-Λόσκυ
ΛΑΣΤΙΧΕΝΙΑ ΡΟΛΟΓΙΑ.Πρωτοχρονιά
Όταν οι άνθρωποι αισθανθούν τον περιορισμό στο δωμάτιο του χώρου και του χρόνου(της ύπαρξης) τότε ζητούν διέξοδο και κινούνται προς κάτι που να είναι έξω από αυτούς, έξω από τον εαυτό τους .
Αν όμως σκοπός γίνει ο εαυτός τους, τότε οι άνθρωποι παραμένουνε μέσα στους τοίχους αυτού του δωματίου κάνοντας εκεί μέσα πολιτισμό με χρήσιμες επινοήσεις ωραιοποιώντας ωστόσο μια φυλακή (αυτοβελτίωση).
Πόρτα και πύλη ονομάζεται η Παναγία Μητέρα που με την Γένηση του Χριστού επέτρεψε στον άλλο κόσμο του ‘’νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων’’ να μπει μέσα στον περιορισμένο χωροχρόνο μας και να ενωθεί μαζί μας.
Αιώνας τότε δεν είναι εκατό χρόνια αλλά ο θεϊκός ακίνητος χρόνος.
Έτσι, όσο το τώρα(νυν) ενώνεται με το πάντοτε(αεί) τόσο φανερώνεται αυτή η πόρτα και μπαίνει στο δωμάτιο των ανθρώπων ο άλλος κόσμος ο άπειρος διώχνοντας από εκεί μέσα την αγωνία και τον πεσιμισμό που κόλλησαν πάνω στο δέρμα των πρωτοπλάστων και όλων μετά των ανθρώπων.
+ένα ακίνητο άγαλμα παρέμεινε για ώρα εκεί στην Ωραία Πύλη του ναού νεαρός διάκονος τότε ο αγ Σεραφείμ του Σάρωφ (+2 Ιανουαρίου 1833)που μεταφέρθηκε μετά από τους συλλειτουργούς του ως άψυχο αντικείμενο μέσα στο ιερό και που μετά από ώρα κατάφερε να ψελλίσει πως εκεί στην θεία Λειτουργία έγινε αυτόπτης μάρτυρας των φρικτών τελούμενων βλέποντας τον Κύριο μέσα σε δόξα περιστοιχιζόμενο από αγγελικές δυνάμεις να ίπταται πάνω από τους εκκλησιαζόμενους μέσα στον χώρο και τον χρόνο που τότε είχαν αλλάξει!
Χριστός Ανέστη έλεγε μετά όλο τον χρόνο ο Σεραφείμ κι ας μην ήταν Πάσχα επειδή μπορούσε εν Χριστώ να συμπεριφέρεται στον χώρο και στον χρόνο όπως σε ένα κομμάτι λάστιχο.
Εικόνα του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ +2 Ιανουαρίου 1833 –Gregory Krug
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου