Δηλαδή, δεν χωρεί ουδετερότητα στη στάση μας απέναντί Του. Συνεπώς, αν παραδοθούμε σε Αυτόν με ταπεινή αγάπη, θα μας σκεπάσει απλώνοντας πάνω μας τη μεσσιανική Του εξουσία. Θα Τον φέρουμε μέσα μας ψάλλοντας επινίκιο ύμνο, όπως έκανε ο δίκαιος πρεσβύτης Συμεών. Αν όμως επιτρέψουμε στα μακρά έτη της ζωής μας να εξαλείψουν από τις καρδιές μας την ελπίδα μιάς τόσο μεγαλειώδους απολυτρώσεως, θα καταλήξουμε σε τραγικό ναυάγιο. Αν η αιωνιότητα πάψει να αποτελεί την αποκλειστική και μοναδική έμπνευσή μας, με τη βοήθεια της οποίας η επίγεια ύπαρξή μας πραγματώνεται επάξια, θα συμμορφωθούμε αναπόφευκτα με τη θλιβερή πραγματικότητα του πεπτωκότος κόσμου που μας περιβάλλει. Σε αυτό έγκειται φυσικά και η τραγωδία της ανθρωπότητας.
Ιερομόναχος Ζαχαρίας Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου έσσεξ
