Φώς ιλαρόν... Ησύχασε, φως.
Ανάπαυσε τα μάτια σου, ημέρα.
Άσε το άρμα του μεσημεριού ήσυχα να γλιστρήσει στα πλάτη τ΄ουρανού απομακρύνοντας τον πόνο- όπου η ελπίδα μας ψηλαφεί, με σκεπασμένα μάτια. Αναπαύσου, Ω, φως, στις χαμηλές βλεφαρίδες πνίγουν κάθε ομιλία ενώ ο κτύπος της καρδιάς μου σμίγει με τους ουράνιους παλμούς - όπου κάθε τι εξαφανίζεται δίχως ν’ αφήνει πίσω του σημάδια. Κι άσε το βράδυ τις καμπάνες σιωπηλές. δεν είναι μία μέρα που πεθαίνει, αλλά μια μέρα σχετική με μακρύ ύπνο που μέσ’ στη νύχτα ολισθαίνει και κατεβαίνει μέσα στο κενό- όπου διακρίνεται άλλη χρονική στιγμή που δεν κρατά, σημείωση για μένα και για σένα.
Έλα κάτω, της ημέρας φως, άφησε
το αόρατο το πρόσωπό σου για να κατεβεί το μονοπάτι όπου η ανικανότητά
μας συναγωνίζεται τη θλίψη τη δική μας- το μονοπάτι, που ο Θεός κατέβηκε
σαν έφυγε, εγκαταλείποντας μας.
O ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΗΣ ΣΕΡΒΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ DRAGAN DRAGOJLOVIĆ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου