Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς

"Γνωρίζω έναν ιερέα είς τάς Αθήνας. Είναι ό ταπεινότερος τών ιερέων καί απλοϊκότερος τών ανθρώπων... "

 

Ή παραπάνω φράση ανήκει στό Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη καί αφορά τήν περίπτωση τού Αγίου Νικολάου Πλανά.

Ένα "ισχνό γεροντάκι", ολιγογράμματο, μέ προβλήματα στήν εκφορά του λόγου. Ώς εφημέριος τού Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης και έχοντας παραχωρήσει την πατρική τού περιουσία σε αναξιοπαθούντες, κρατιόταν ίσα ίσα στη ζωή με λίγα χόρτα που μάζευε ο ίδιος από την τότε ερημική περιοχή.

Χρήματα περνούσαν από τα χέρια του, αλλά δεν στεκόταν επάνω του, ο λόγος του διορατικός και τα μικρά παιδιά ενίοτε απορημένα, ρωτούσαν τους γονείς τους, πώς καταφέρνει αυτός ο ιερέας να αιωρείται στο κενό, στη Θεία Λειτουργία.

Παλιά Αθήνα και όταν το φως της ημέρας έφευγε, κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης, ανοίγοντας το πορτάκι από το εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, αν έπαιρνες θέση στο μισοσκόταδο, μπορούσες να απολαύσεις τον κυρ  Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη!