«Ξεσκεπάζοντας τὴν Woke ἀτζέντα»

 

Ἐν Πάφῳ τῇ 5ῃ Δεκεμβρίου 2024 τῶν ἐν Καρυαῖς τοῦ Ἄθω ὁσιομαρτύρων.

Οἱ τοὺς Λατινόφρονας ἐλέγξαντες, τὸν Βασιλέα Μιχαὴλ καὶ Πατριάρχην Βέκκον.

Τί εἶναι τὸ Woke

Στὴν ἐποχὴ μας θριαμβεύει τὸ κίνημα τῆς ἀφύπνισης, τὸ λεγόμενο «Woke», μία κουλτούρα ἐξοστρακισμοῦ ἢ ἀκύρωσης (cancel culture). Ἀναδύεται στὸ ὄνομα τῆς ἀποκατάστασης ἀδικιῶν τοῦ παρελθόντος, εἰς βάρος τῶν μαύρων τῆς Ἀμερικῆς, εἰς βάρος τῶν γυναικῶν, τῶν ἀτόμων μὲ διαφορετικὸ σεξουαλικὸ προσανατολισμό, τῶν μεταναστῶν, τῶν διεμφυλικῶν. Τὸ κίνημα αὐτὸ κινητοποιεῖται συνεχῶς κυρίως στὸ διαδίκτυο, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀκτιβιστικὲς ἐνέργειες, ὥστε νὰ ἀκυρωθεῖ στὸ δημόσιο λόγο ὁποιαδήποτε παρέμβαση δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ αὐτό, ἐνῶ ἐπιδιώκει τὴν ἀπαγόρευση νὰ μιλοῦν δημόσια ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ἀντίθετες ἀπόψεις[1]. Φτάνει μέχρι τὴν καταστροφὴ ἱστορικῶν ἀγαλμάτων, ἐνῶ, καθὼς ἔχει παρεισφρήσει στὰ Πανεπιστήμια, ἔχει ἐπιτύχει ἀκόμη τὴν ἀπαγόρευση διδασκαλίας ἱστορικῶν κειμένων, ὅπως ὁμηρικὰ ἔπη, ἀρχαῖες τραγωδίες, ἀκόμη καὶ λόγους ἁγίων[2] τά ὁποῖα χαρακτηρίζει ὡς ρατσιστικὰ ἢ ὁμοφοβικά. Φτάνει στὸ σημεῖο νὰ ζητᾶ νὰ γυρίζονται σειρὲς ἢ ταινίες ποὺ διαστρέφουν τὴν ἱστορία, ἔχοντας ἀπώτερο σκοπὸ νὰ ἐγκαθιδρυθεῖ μία νέα χειραγωγημένη πραγματικότητα διαστροφῆς καὶ ἀποδοχῆς.

Ὁ Γάλλος φιλόσοφος Braunstein τονίζει ὅτι ἡ woke ἰδεολογία ἔχει ἀναπτύξει θρησκευτικὰ χαρακτηριστικά, προσπαθεῖ νὰ ἀπαντήσει στὴν ἔλλειψη μίας ἀνώτερης ἀλήθειας ποὺ χαρακτηρίζει τὴ σημερινὴ «μετὰ-θρησκευτικὴ» κοινωνία καὶ αὐτὴ ἡ νέα θρησκεία στηρίζεται στὸν ἐξαγνισμὸ τῆς κοινωνίας μὲ ἐκδίκηση, ἐνῶ ἀπουσιάζει ἐντελῶς ἡ συγχώρηση[3].

Πῶς ἐφαρμόζεται

εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχὴν

Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς νέας αὐτῆς ἀτζέντας εἶναι πολυδιάστατη, συνδυασμένη μὲ ἄλλες ἰδεολογίες καὶ ὁρισμένες φορὲς δύσκολα ἀνιχνεύσιμη, ὅταν ἐξετάζεται ἐπιφανειακά. Οἱ βασικοὶ πυλῶνες δράσεων ποὺ διαφαίνονται καταγράφονται πιὸ κάτω:

Τὴ θεωρία περὶ κοινωνικοῦ φύλου (gender ideology), ἡ ὁποία οὐσιαστικὰ ὁδηγεῖ στὴν κατάργηση τοῦ φύλου.

