Την Σαρακοστή νηστεύουμε όχι για " να τα βρούμε με τον εαυτό μας" και να κρατήσουμε αποστάσεις από την κακία και να βελτιωθούμε ως άνθρωποι, αλλά για να τα βρούμε με τον Θεό και να αποκαταστήσουμε την σχέση μας μαζί Του. Μέτρο και τέλος είναι ο Χριστός , όχι ο βελτιωμένος άνθρωπος.Άλλωστε θέλουμε δεν θέλουμε, και ξέρω ότι σε πολλούς δεν αρέσει αυτό,αλλά ετσι είναι , πάντοτε παλιάνθρωποι θα είμαστε. Άλλος λίγο άλλος πολύ, νηστεύοντες και μη νηστεύοντες, αγκαλιασμένοι όλοι με την κακία μας.Αυτή είναι η ροπή μας.
Είναι βεβαια και αυτό το έντονο ερωτικό στοιχείο. Οι παλιοί μας έλεγαν απλοϊκά ότι τώρα δεν τρώμε " γιατί κυνηγάνε οι εβραίοι τον Χριστό να Τον σταυρώσουν" ! Αυτές οι ημέρες είναι ο καιρός της θλίψης και της αδημονίας του Χριστού. Ποια ψυχή χριστιανική ζητάει την τρυφή και την καλοπέραση έναν τέτοιο φρικτό καιρό; Πόσο σοφή είναι η Αγάπη και πόσο ανόητες οι διάφορες προφάσεις!
Αλλά τι θα πει να τα βρούμε με τον Θεό; Σημαίνει ατενίζοντας προς τον Χριστόν να κάνουμε αγώνα να του ομοιάσουμε έστω και σαράντα μέρες. Αυτή είναι η σαρακοστή που ετοίμασε η Εκκλησία για μας και εμείς την ακολουθούμε γιατί πιστεύουμε στην Εκκλησία και ότι μας προσφέρει και μας παραθέτει και μας προτείνει και ετοιμάζει για μας.
Τώρα αν νομίζει κάποιος ότι η νηστεία από το λάδι και το κρέας δεν είναι πνευματικότητα, αλλά φτηνά χυδαία πράγματα, ας δει ότι αποτελείται ο ίδιος από πνεύμα και απο σώμα. Αυτά δεν είναι διχοτομημένα αλλά σε αρραγή ενότητα. Έχουμε πνευματικά σώματα και φθαρτές ψυχές. Και όταν δεν συγκρατούμε το ένα το άλλο καταρρέει. Δυστυχώς η πλατωνική μας κληρονομιά και ξιπασιά για κάθε το υλικό έκανε μεγάλη ζημιά. Νομίζουμε ότι η καλή μας διάθεση και συμπεριφορά και ένας ισορροπημένος, ο Θεός να τον κάνει, ψυχισμός είναι η μοναδική πνευματική μας ζωή. Και αυτό αρκεί για να είμαστε καλά απέναντι στον Θεό, τον εαυτό μας και τους άλλους. Ψευδαισθήσεις.Η νηστεία από τις τροφές μπορεί να είναι απλά ένα μέσο, αλλά τα μέσα, οι εικόνες και οι παραστάσεις στην πίστη μας είναι μια σαρκωμένη αλήθεια, μια ιερή υλική πραγματικότητα. Νηστεύω από τροφές για να ταπεινώσω την κυριαρχία της επιθυμίας και σιγά σιγά να την κάμω πείνα και επιθυμία για Θεό. Η ίδια η πείνα και η στέρηση είναι εικόνα η οποία μιλάει δυνατά για την φτώχεια της ψυχής και τον λιμό της ύπαρξης μας. Δεν είναι άσκηση και δοκιμή των ορίων μας , σαν να είμασταν φακίρηδες . Δεν μας ζήτησε κανείς αποδείξεις της δύναμης μας. Αντίθετα η επίδειξη της δύναμης και της αντοχής μας είναι ο δρόμος προς την υπερηφάνεια και αναιρεί την νηστεία. Η νηστεία από τις τροφές, τις ανέσεις και τις διασκεδάσεις είναι εκούσια παραίτηση και φτωχευση ακόμα και από τα ελάχιστα και ασήμαντα, για να δηλώσουμε στον Θεό την ταπείνωση και την αδυναμία μας.Και έτσι όπως θα μας βρει ελάχιστους και ενδεείς να επιβλέψει εφ'ημάς.
Η σαρακοστή είναι πασχαλινή χαρά. Αν δεν την αποδεχτείς έτσι από την πρώτη εβδομάδα θα έχεις πρόβλημα. Εκνευρισμούς, στερητικά σύνδρομα και είναι και οι πειρασμοί στη γωνία πάντα βέβαια. Σκεφτείτε μόνο τις ακολουθίες και την σπάνια ομορφία τους! Και μόνο που λες την λέξη σαρακοστή μπαίνεις σε άλλη διαδικασία. Βάζεις προτεραιότητες. Οι λεπτολογίες και τα μικροπράγματα γίνονται ακριβώς αυτό που είναι. Λεπτολογίες και μικροπράγματα. Δίψα για κάτι ανώτερο, πνευματικό σε διακατέχει. Σε ελέγχει και η ομορφιά και η απλότητα όπου υπάρχει. Σε κάνει ταπεινό και σοβαρό χωρίς την καταναγκαστική γαρνιτούρα της κατήφειας.Παραμένεις χαρούμενος και συγκινημένος. Και ο αέρας είναι αγιασμένος! Μυστήρια πράγματα! Περιμένοντας λοιπόν την Σαρακοστή να αισθανόμαστε όσο δυνατόν χαρά και αγαλλίαση διότι όλα αυτά τα παραπάνω μας περιμένουν για να μας φέρουν κοντά στην ζωή, την οποία προτιμάει ο Θεός για την αγάπη μας.
π.π.
