Αγιος Σωφρόνιος,“ Ἀφοῦ ἁγιασθοῦν ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά, γίνονται ἱκανά νά συμπάσχουν μέ ὃλους τούς πάχσοντες, νά σπλαγχνίζονται ἀκόμη καί ἐκείνους πού δέν γνώρισαν τόν Θεό καί δέν Τόν ἀναζητοῦν, ἐκείνους πού ἁμαρτάνουν συνεχῶς καί δέν προσπαθοῦν νά ἀνανήψουν ἀπό τό βόρβορο τῶν πονηρῶν ἒργων τους, νά πονᾶ ἡ ψυχή γιά ἐκείνους πού “οὐκ οἲδασι τί ποιοῦσιν”. Ἒτσι προσευχόταν ὁ Χριστός γιά τούς ἐχθρούς Του πού Τόν σταύρωναν, ἀπό συμπόνια πρός αὐτούς (Λουκ. 23,34)..

(*Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ (Σαχάρωφ)* 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἒσσεξ Ἀγγλίας, 2010, κεφάλαιο: Ἡ πίστη, σελ.120).