Ὁ πραγματικός ἐχθρός τοῦ πολιτισμένου κόσμου

ΑΣ μήν τρέφουμε ψευδαισθήσεις.

Ὁ πόλεμος τόν ὁποῖο ἐξαπέλυσε ἐναντίον τῆς Δύσεως τό ἰσλάμ, δέν ἔχει σταματήσει. Ὁ κύκλος πού ἄνοιξε μέ τήν ἐπίθεση τῆς 9ης Σεπτεμβρίου στίς ΗΠΑ, δέν ἔχει κλείσει. Μετά τίς πρόσφατες ἐπιθέσεις στήν Γερμανία καί στίς ΗΠΑ, αὐτό πλέον τό καταλαβαίνει ὁ κάθε νοήμων ἄνθρωπος. Πού καταλαβαίνει ἀκόμη ὅτι τό ἰσλάμ δέν στρέφεται μόνον ἐναντίον τῆς Δύσεως. Στρέφεται ἐναντίον τοῦ πολιτισμένου κόσμου συνολικῶς.

• Τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου

Καί ἡ Ρωσσία στοχοποιεῖται ἀπό τό ἰσλάμ καί ἡ Κίνα στοχοποιεῖται ἀπό τό ἰσλάμ καί ἡ Ἰνδία στοχοποιεῖται ἀπό τό ἰσλάμ. Μόνη διαφορά εἶναι πώς αὐτές οἱ ἀσιατικές χῶρες ἐπιδεικνύουν ἀποφασιστικότητα καί ἀντιμετωπίζουν τό πρόβλημα ἐν τῇ γενέσει του. Δέν τό ἀφήνουν νά ἀναπτυχθεῖ ὅπως συμβαίνει στίς περισσότερες δυτικές χῶρες, οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύονται ἀδύναμες, διεφθαρμένες, διεστραμμένες καί ἀπονευρωμένες ἀπό κάθε ἀντανακλαστικό ἐπιβιώσεως καί ἀπό κάθε ἀξία πού θά μποροῦσε νά σταθεῖ ἀνάχωμα στήν ἐπέλαση τοῦ ἰσλάμ. Ἔτσι ἀντί νά πολεμᾶμε τόν πραγματικό ἐχθρό, πολεμᾶμε μεταξύ μας. Πολεμᾶμε τήν Ρωσσία στήν Οὐκρανία, ἔχουμε μετατρέψει σέ ἀντιπαλότητα τόν οἰκονομικό ἀνταγωνισμό μέ τήν Κίνα καί ἀντιμετωπίζουμε τήν Ἰνδία σάν κράτος δεύτερης κατηγορίας παραγνωρίζοντας καί τήν τεχνολογική της δυναμική καί τήν πολιτιστική διάσταση τῆς ἱστορίας της.

Ἀλλά πῶς νά ἀναγνωρίσουμε ἕναν πολιτισμό, ὅταν ἔχουμε ἀπαρνηθεῖ τόν δικό μας; Διότι ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος ἐκεῖ εὑρίσκεται. Ὑπονομεύσαμε τόν ἑλληνοχριστιανικό πολιτισμό στόν ὁποῖο βασίζονται οἱ σύγχρονες δυτικές ἀξίες καί ἔτσι δώσαμε τό δικαίωμα στόν κάθε ἀλλόθρησκο νά μᾶς περιφρονεῖ. Ἀνεξιθρησκία δέν σημαίνει νά ἀποξενωθοῦμε ἀπό τήν πίστη μας, οὔτε εἶναι σημεῖον σεβασμοῦ πρός μιάν ἄλλη θρησκεία, τό νά ἐπιδεικνύουμε φοβικότητα ἀπέναντί της. Ἰδιαίτερα ὅταν πρόκειται γιά τό ἰσλάμ, τό ὁποῖο χαρακτηρίζεται ἀπό φανατισμό καί μισαλλοδοξία. Τό «μετριοπαθές ἰσλάμ» τό ὁποῖο ἐπικαλοῦνται ὁρισμένοι ὑπάρχει μόνον στήν τεταραγμένη φαντασία τους. Τό «ἐκκοσμικευμένο ἰσλάμ» εἶναι μία ἐπινόησις συγκεκριμένων μουσουλμάνων (ἰδέ Τουρκία) πού ἐξυπηρετεῖ ἀποκλειστικῶς τά σχέδια διεισδύσεως καί ἁλώσεως ἐκ τῶν ἔνδον τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν.

Ἄν λοιπόν δέν παλινορθώσουμε τίς παραδοσιακές ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἄν δέν αἰσθανθοῦμε ὑπερήφανοι γιά τήν πρόοδο τήν ὁποία φέραμε στήν ἀνθρωπότητα, ἄν δέν ἀποφασίσουμε νά ὑπερασπισθοῦμε τίς ἀξίες αὐτές, θά δοῦμε τόν πολιτισμό μας νά καταρρέει. Ἤδη ἄλλως τε βλέπουμε τά σημεῖα τῆς παρακμῆς, ὅταν ΜΜΕ, πολιτικοί, κόμματα, καί πανεπιστήμια ὑπερασπίζονται τά «δικαιώματα» τοῦ ἰσλάμ καί ὅταν οἱ ΜΚΟ κινοῦνται ἀσύδοτα διευκολύνοντας τούς τζιχαντιστές εἰσβολεῖς νά ἐγκατασταθοῦν στήν Εὐρώπη χαρακτηρίζοντάς τους «πρόσφυγες».