Τὴν προώθηση τοῦ παγκόσμιου προγράμματος ὁλιστικῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν, ὡς μέσο ψυχικῆς καὶ σωματικῆς διαφθορᾶς τῶν παιδιῶν καὶ συνεπῶς τῶν ἐπερχόμενων γενεῶν.

Τὴν ἀποδόμηση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ ταυτόχρονα τὴν ψήφιση ἀντισυνταγματικῶν νόμων ποὺ νομιμοποιοῦν τὸ ἀφύσικο, τὴν διαστροφὴ καὶ τὴν ἁμαρτία.

Τὸν ὑποσκελισμὸ τῆς γλώσσας, τοῦ πολιτισμοῦ, τῶν παραδόσεων καὶ τὴν συστηματικὴ διαστρέβλωση τῆς ἱστορίας.

Ὡς μία ἰδεολογία, διακρίνεται νὰ διασυνδέεται μὲ ἄτοπες ἐπιστημονικὲς προσεγγίσεις, οἱ ὁποῖες παρεκτρέπουν τὴν πραγματικὴ ἐπιστημονικὴ γνώση ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα. (ὅπως ἡ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου, κλιματικὴ κρίση, κ.ἄ.)

Τὴν προσπάθεια διαμόρφωσης ἀνθρώπων μὲ χαμηλὴ ἀντιληπτικότητα καὶ μειωμένη κριτικὴ σκέψη, κυρίως μέσῳ τῆς ὑποβαθμισμένης ποιότητας ἐκπαίδευσης καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ χειραγωγημένα τηλεοπτικὰ πολυμέσα ἐνημέρωσης καὶ ψυχαγωγίας.

Τὴν προαγωγὴ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τοῦ ἄκρατου δικαιωματισμοῦ χωρὶς ὅρια καὶ ἠθικοὺς φραγμούς. Ἐνῶ ἀντιθέτως, ἑδραιώνει τὸν ὁλοκληρωτικὸ ἔλεγχο καὶ τήν ἀδίστακτη τιμωρία ὅσων δὲν ἀκολουθοῦν τὴν ἀτζέντα.

Καὶ τὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἐπίγειο φυσικὸ στοιχεῖο, ἀποκρύβοντας τὸν ἀληθινὸ καὶ σωτήριο δρόμο του πρὸς τὸν Θεό. Δηλαδή, τὴν ἐπιδίωξη πνευματικῆς ἀδιαφορίας ἀπὸ τὴ μία, ἀλλὰ ταυτόχρονα τὴν ἀνάδειξη μίας νέας εἰδωλολατρίας ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ποὺ ἐπέρχεται ὡς λύση ἀπὸ μηχανῆς θεοῦ.

Ἀναζητοῦντες τάς ρίζας του

Τὸ Woke κίνημα, ὡς «θεωρία ἀφύπνισης», οὐσιαστικὰ δὲν εἶναι κάτι νέο, καθὼς ἤδη αἰῶνες πρίν, ἡ αἵρεση τοῦ «Γνωστικισμοῦ» ἔκανε λόγο γιὰ τὴν ἀφύπνιση τοῦ θεϊκοῦ στοιχείου τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶναι φυλακισμένο στὸ σῶμα του, ὥστε νὰ κατανοήσει τὴν ἀληθινή του φύση. Εἶναι ὅμως βέβαιο ὅτι βασικὲς ἰδέες τοῦ Γνωστικισμοῦ ἀνευρίσκονται μέσα στὰ δόγματα τῆς Woke κουλτούρας, ὅπως ὁ δυαλισμὸς ἢ διαρχία ψυχῆς καὶ σώματος, ἡ ἑνοφυλία καὶ ἡ ἀφυλία[4].

