Ο Οικουμενισμός, αυτή η παναίρεση των εσχάτων καιρών, ως προδρομική κατάσταση της τραγικής εποχής του Αντιχρίστου, έχει δαιμονικό χαρακτήρα και προέλευση. Ο σκοπός της είναι να ενοποιήσει θρησκευτικά την ανθρωπότητα, για να ολοκληρωθεί η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή να ετοιμαστεί το παγκόσμιο κράτος, το οποίο θα κυβερνήσει ο μεγάλος άνομος. Να ενώσει αρχικά τον κατακερματισμένο χριστιανικό κόσμο και κατόπιν όλες τις θρησκείες και θρησκευτικές πίστεις στο ήδη ετοιμαζόμενο εφιαλτικό και δαιμονικό σχήμα της πανθρησκείας.
Σκοτεινός λοιπόν ο σκοπός του και εξίσου σκοτεινοί οι τρόποι για να πραγματοποιήσει τον φρικώδη σκοπό του. Οι αφανείς ηγήτορές του εργάζονται στα σκοτεινά και προβάλλουν ψεύτικες εικόνες, ώστε να φαίνεται ότι οι σκοποί του είναι αγαθοί και επωφελείς για την ανθρωπότητα. Κύρια γνωρίσματα είναι τα προσωπεία, με τα οποία παρουσιάζεται, κυρίως αυτό της δήθεν αγάπης. Χρησιμοποιεί το ψεύδος για να πραγματοποιήσει τους στόχους του. Συχνά παρουσιάζει το μαύρο άσπρο και το άσπρο μαύρο, λανσάροντας μισές αλήθειες αναμειγμένες με ψεύδη. Ακόμη, κάνει ιστορικές παραχαράξεις και αποκρύψεις ιστορικών γεγονότων, ώστε να φαίνονται ιστορικά θεμελιωμένοι οι στόχοι του.
Μια τέτοια συσκότιση της ιστορικής αλήθειας έγινε πρόσφατα σε διεθνές συνέδριο στην Αυστρία, με θέμα: «1054 – Ἔγινε πράγματι τό Σχίσμα μεταξύ τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Ἐκκλησίας;». Σύμφωνα με δημοσίευμα, το συνέδριο «διοργάνωσε ὁ Σύνδεσμος τῶν καθηγητῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων τῆς Αὐστρίας σέ συνεργασία μέ τό Ἰνστιτοῦτο Ἱστορίας-Τμῆμα Θεολογίας καί Ἱστορίας τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βιέννης καί μέ τό Ἵδρυμα ΠΡΟ ΟΡΙΕΝΤΕ ἐξέτασε τό σοβαρό αὐτό θέμα τοῦ Χριστιανισμοῦ γιά νά δοθεῖ μιά ἐνδελεχής καί ἐπιστημονικά κατοχυρωμένη ἀπάντηση στό θέμα αὐτό, τό ὁποῖο ἀπασχολεῖ καί ταλαιπωρεῖ τίς Ἐκκλησίες μας σχεδόν χίλια χρόνια»[1].
Μελετήσαμε με προσοχή το άρθρο και τις περιλήψεις των εισηγητών και διαπιστώσαμε αβίαστα ότι το εν λόγω συνέδριο ήταν μια ακόμα συνάντηση, για την προώθηση της ήδη βαλτωμένης «πορείας προς την ένωση των εκκλησιών», με άλλο τρόπο. Μια απέλπιδα προσπάθεια να ενθαρρυνθεί και να αναθερμανθεί αυτή η πορεία, η οποία δεν προχωράει, διότι σκοντάφτει στην παντελή άρνηση των αιρετικών (εν προκειμένω των παπικών) να απεμπολήσουν τις δεκάδες κακοδοξίες τους και φυσικά ημών των ορθοδόξων να τις αποδεχτούμε.
Δεν ήταν δύσκολο να διαγνώσουμε το άγχος των διοργανωτών και συμμετεχόντων σ’ αυτό, από το γεγονός ότι όλες οι εισηγήσεις συνέκλιναν στο να «αποδείξουν» ότι το «σχίσμα» του 1054 είναι …ανυπόστατο, δεν έγινε ποτέ! Ότι δήθεν, αποδέκτες των «αναθεμάτων» ήταν πρόσωπα (Καρδινάλιος Ουμβέρτος, Πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος και οι ακόλουθοί τους) και όχι οι Εκκλησίες, που σημαίνει (κατ’ αυτούς) ότι ουδέποτε διασπάστηκε η Εκκλησία και ο χωρισμός της οφείλεται σε «παρεξηγήσεις» και «σταδιακή αποξένωση»! Ότι «είμαστε ενωμένοι» και «δεν το γνωρίζουμε» και ως εκ τούτου δεν απαιτείται να γίνει κάποια «ένωση»!
Στο δημοσίευμα αναφέρεται πως στο συνέδριο επιχειρήθηκε «νά δοθεῖ μιά ἐνδελεχής καί ἐπιστημονικά κατοχυρωμένη ἀπάντηση» για το «ανύπαρκτο σχίσμα». Αλλά είναι ηλίου φαεινότερο πως όλοι οι εισηγητές, για να στηρίξουν την «επιστημοσύνη» αυτού του συλλογισμού, μεταχειρίστηκαν και πρόβαλλαν απίστευτες ιστορικές ανακρίβειες και μισές αλήθειες, τις οποίες θα προσπαθήσουμε να ανασκευάσουμε στην παρούσα ανακοίνωσή μας.
Η Πρόεδρος του Συνδέσμου των καθηγητών της Εκκλησιαστικής Ιστορίας των Θεολογικών Σχολών της Αυστρίας Καθηγήτρια Michaela Sohn-Kronthaler (Graz) Η ΣΥΝΈΧΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου