Μακροθυμεί ο Θεός, περιμένει...Αλοίμονο αν δεν υπήρχε ο Θεός, θα πέθαινα ευθείς αμέσως. Λίγο να λείψει όχι ο Θεός, αλλά το πνεύμα Του, το νεύμα Του, αμέσως χάνομαι. Το ότι λοιπόν ζω και το ότι μπορώ να αμαρτήσω και να έχω το πάθος μου ή να κρύβω μέσα μου τα δικά μου θελήματα και τους δικούς μου εγωιστικούς πόθους, σημαίνει ότι ο Θεός με ανέχεται και δεν αποσύρει το βλέμμα του από εμένα. Με ανέχεται το νεύμα Του.
Μόνο που δεν μπορεί να ενεργήσει μέσα μου, διότι του βάζω φραγμό!...
Εκείνος όμως στέκει από επάνω μου** **και με παρακολουθεί, έτοιμος, μόλις εγώ επιθυμήσω, να με αρπάξει και να με οδηγήσει στην άπλα την εσωτερική, στην ανάνευση, στην χαρίτωση της καρδιάς μου...
Εάν με την παρουσία Του ο Θεός με καλύπτει** **και μου επιτρέπει να αμαρτάνω, να Τον προσβάλλω δηλαδή, και εάν ακόμη και το πάθος μου και η αισχύνη μου είναι απόδειξις της παρουσίας του Θεού, πόσο μάλλον τα ορατά και αισθητά - πολύ δε περισσότερο τα αόρατα και νοούμενα - αποτελούν μαρτύρια της παρουσίας Του.
Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου