Ο Γέροντας Μελέτιος Καψαλιώτης, κατά κόσμον Ζαχαρίας Κυραλάκης από το Μαγαρικάρι

 

Αρχιμ. Αντίπα Νικηταρά. πρ. Πατριαρχικού Εξάρχου Πάτμου

Ἐκοιμήθη κατά τίς πρῶτες πρωϊνές ὧρες, Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024 ἕνας μεγάλος Ἀγωνιστής τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὁ Γέροντας Μελέτιος Καψαλιώτης

Γεννήθηκε στήν Ἁγιοτόκο Κρήτη , στίς 14 Νοεμβρίου 1931 , στό μαρτυρικό Μαγαρικάρι Δήμου Φαιστοῦ , Ἠρακλείου Κρήτης πού βεβηλώθηκε και καταστράφηκε ὁλοσχερῶς καί ἀπό τούς Τούρκους καί ἀπό τούς Γερμανούς .

Ἀνατράφηκε μέ το ἦθος καί τό ὗφος τῆς πολυθαυμάστου Κρήτης ,μετέχων στήν ζῶσα ὀρθόδοξη λειτουργικὴ παράδοσή της.

Ὄμως ὁ πόθος γιά τήν ἀπόλυτη μόνωση καί ὁλοκληρωτική ἀφοσίωση στόν Χριστό, τόν ὁδηγεῖ , ὅταν ὁλοκληρώνει τίς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις νά ἐγκαταλείψει κρυφά τό χωριό του καί νά ἐγκαταβιώσει στό Περιώνυμο Ὅρος τῆς Χάριτος , στο Ἅγιον Ὅρος , ἀφήνοντας πίσω του «τήν ματαία τοῦ κόσμου ζωή».

Ἀνατράφηκε μέ το ἦθος καί τό ὗφος τῆς πολυθαυμάστου Κρήτης ,μετέχων στήν ζῶσα ὀρθόδοξη λειτουργικὴ παράδοσή της.

Ὄμως ὁ πόθος γιά τήν ἀπόλυτη μόνωση καί ὁλοκληρωτική ἀφοσίωση στόν Χριστό, τόν ὁδηγεῖ , ὅταν ὁλοκληρώνει τίς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις νά ἐγκαταλείψει κρυφά τό χωριό του καί νά ἐγκαταβιώσει στό Περιώνυμο Ὅρος τῆς Χάριτος , στο Ἅγιον Ὅρος , ἀφήνοντας πίσω του «τήν ματαία τοῦ κόσμου ζωή».

Ἠ οἰκογένειά του εἶχε χάσει τά ἴχνη τοῦ Ἀναχωρητοῦ και ἀνησυχοῦσε . Ἐντοπίστηκε ὅμως ἀπό γνώριμό του ἱερέα στό Ἅγιον Ὅρος και ἔτσι πληροφορήθηκε ἡ οἰκογενειά του ὅτι ζεῖ και μονάζει .

Ἔκτοτε κατέβαινε στο χωριό του και ἔβλεπε τούς δικούς του, ἐπιδρῶντας και καθοδηγῶντας πνευματικά συγγενεῖς και συντοπίτες. Ὑπάρχουν ἄπειρες μαρτυρίες τῶν χαρισμάτων του καί τῆς πνευματικῆς του ἀρωγῆς στόν γενέθλιο τόπο του.

Ὁ Μακαριστός ὅταν ἀναχώρησε γιά τό Ἅγιον Ὄρος προσέγγισε τήν ἱερά μονή Κουτλουμουσίου λόγω τοῦ παραδοσιακοῦ αὐστηροῦ ἀσκητικοῦ Της πολίτευματος ἀλλά και τῆς πολυποίκιλότητας και τῆς σημαντικῆς λειτουργικῆς των εξαρτημάτων της, Κελλιών, Καλύβων καί Ησυχαστηρίων.Θά προσέλθει στην Μονή μαζί με τον πνευματικό του ἀδελφό, πατέρα Φίλιππο.

Τούς δύο ὑποψήφιους μοναχούς ἀνέλαβε προσωπικά ὁ ἐγνωσμένης πνευματικότητος καὶ ἁγιότητος Γέροντας Μακάριος Ἱερομόναχος.

Ὁ Γέροντας Μακάριος ἐτέλεσε ἄμεσα τήν εἰς Μοναχόν κουρά τους (Μοναχική Κουρά μικροῦ Ἀγγελικοῦ Σχήματος), ἐξαιτίας τῆς μεγίστης λειψανδρίας τῆς ἱερᾶς Μονῆς.

