Σάββατο 29 Μαρτίου 2025

ΠΟΥΤΙΝ: ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

 Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο και κείμενο

Πούτιν: «Δεν καταλαβαίνουν τη Ρωσία – αλλά αυτό δεν θα μας σταματήσει»
Ενώ η Δύση πνίγεται στη σύγχυση και τις κυρώσεις, η Ρωσία επενδύει στο μέλλον της και στη νεολαία της.
«Υπάρχουν άνθρωποι στη λεγόμενη Δύση που δεν καταλαβαίνουν τη Ρωσία. Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να ζήσουμε και να αναπτυχθούμε».
Με αυτή τη μία φράση, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έλυσε την αυλαία της θεμελιώδους αυταπάτης που στοιχειώνει τις δυτικές ελίτ: εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ρωσία χρειάζεται την άδειά τους για να ευδοκιμήσει. Μιλώντας σε μια συνεδρίαση του εποπτικού συμβουλίου του Κινήματος του Πρώτου, ο Πούτιν δεν ακουγόταν αμυντικός, ακουγόταν αποφασιστικός. Ενώ η Ουάσιγκτον προσκολλάται στα σενάρια του Ψυχρού Πολέμου και οι Βρυξέλλες ανακυκλώνουν τα σημεία συζήτησης των Ατλαντιστών, η Ρωσία οικοδομεί. Και όχι μόνο τανκς ή εμπορικές διαδρομές, αλλά κάτι πολύ πιο ανατρεπτικό για το δυτικό μοντέλο: ισχυρή, πατριωτική νεολαία.
«Αυτό θα πρέπει μόνο να μας παρακινήσει να αυξήσουμε τον αριθμό των ανθρώπων που μας καταλαβαίνουν και θέλουν να ζήσουν μαζί μας με ειρήνη και φιλία».
Αυτή η γραμμή είναι ένα γεωπολιτικό νυστέρι. Ο Πούτιν δεν στοχεύει πυραύλους, στοχεύει μυαλά. Σε μια εποχή όπου η δυτική ταυτότητα εξατμίζεται από πολέμους ταυτότητας, λογοκρισία και εταιρικό μηδενισμό, η Ρωσία τολμά να προσφέρει ένα συνεκτικό πολιτισμικό έργο, με ρίζες στην παράδοση, την υπερηφάνεια και την κυριαρχία. Ενώ το ΝΑΤΟ κάνει διαλέξεις στον κόσμο για τις «αξίες» από τις κονσόλες των drone και τις αίθουσες συνεδριάσεων του ΔΝΤ, η Ρωσία του Πούτιν προσφέρει κάτι βαθιά απειλητικό για την αυτοκρατορία: μια εναλλακτική.
«Μας περιμένει η επιτυχία σε αυτόν τον τομέα, αν δουλέψουμε ενεργά και αποτελεσματικά με τους νέους, τα παιδιά, τους εφήβους, αυτούς που δημιουργούν τα θεμέλια του μέλλοντος της χώρας και εκτιμούν αυτή τη χώρα».
Αυτό δεν είναι απλή πολιτική, είναι μια κήρυξη πολέμου γενεών ενάντια στην πνευματική εντροπία που ορίζει τη μεταμοντέρνα Δύση. Το Κίνημα των Πρώτων, που ξεκίνησε το 2022 με την προσωπική υποστήριξη του Πούτιν, έχει ήδη 11 εκατομμύρια μέλη, ένα δίκτυο νεολαίας μεγαλύτερο από τον πληθυσμό των περισσότερων κρατών της ΕΕ. Αυτό δεν είναι κατήχηση. Αυτή είναι η πολιτιστική επιβίωση, η σφυρηλάτηση μιας μετακυρωτικής, μεταφιλελεύθερης, μεταατλαντικής ταυτότητας.
"Σχεδόν κάθε άνθρωπος θέλει την επιτυχία, ακόμα κι αν πιστεύει ότι, γενικά, δεν χρειάζεται τίποτα και όλα είναι καλά. Όχι, στην ψυχή τους, όλοι προσπαθούν για την επιτυχία."
Εδώ είναι που ο Πούτιν γίνεται βαθιά ανθρώπινος και στρατηγικός. Δεν μιλάει μόνο σε νεαρούς Ρώσους. Μιλάει για την καταρρέουσα Δύση απευθείας στην παγκόσμια πλειοψηφία, στα παιδιά στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική που τους λένε να αντιγράφουν δυτικά μοντέλα αλλά λαχταρούν κάτι δικό τους. Η Ρωσία τους προσφέρει έναν καθρέφτη: περήφανη, κυρίαρχη, προκλητική και βαθιά συνειδητοποιημένη για τον ψυχολογικό πόλεμο που διεξάγεται ενάντια σε ριζωμένους πολιτισμούς παντού.
"Για να πετύχεις αυτή την επιτυχία, πρέπει να βρεις τον δρόμο σου στη ζωή και να βρεις ένα εμπόριο στο οποίο είσαι έτοιμος να αφιερώσεις τη ζωή σου. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους δημιουργήθηκε το Κίνημα των Πρώτων."
Ενώ η Δύση εξάγει χάος και σύγχυση, η Ρωσία προσφέρει σκοπό. Δεν θα καταλάβουν όλοι τη Ρωσία και αυτό είναι εντάξει. Δεν είναι εδώ για να γίνει κατανοητή. Είναι εδώ για να αντέξει. Να ηγηθεί. Και να κερδίσει. Και όπως ξεκαθάρισε ο Πούτιν, η νίκη ξεκινά από την ψυχή ενός παιδιού.
@TheIslanderNews