Τό ἰσλάμ ἔχει δύο πολύ ἐπικίνδυνα χαρακτηριστικά. Τόν φανατισμό τῶν πιστῶν του καί τήν δυνατότητά τους νά κινητοποιοῦνται κατά τρόπον πού οἱ ἴδιοι χαρακτηρίζουν «αὐτοοργανούμενη ἀναρχία». Δέν χρειάζονται δομές, πυρῆνες, διοίκηση καί ἱεραρχία. Ὁ κάθε μουσουλμᾶνος θεωρεῖ τόν ἑαυτό του στρατιώτη καί κινητοποιεῖται αὐτοβούλως κατά τῶν «ἀπίστων» μόλις ὑπάρξει τό ἔναυσμα ἤ μόλις δοθεῖ τό σύνθημα ἀπό κάποιον «ἱεροδιδάσκαλο». Νά μήν μᾶς διαφεύγει ὅτι τό ἰσλάμ δέν ἔχει οὔτε κάποιος μορφῆς θρησκευτική ἱεραρχία, καθώς ὁ κάθε ἱεροδιδάσκαλος ἔχει τό δικαίωμα καί νά δίδει τίς δικές του ἑρμηνεῖες στό κοράνι καί νά κηρύττει τόν «ἱερό πόλεμο» (τζιχάντ) κατά τό δοκοῦν.

Στήν ἱστορία τοῦ κόσμου θά δεῖ κανείς περιπτώσεις δυνάμεων πού ἐπεκράτησαν, εἴτε διότι κατεῖχαν ἀνώτερο ὁπλισμό εἴτε διότι ἀνέπτυξαν τακτικές μάχης κατά εὐφυέστερο τρόπο. Μοναδική ἐξαίρεση ἀποτελεῖ ἡ κατακτητική ἐπέκτασις τῶν Ἀράβων, ἀμέσως μόλις ἐπεκράτησε τό ἰσλάμ, ὁπότε καί σέ λίγα χρόνια εἶχαν φθάσει στά τείχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀφ’ ἑνός καί στήν καρδιά τῆς Ἱσπανίας ἀφ’ ἑτέρου. Οὔτε οἱ κατάφρακτοι τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας οὔτε οἱ ἱππότες τῆς δυτικῆς Εὐρώπης κατόρθωσαν νά ἀναχαιτίσουν τούς ἀνεπαρκῶς ἐξοπλισμένους καί παντελῶς στερούμενους τακτικῆς φανατισμένους Ἄραβες, πού ἐξεστράτευαν γιά νά ἐπιβάλλουν τήν θρησκεία τους. Ὅπως ἀκριβῶς πράττουν καί τώρα. Μόνο πού τώρα δέν τούς ἀντιμετωπίζουμε. Τούς διευκολύνουμε νά εἰσβάλλουν στίς χῶρες μας καί νά διαβρώνουν τίς κοινωνίες μας, κατασυκοφαντῶντας καί αὐτούς πού εἶναι ταγμένοι στήν φύλαξη τῶν συνόρων καί κυρίως τῶν θαλασσίων. Εὔκολος στόχος γιά διάφορα ΜΜΕ περιλαμβανομένου καί τοῦ «ἀντικειμενικοῦ» BBC, εἶναι τό ἑλληνικό Λιμενικό Σῶμα.

Μισή ὥρα ἀφιέρωσε τό ἀγγλικό ραδιόφωνο στούς «κινδύνους πού ἀντιμετωπίζουν «μετανάστες καί αἰτοῦντες ἄσυλο» ἀναπαράγοντας τό πρό ἑξαμήνου μεταδοθέν ντοκυμανταίρ «Dead Calm: Killing in the Med?» πού κατηγοροῦσε εὐθέως τό Λιμενικό ὅτι «προκάλεσε τόν θάνατο δεκάδων μεταναστῶν». Οἱ συμπεριφορές αὐτές εἶναι αὐτοκτονικές. Ὅπως αὐτοκτονικός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετωπίσθηκε ἡ κατάστασις στήν Λιβύη μετά τήν κατάρρευση τοῦ καθεστῶτος Καντάφι ἤ ἀντιμετωπίζεται σήμερα τό καθεστώς τῶν τζιχαντιστῶν στήν Συρία. Χθές μάλιστα μετέβησαν στήν Δαμασκό οἱ ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν Γερμανίας καί Γαλλίας δηλώνοντας ὅτι θέλουν νά βοηθήσουν τήν Συρία νά ξαναγίνει «μιά ἀσφαλής ἑστία γιά ὅλους τούς κατοίκους της» καί «ἕνα λειτουργικό κράτος, μέ πλήρη ἔλεγχο ἐπί τοῦ ἐδάφους του». Μόνο πού γιά νά ἐπιτευχθεῖ αὐτό θά πρέπει πρῶτα νά πέσει τό καθεστώς τῶν τζιχαντιστῶν, τό ὁποῖο ἤδη ἐξαπολύει πογκρόμ κατά τῶν «ἀπίστων». Ὅμως ὁ Γάλλος Πρόεδρος θεωρεῖ προτεραιότητα νά στείλει στήν Οὐκρανία τήν Λεγεῶνα τῶν Ξένων (τήν μόνη στρατιωτική μονάδα πού μπορεῖ νά κινήσει χωρίς τήν ἔγκριση τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως) καί ὁ Γερμανός Καγκελλάριος εἶναι ἀπησχολημένος μέ τήν διαχείριση τῆς ἐπερχομένης ἥττας του. Δέν ἔχουν χρόνο νά ἀσχοληθοῦν μέ τούς πραγματικούς ἐχθρούς τῆς Εὐρώπης.

  Εστία