Ὅπως χαρακτηριστικά ἔλεγαν οἱ Πατέρες , εἶχαν να κάνουν ρασοευχή εἴκοσι χρόνια. Κατόπιν και μέ τό πέρας δύο ἐτῶν θά γίνει Μεγαλόσχημος τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου.

Ὁ Γέροντάς του, προεῖδε την κοίμησή Του καί τοῦ εἶπε χαρακτηριστικά:«Ὅταν σέ κάνουμε Μεγαλόσχημο, θά ἀναχωρήσω παιδί μου»

Ὁ Ἀγωνιστής Μελέτιος θά παραμείνει στήν Μονή τῆς Μετανοίας του ὀκτώ συναπτά ἔτη. Κατόπιν μέ εὐλογία θα ἀναχωρήσει για τήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους , στόν ἄρρητο καί ἀκαταμέτρητο τόπο τοῦ Ἀναχωρισμοῦ.

Ἐκεῖ θά ἀσκητεύσει σέ δώδεκα Κελλία, στά ἀπόκρημνα εὐλογημένα Καρούλια , στό Κάθισμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου και στίς Βίγλες.

Το 1978 θα φύγει για τούς Ἁγίους Τόπους ,Ἱεροσόλυμα, Ραϊθὼ , Σινᾶ ,ὅπου και θα παραμείνει εἰκοσιεπτά μῆνες.

Ἀπό την Ἀσκητική καί τήν Ποιμαντική Του Παλαίστρα ἔχουμε να ἐπισημάνουμε τά ἐξῆς:

• Διακόνησε τόν Ὅσιο Πατέρα ἡμῶν Τύχωνα τόν Μεγάλο Ἀσκητή, τόν καί Πνευματικό Πατέρα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.
• Συνδεόταν καί συναναστρεφόταν μέ τόν Ἄγιό μας Παΐσιο καί ὅταν ὁ Ἄγιος Παΐσιος προσεβλήθη στά Καρούλια ἀπό τήν ἄκρως ἐπικίνδυνη τότε, ἀλλά καί μεταδοτική ἀσθένεια τῆς φυματίωσης ,χωρίς νά ὑπολογίσει τίποτα, ἔτρεξε μέ αὐταπάρνηση καί ἀγάπη νά Τόν διακονήσει καί νά Τόν περιθάλψει.
• Ἦταν μέγας βιαστής τοῦ ἐαυτοῦ του κάνοντας καθημερινά τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες. Τίς μετάνοιες, τίς συνόδευε ἡ ἀπρόσκοπτη ἐργασία , ἡ τήρηση τῆς νοερᾶς προσευχῆς, καθώς καί ἡ παράλληλη παράθεση χωρίων ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Χαρακτηριστικό δέ τοῦ Γέροντος, ἦταν οἱ νυχθημερόν μνημόνευση μέ προσευχές καί μετάνοιες τῶν ὀνομάτων ἀσθενῶν καί ἐμπεριστάτων πού ζητοῦσαν βοήθειά του.
• Ἦταν ταπεινός Μύστης τῆς Χάριτος. Μέ ἐντυπωσιάζει καί μέ ἐλέγχει πνευματικά, ἡ ἀκραιφνής μυστικότητά του στίς πνευματικές του ἀναβάσεις καί στίς ἁγιοπνευματικές Του ἐμπειρίες .Ὅταν κάποιος ἐπέμενε νά μάθει κάτι τόν ἀπομάκρυνε .
• Εἶναι ὁ Πατέρας τῆς ἔμπρακτης μεγάλης ταπείνωσης πού ἔβαζε μετάνοιες στά πνευματικά του τέκνα και στούς ἐπισκέπτες του καί μετά ἀπό λίγο ἀκολουθοῦσαν και αὐτοί τό παράδειγμά του.
• Ἀσκοῦσε ποιμαντική τοῦ τηλεφώνου. Ὁ ἴδιος δέν ἀπαντοῦσε εὔκολα σέ τηλεφωνικές κλήσεις . Γνώριζε ὅμως ἄν κάποιος εἶχε ἀνάγκη και τον ἔπαιρνε ὁ ἴδιος τηλέφωνο .
• Ἦταν Ἡσυχαστικός παντοῦ και πάντα. Ἐπαναλάμβανε την Χρυσοστόμεια ρήση οὐχ΄ ὁ τόπος ἀλλ΄ ὁ τρόπος σώζει . Ἔτσι ἔδινε τήν ἀκατάλυτη μαρτυρία τοῦ Ἡσυχασμοῦ μέ τήν βιωτή του
• Ἦταν ἀνιδιοτελής και ἀνάργυρος. Βαθιά ἐλεήμων . Δέν κατεῖχε , ἀλλά προσέτρεχε και ἔδινε ὅσα τοῦ ἔδιναν στούς ἐμπεριστάτους .
• Ἐπισκεπτόταν πνευματικά μέρη, Μονές καί Ἡσυχαστικούς τόπους γιά δεκαετίες. Παρατήρησα ὅτι στά μέρη πού ἐπέλεγε να ἐπισκέπτεται ὑπῆρχαν πρόσωπα, ἀληθινοί ἀναζητητές τοῦ Κυρίου.