Σήμερα, ἐξετάζοντας αὐτὸ τὸ φαινόμενο, διακρίνουμε ὅτι δὲν διαφέρει ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ «Νικολαϊτισμοῦ» (Ἀποκ. 2,6). Ὅπως μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἀείμνηστος π.Ἀθανάσιος Μυτιλιναῖος, οἱ Νικολαΐτες ἦταν αἱρετικοί τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου (θεόπνευστου συγγραφέα τῆς Ἀποκάλυψης) καὶ ἦταν εἰδωλολάτρες γνωστικῆς προελεύσεως. Αὐτοὶ λοιπόν, ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστιανισμοῦ, δὲν πίστεψαν στὸν Χριστὸ ἐξ ὁλοκλήρου, γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν παλαιά τους δοξασία, ἀλλὰ πῆραν τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τόν ἀνέμειξαν μὲ δικά τους. Αὐτὴ ἡ ἀνάμειξη καλεῖται «Συγκρητισμὸς» καὶ ἀκολούθως «Οἰκουμενισμὸς» καὶ εἶναι κυρίως ἐπὶ θρησκευτικοῦ καὶ φιλοσοφικοῦ ἐπιπέδου[5]. Μία τραγικὴ ἐπιδίωξη τῆς αἵρεσης αὐτῆς, εἶναι ἡ σκόπιμη φθορὰ τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, ἀκόμη καὶ μὲ πρόσχημα μίας κοσμικῆς ἀγάπης ὡς μέσο λύτρωσης τῆς ψυχῆς – πράξη ἄκρως ἀντιχριστιανική. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀνάδυση μίας τέτοιας αἵρεσης στὴν ἐποχή μας θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀνησυχεῖ καὶ νὰ ἐνεργοποιήσουμε τὰ πνευματικά μας αἰσθητήρια, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀδρανοποιημένα λόγῳ τῆς εὐμάρειας καὶ τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Οἱ πραγματικοὶ στόχοι καὶ αἱ συνέπειαι

Ἡ Woke ἀτζέντα ἔχει στὸ στόχαστρο τὰ παιδιά, τὴν παραδοσιακὴ οἰκογένεια, τὴ μητρότητα, τὴν πατρότητα καὶ τὴν Ἱερὴ συζυγία, ἀξίες τὶς ὁποῖες θέλει νὰ ἐξαφανίσει στὸ μέλλον. Στοχεύει ἐπίσης στὴν ἐλευθερία ἔκφρασης καὶ στὴν ποινικοποίηση καὶ δίωξη τῆς ἀντίθετης καὶ ἐλεύθερης γνώμης[6].

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔπεσαν στὴν παγίδα αὐτῆς τῆς κουλτούρας, θεωροῦν τοὺς ἑαυτοὺς τους προοδευτικούς, ἄλλοι βλέπουν παντοῦ ἀδικίες, ἄλλοι αὐτοπροσδιορίζουν τοὺς ἑαυτούς τους σὲ ἕνα ἄκρατο δικαιωματισμὸ, ὅπου δικαιολογοῦν τὴν ἰδέα ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει, χωρὶς τοὺς ἠθικοὺς φραγμοὺς τοῦ παρελθόντος, ἰδίως σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὸ σῶμα καὶ τὴν ταυτότητά του, δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος ὁδηγεῖται ἑκούσια στὴν αὐτοτιμωρία του.

Στὸ ψυχικὸ καὶ πνευματικὸ κενὸ ποὺ ὁδηγεῖ αὐτὴ ἡ κουλτούρα τὰ θύματα, ὅταν ἀντιμετωπίσουν τὶς συνέπειες τῶν πράξεών τους, τότε ἐὰν προσπαθήσουν νὰ ἐπαναφέρουν τὴν ἀρχική τους ζωή, δυστυχῶς ἡ ἐπιστροφὴ ἔρχεται διαμέσου μία ἐλεγχόμενης λανθασμένης ὁδοῦ, καθὼς τὰ ἴχνη πρὸς τὸν ἀληθινὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ συστηματικὰ προηγουμένως σκεπάστηκαν. Αὐτὸ ὁδηγεῖ μαθηματικὰ σὲ μία νέα πραγματικότητα, ἕνα «Great Reset» ποὺ μᾶς διαφημίζουν, μία νέα πνευματικὴ ἐπαναφορὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δυσ­τυχῶς ἀπὸ αὐτὴ θὰ λείπει ἡ ἐπικοινωνία του πρὸς τὸν Δημιουργό του, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό.

