ τ ά χ τ η
κάθε στοιχειώδες όριο
ή έστω και ερείπιο θλιβερό κάποιου ορίου...
για να μάς ξαναχτίσουν την ιδανική τους πολιτεία...
τάχα...
για μιά φορά ακόμη
ξαναμαγειρεύοντας...
έναν "σοσιαλισμό" αλλιώτικο
-πάντα σφιχτοδεμένο- πεκινουά...
(σκέτη μαγεία... τεχνολογική)
με φρέσκια σώς αφράτη, αγοραίου καπιταλισμού
(απίθανα ελευθεριάζοντος ως αέριον τι, που ελευτερώθη στα μουλωχτά... )
και τ'απαραιτητα,
ψιλοκομμένα πάντα δικαιώματα,
λυωμένα στο γουδί...
κι όλα στο μίξερ περασμένα...
σερβιρισμένα...
μ'άφθονη βία -από την καλή την 'παναστατική- με αίμα μπόλικο αχνιστό... να δέσει όμορφα η συνταγή...
να μπεί στ' αυλάκι... να κυλήσει
...
ενώ η ορθοδοξία μας
(αυτή η άγνωστή μας)
ξέρει καλά
και θάπρεπε κι εμείς νάχαμε κατά νού
(μα πού μυαλό... )
πως μοναχά η Χ ά ρ ι ς
δινει λύσεις Αληθινές
καθώς, σε όποιον αγωνιζεται να την κερδίσει,
γίνεται η
α λ λ η λ ο π ε ρ ι χ ώ ρ ι σ η
ως πράγμα φυσικό κι αυθόρμητο
(παντού όπου σκέπει και κατοικεί η Θεία Χάρις)
και μόνον άμα βάλουμε ως άνθρωποι και ως κοινωνία
έναν τέτοιο σκοπό
ξανά
και έχουμε και πάλι
τούς Όρους -για όρια-
και τους Κανόνες τών Πατέρων τών Συνόδων
για κέντρο τής ζωής τής κοινωνίας
κι όχι την κάλπικη, τάχα ελευθερία τής "αγοράς"
εκεί μπορεί ν'ανθισει κάθε τι καλό
και να αποτυπωθει τότε στις τέχνες
αβίαστα και φυσιολογικά...
(κι αυτό έχει ξαναγινει...
και μέχρι τώρα -στην αντάρα μέσα-
είναι αρκετοί από εμάς,
που ακόμη, κάπως,
το γευόμαστε
αφού ...
υ π ε ρ ε π ε ρ ί σ σ ε υ σ ε ν
η Χ ά ρ ι ς ... ! )
Μα, καμμία τέχνη δεν μπορεί να συγκριθεί με την αληθινή πίστη ,είτε είναι πίνακας,είτε είναι πήλινο ,είτε είναι άγαλμα.
Διαφορετικά η τέχνη γίνεται είδωλο.
Παλαιότερα με μια προσευχή οι χριστιανοί γκρέμιζαν τα είδωλα...
Θυμήθηκα εκείνο τον αριστερό στην κατοχή που αργότερα έγινε και βουλευτής ,τον Γλέζο ,τοτε ήταν φοιτητής κ με έναν άλλο φοιτητή ,κατέβασαν την κατοχική σημαία των Γερμανών.
Και μέχρι τώρα ,θεωρείται αξιέπαινη πράξη,δεν είναι;
Και για τα ιερά και τα όσια δε θα αγωνιστούμε;
Ας στηρίζουν την τέχνη ,την 'οποια τέχνη'. ..ο καθένας όσο αμαρτωλός και αν είναι ,εκφράζει την πίστη του!
..και οι Έλληνες εκφράστηκαν κατά όλου αυτού του διακυβευματος!
Εάν χάσουμε την πίστη μας θα χάσουμε και την Πατρίδα μας, έλεγε ο πατρο-Κοσμας ο Αιτωλός!!
Έχουμε χρέος την υπεράσπιση υπέρ πίστεως και πατρίδος τα οποία πάσχουν στις μέρες μας..!
Ο Θεός να μας φωτίζει!!
Δημοσίευση σχολίου