Ἐνεθάρρυνε και και παρηγοροῦσε τούς Ἀγωνιστές και τίς Ἀγωνίστριες. Χαιρόταν με την ΄ἀληθινή χαρά.

• Οἱ Ἀκολουθίες τελοῦνταν με μετάνοιες . Θυμᾶμαι τίς Λειτουργίες στο Κελλί του. Ὁ Ὄρθρος ἦταν με ἐδαφιαῖες μετάνοιες, ἐνῶ κατά τήν τέλεση κάποιου ἄλλου Ὄρθρου ἔλεγε συνεχεῖς ρήσεις ἀπό το κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιον.
• Ἦταν μεγάλος ἆθλος να συνμονάσει κάποιος μαζί του. Ἔπρεπε να εἶναι Ὀλυμπονίκης . Δέν μποροῦσε εὔκολα νά ἀντέξει τον ἀγῶνα και την πάλη.
• Γνώριζε ἄριστα τήν Ἀγία Γραφή,την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη , τά Πατερικά Κείμενα. Ἀπήγγειλε ἀπό μνήμης ὁλόκληρα ἀποσπάσματα.

Μελετοῦσε πατερικά ἀλλά και σύγχρονα θεολογικά κείμενα .Κοντά στόν Μεγάλο Ἅγιο Πατέρα παπα-Τύχωνα ἔμαθε ὅτι ὁ μοναχός ἔπρεπε να μελετᾶ πολλές ὧρες την ἡμέρα ὡς ἄσκηση.

• Ἠ νηστεία ἦταν γιά τόν Γέροντα ἄσκηση δυναμική. Ἐξομολογοῦνταν τακτικά με τέτοια ταπείνωση, συντριβή και αὐτομεμψία πού ἐλάχιστοι διαθέτουν . Μόνο οἱ Δίκαιοι εἶναι τέτοιοι πρῶτοι κατήγοροι τοῦ ἐαυτοῦ τους.
• Κέντρο τῆς ζωῆς του ἦταν ἡ Θεία Κοινωνία. Ἡ προετοιμασία του ἦταν μοναστική καί ἀγωνιστική. .
• Βοήθησε, συνέδραμε, συμβούλευσε, προέτρεψε ἀλλά καί καθοδήγησε πολλούς μέ ἔμπονη ἀγάπη ἀλλά καί μέ τό χάρισμα τῆς προοράσεως στην πνευματική ζωή.
• Δεν κατέκρινε ποτέ, ἄν και γνώριζε. Ἐξαφανιζόταν, σιωποῦσε, γονυπετοῦσε, προσευχόταν ,ἔψαλλε τά ἀναστάσιμα τροπάρια, χαιρόταν . Πονοῦσε γιά τά πάθη και τούς καημούς τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.

Κατακλείδα ἐπικήδεια καί χαρά ἀνεκλάλητη ἦταν αὐτά τά λόγια καρδίας γιά τόν Γέροντα του Ἄθωνα . Τόν Γέροντα πού δέν ἔθαψε τά τάλαντα τῆς Χάριτος πού τοῦ παρέδωσαν τά ἄμωμα χέρια τοῦ Ἁγίου καί Πατρός ἡμῶν Τύχωνος , ἀλλά τά μετέφερε , τά διεφύλαξε ὡς πρωτοτόκια , γενόμενος Ἀθλητής Κυρίου ,βιαστής τῆς φύσεως, Ἁγιορείτης Μοναχός.

Διότι τώρα καί πάντα εἶναι τό Περιώνυμο Ὄρος πού μᾶς ὁδηγεῖ.Τώρα καί πάντα εἶναι τό Ἅγιον ὄρος πού μᾶς σώζει καί μᾶς διασώζει μέ τά πνευματικά του Ἀναστήματα .

Χαῖρε Ὄρος τῆς Χάριτος , μέ τούς Ἁγιορεῖτες Μοναχούς Σου καί με τον Γέροντά Σου Μελέτιο ,τόν Καψαλιώτη!

 

Πίστη είναι να βλέπεις τον θάνατο να έρχεται...να χαμογελάς και να φωνάζεις.... ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

 

 

Δείτε επίσης Εκοιμήθη ο Γέροντας Μελέτιος της Καψάλας