Ἡ σωτήριος ὁδὸς πρὸς τὸν Θεὸν

Ἡ μόνη σωτήρια ὁδὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἕνωση τῆς αἰωνίας ψυχῆς του μὲ τὸν Δημιουργό του, γεγονὸς ὅπου ἡ «νέα ἐποχὴ» τὸ κρύβει περίτεχνα ἀπὸ τὰ μάτια μας, κλέβοντας ἀθῶες ψυχές. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύπτει ὅτι αὐτὸς ὁ κλέπτης τῶν ψυχῶν, μὲ χαρακτηριστικὰ τὸν δόλο, τὴν πλάνη καὶ τὸν ἐξαναγκασμό, εἶναι ὁ ἀρχέκακος διάβολος, ἢ ἀλλιῶς σατανᾶς. Δηλαδή, αὐτὸς ποὺ θέλησε νὰ γίνει θεὸς στὴν θέση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μας καὶ Δημιουργοῦ τῶν ὅλων.

Μὴ σᾶς ξεγελάει ἡ εὔκολη, χωρὶς ὅρια καὶ πολλὰ ὑποσχόμενη ἐπίγεια ζωὴ ποὺ μᾶς διαφημίζει περίτεχνα ὁ ἀρχέκακος, διότι εἶναι μόνο μία ψεύτικη διαφήμιση ποὺ ὁδηγεῖ στὴν παγίδευση καὶ ἀπώλεια τῶν ψυχῶν. Ὡς ἄνθρωποι, θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε σὲ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση, καθὼς ἡ «ἄγνοια» καὶ «ἀδιαφορία» μᾶς καθιστοῦν ἀπροετοίμαστους νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς προκλήσεις ἀπὸ τέτοιες αἱρέσεις.

Ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ σταθεῖ ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴν πρωτόγνωρη παγκόσμια λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὴν ἐπίγεια ἱστορία του θὰ πρέπει νὰ διασφαλίσει πρῶτα τοὺς δικούς του βασικοὺς πυλῶνες: τὴν ἀνθρώπινη ταυτότητά του μὲ τὸ ὄνομά του, τὴν γλώσσα καὶ τὴν ἱστορία του, ἀλλὰ κυρίως νὰ ἀφυπνιστεῖ πνευματικὰ καὶ νὰ διαφυλάξει τὴν ἀληθινὴ πίστη στὸν Θεό.

Θὰ πρέπει ὡς ἐκ τούτου ἐμεῖς νὰ ἐνημερώσουμε καὶ νὰ προστατεύσουμε τὰ παιδιά μας καὶ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο ἀπὸ τέτοια κινήματα καὶ αἱρέσεις. Θὰ πρέπει νὰ παραμείνουμε προσηλωμένοι στὴν Ὀρθοδοξία μας, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων μας καὶ αὐτοὺς νὰ ἀκολουθοῦμε. Οἱ ἅγιοί μας εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλῆ ὁδὸς ποὺ, ὅταν τοὺς ἀκολουθοῦμε, μᾶς ὁλοκληρώνει ὡς ἀνθρώπους καὶ μᾶς ἀνυψώνει στὸ καθομοίωση μὲ τὸ Θεό.

Σημειώσεις:

1. Πρωτ. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός, ἄρθρο “WOKE, ἡ νέα θρησκεία ποὺ δὲν συγχωρεῖ”. 2. Διονύσιος Μακρής, ἐκπομπὴ Στύλος Ὀρθοδοξίας “Τὸν καταδιώκουν μὲ λύσσα, ἐπειδὴ μίλησε γιά…” 27/11/2024. 3. Ἀρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής, ἄρθρο Ὀρθόδοξος Τύπος 23/9/2024. 4. Παναγιώτη Χρήστου, Κληρονομία, τόμ.5. τεῦχ.1, Θεσσαλονίκη 1973, σελ. 1-16 Ἑνοφυλία τὸ ἰδεῶδες τῶν Γνωστικῶν”. 5. π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, Ὁμιλίες «Γενικὰ περὶ αἱρέσεων», Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος. 6. Γεώργιος Ρούντας βουλευτής, ὁμιλία στὴν ὁλομέλεια τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς ἐπὶ τοῦ νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο, τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις» 14/2/2024.

Μὲ ἐν Χριστῷ ἀγάπη

ἐκ τοῦ Γραφείου κατὰ τῶν αἱρέσεων

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πάφου