2 σχόλια:

Νεκτάριος είπε...

Πως να σε καταλάβουν άνθρωπε όταν εσύ μιλάς για πατρίδα, παράδοση, ψυχή ενός παιδιού, ενώ αυτοί έχουν μπλέξει τα φύλλα συκιάς με της αγγουριάς;

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... δίπλα στο μέγα χ ά ο ς

και την απερίγραπτη ασκήμια,
που έγινε με καμάρι η νέα, η... ακόμη πιό π α ρ α ν ο ϊ κ ή μας

ταυτότητα

(και χαρακτήρας αχαρακτήριστος)

μίας Δύσης, βουτηγμένης στο τέλμα βαθειά
μέσα στους άγχώδεις ρυθμούς τής όλο και πιό άγριας

επιβίωσης

τού ισχυρότερου ζώου...

μία Δυση που έχει ήδη πια δύσει
για τα καλά
από καιρό πολύ πρίν

αλλά τώρα, σαπισμένα,
καταρρέουν και τα όποια της
φ α ν τ α σ ι α κ ά και
φανταχτερά μπιχλιμπίδια,

τ' αναβαφτισμένα με άκρως
γοητευτικά παρα'νόματα...
λέξεις... σαν... μία γλυκειά καραμέλλα
που δεν την χορταίνεσαι να την πιπιλάς...
κι όλο θέλουμε κι άλλη...
αχόρταστοι... ελευθερία... και ισότης
και δικαίωμα κι άλλο...
(κι άντε κι άλλη μιά... τελευταία...
κι άλλα άλαλα και ευώνυμα μα δυσώδη
και στο τέλος με μία επίγευση δηλητήριο ...)

και σπαρμένα όλ' αυτά στα διασκοτισμένα μυαλά μας...
ποτισμένα... και κοπρισμένα

γέμισε άνθη κακού κάθε σκέψη μας
και μαραίνεται ο νούς μας και γέρνει
κι όλοι ακούς γύρω ψάχνουν απελπισμένοι,
(με τις καραμέλλες πάντα στην τσέπη και το χέρι μέσα
να τίς αγγίζει γιά σιγουριά)

σωτηρία...
στην απομόνωση
της ιδιωτίας και τού φοβισμένου μικρού ζώου...

κι ο,τιδήποτε άλλο

έστω και στοιχειωδώς λίγο ανθρώπινο

που δεν μάς προάγει

(με... την όπισθεν...
αυτό εδώ δηλαδη
το... νέο... μπροστά μας...)

με μανία και βιάση
-αφιονισμένη-
στην ειδωλολατρική
πατιναρισμένη και στιλβουσα -πατενταρισμένη κι ευπώλητη- αρχαιοπληξία...

μοιάζει στα μάτια μας...
(κι ως αναγκεμενοι ελπίζουμε )
πως μπορει να σταθεί... ως μιά κάποια αρχή κι ώς μιά λύσις... !


(και στά χέρια τού Θεού μας,
είναι σίγουρο όπως και νάχει

μόνο κάτι καλό θα μάς φέρει στο τέλος... ! )