Μέσα στὴν ἀνιαρὴ ροὴ τῶν αἰώνων ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἐνεργοῦσε κατὰ καιροὺς στὴν καρδιὰ τῶν Προφητῶν, γιὰ νὰ καταστήσει ἱκανούς τους ἀνθρώπους νὰ ἀνεύρουν καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὰ ἴχνη τῆς φωτεινῆς παρουσίας τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Ὅταν ἦλθε τὸ πλήρωμα τῶν καιρῶν, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Κύριος τῆς δόξης ἦλθε αὐτοπροσώπως καὶ μὲ τὴ θεϊκὴ ἐξουσία Του «ἐλάλησε», ὅλα ὅσα ἄκουσε ἀπὸ τὸν Οὐράνιο Πατέρα. Οἱ λόγοι Του εἶναι «ρήματα ζωῆς αἰωνίου».
Κατ’ ἐξοχὴν μάρτυρες «τῶν ρημάτων τῆς ζωῆς ταύτης» ὑπῆρξαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι. Ὁ κραταιὸς Πέτρος καὶ πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὴν Πεντηκοστὴ εἶχε τὴ μεγαλύτερη ἐμπειρία τοῦ ζωηφόρου ρήματος τοῦ Κυρίου. «Ἐγένετο ρῆμα Κυρίου ἐπὶ Πέτρον», καὶ ὁ Πέτρος ἅπαντα: «Ἐπὶ τῷ ρήματί Σου χαλάσω τὸ δίκτυον» .
«Ἐπὶ τῷ ρήματί Σου χαλάσω τὸ δίκτυον», ἦταν ἡ ἔκφραση τῆς ὑπακοῆς τοῦ Πέτρου, ποὺ ἀπεγνωσμένος γιὰ τὸν κόπο ὅλης τῆς νύχτας παραδίδεται στὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε: «συνέκλεισε πλῆθος ἰχθύων πολύ». Ὁ Πέτρος ἔτυχε τοῦ ἐφετοῦ. Στὴ θαυμαστὴ καρποφορία τοῦ ρήματος ἀναγνώρισε τὴ θειότητα τοῦ Διδασκάλου καί, γεμᾶτος θάμβος γιὰ τὸν ἄγνωστο ἀκόμη Ἐπιστάτη, ἀναφωνεῖ: «Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμί, Κύριε». Καὶ τότε καταξιώνεται τῆς μεγάλης χάριτος νὰ δεχθεῖ τὴν οὐράνια κλήση· νὰ γίνει μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἀφήσει τὰ πάντα καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσει.
Τὸ ρῆμα Κυρίου εἶναι δύναμη Θεοῦ ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ στόμα Του καὶ ὅταν φθάνει στὸν ἄνθρωπο φέρει μαζί του ὅλο τὸν πλοῦτο τῆς αἰώνιας ζωῆς. Τοῦ παρέχει ἀποκάλυψη καὶ γνώση τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Εἶναι φορτωμένο μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος τῆς Ζωῆς καὶ πεπυρωμένο μὲ τὸ ὑπερνοητὸ Φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὸ τὸ ρῆμα Κυρίου μὲ θεοπρεπῆ καὶ ἄρρητο τρόπο τρέφει τοὺς Ἀγγέλους καὶ ζωοποιεῖ τοὺς Δικαίους ἀπ’ ἀρχῆς αἰῶνος. Εἶναι ἄνοιγμα Οὐρανοῦ καὶ φῶς ἐπὶ τῆς γῆς.
Αὐτὰ τὰ ἄρρητα ρήματα ποὺ δόθηκαν στοὺς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ λαλήθηκαν στοὺς ἅγιους Ἀποστόλους τῆς Νέας Διαθήκης, κατατέθηκαν γραπτῶς γιὰ χάρη μας, ὡς μαρτυρία, καὶ ὡς κληρονομιά. Καὶ ἔτσι ἀπὸ τὰ ζωηφόρα ρήματα ἔχουμε τὰ Ἱερὰ Γράμματα, τὶς Ἅγιες Γραφές.
Τὰ Ἱερὰ Γράμματα περιγράφονται ἀπὸ τόν Ἠσαΐα ὡς ἄνθρακες. Μέσα στὴν Ἐκκλησία, καθὼς ὁ πιστὸς τὰ διαβάζει καὶ τὰ ἀκούει στὴ Θεία Λειτουργία, χάρη στὴν πίστη του στὸν ρηματοδότη Χριστὸ καὶ στὴν ἐπίνοια τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, οἱ ἄνθρακες αὐτοὶ πυρώνονται, θερμαίνουν τὴν καρδιὰ καὶ λαμπρύνουν τὸν νοῦ, καὶ τὰ Ἱερὰ Γράμματα μεταβάλλονται καὶ πάλι σὲ ρήματα ζωῆς αἰωνίου, ποὺ κυοφοροῦν μέσα στὸν ἄνθρωπο Πνεῦμα σωτηρίας. «Τὰ ρήματα ἅ Ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμα ἔστι καὶ ζωὴ ἔστιν» .
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἔσπειρε πάνω στὴ γῆ ἄφθαρτη σπορὰ τὰ ζωηφόρα ρήματά Του, ποὺ ἀναγεννοῦν στὴν αἰώνια ζωὴ ὅσους τὰ δέχονται μὲ πίστη καὶ ἔχουν τὴν πεποίθησή τους στὴ δύναμη τοῦ ‘Ὀνόματος Του. Μὲ τὸ ἔργο τῆς θυσίας Του κατάφερε γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο αἰώνια λύτρωση καὶ ἔγινε ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ καινούργιος γενάρχης, ὁ «Πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Τὰ πάντα ἔχουν ἀνακεφαλαιωθεῖ «ἐν τῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς Οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς».
Πρῶτοι κληρονόμοι τῆς πατρότητας τοῦ Κυρίου ἀναδείχθηκαν οἱ αὐτόπτες μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ ὑπηρέτες τοῦ λόγου Του, οἱ Ἀπόστολοι. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ ἅγια παρρησία ὁ μέγας Παῦλος νουθετεῖ τὰ ἀγαπητά του τέκνα, τοὺς Κορινθίους: «Ἕνα γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὗ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου