Όταν λέμε την προσευχή αυτή, συνάπτουμε με τον Χριστό μια προσωπική
σχέση, που ξεπερνά τη λογική. Η ζωή του Χριστού εισχωρεί σιγά-σιγά μέσα
μας.
Δεν υπάρχει άλλη
οδός εκτός από την αδιάλειπτη προσευχή κατά την εργασία. Μεταβάλλετε
ό,τι οφείλετε να κάνετε σε προσευχή. Ανοίγετε μια πόρτα, ζητείστε από
τον Κύριο ν’ ανοίξει για σας την πόρτα της μετανοίας.
Κτίζετε,
αναλογισθείτε ότι κοπιάζετε ματαίως και ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί
όρθιο, αν ο Ίδιος ο Θεός δεν συμμετέχει στην οικοδομή.
Δε συνηθίζω ν’
αναζητώ πνευματικές συμβουλές από αρχηγούς κρατών και στρατηγούς, αλλά η
περίπτωση του Κρόμγουελ είναι ενδιαφέρουσα. Προετοιμαζόμενος για κάποια
μάχη προσευχόταν: «Κύριε, θα είμαι πολύ απασχολημένος σήμερα· ενδέχεται
να Σε ξεχάσω, αλλά Συ μη με ξεχάσεις».
“Είναι απαραίτητο να παραμείνουμε σε προσευχή όσο περισσότερο χρόνο είναι δυνατόν.
Έτσι
θα διεισδύσει μέσα μας η ανίκητη δύναμή Του και θα μας καταστήσει
ικανούς να αντισταθούμε σε όλες τις καταλυτικές επιδράσεις.
Και όταν αυξηθεί η δύναμη αυτή μέσα μας, τότε ανατέλει η χαρά της ελπίδας για την τελική νίκη….
Άγιος Σωφρόνιος