Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024

Πυθαγόρειο Σάμου.

 Μπορεί να είναι εικόνα λυκόφως

1 σχόλιο:

Θαλασσινός είπε...


Το βαθύτατα ερωτικόν

Να ζούσαμε σε ένα τέτοιο απάγκιο, εκεί που φτάνει η ατέλειωτη από το ονειροπόλημα θάλασσα και σε γλύφει αποκαμωμένη από την θαλασσοζοχάδα της, να σου λέει τις θυελλώδεις ιστορίες της από τα παιδικά της χρόνια, και φτάνεις να συλογιέσαι τη μοναξιά της σαν του μικρού παιδιού που παίζει ολομόναχο ανάμεσα στους θρύλους των πειρατών.
Και μετά σε συνεπαίρνει μιά βουβή νοσταλγία με ένα ασημένιο δάκρυ και αναρωτιέσαι μα πότε θα φτάσει ένα απομεσήμερο, κάποια βασίλισσα τού Νότου από έναν αρχαίο πολιτισμό να σε συναντήσει, μήπως και μάθεις που κρύβονται οι μύθοι της Ατλαντίδας, λέγανε εκεί παλιά από ταξιδεμένες θαλασσινές ιστορίες πως οι έρωτες ήταν φεγγάρια, και η αγάπη ήλιος και οι θαλασσοπολίτες ήταν εραστές τού απόβραδου, διότι τότε λέγονταν κάτω από ένα πύρινο φεγγάρι οι ωραιότερες ιστορίες του έρωτα των ποιητών, που έζησαν αληθινά στο περιθώριο της νύχτας μέσα στο όνειρο.
Εκείνοι οι ποιητές του έρωτα στοιβάξανε σε λίγες αράδες τις λιγότερες λέξεις, και έφτιαξαν εικόνες και γεύσεις, για ένα κόσμο από όπου ξεδιψάνε, ενίοτε, οι ξέμπαρκοι θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί τής επόμενης μέρας, όταν η νύχτα άφησε πίσω της το όνειρο.
Τις περισσότερες φορές η ξεγνοιασιά ένα πικρό ονειροπόλημα, σε άρπαζε, - ξοδεύτηκε εκεί και ο Σεφέρης στα γραπτά του, τον συναντάς αν έχει καλοσύνη η θάλασσα, - ώσπου στο τέλος αποκαμωμένος ανήμπορος, αφήνεσαι σε ένα κύμα που σε έκλεψε κρυφά και σε ταξίδεψε μακρυά, και σε έφτασε και σε νανούρισε κάτω από τον βράχο της αμάραντης σιωπής εκεί πού τραγουδούσαν τα άστρα για να στρώσουν το χαλί σε ένα ασημένιο τού παραμυθιού, φεγγάρι.
Δύσκολο μερικές φορές να ξεχωρίσεις αν το όνειρο είναι όνειρο η μία αναπόφευκτη πραγματικότητα που σε αφομοιώνει στις ωραιότερες ιστορίες, αυτές που δεν γράφτηκαν ποτέ.



Γράφτηκε για μία ψυχή που της αρέσει το ταξίδεμα τών λέξεων, που ψάχνει να βρει ένα ήρεμο κύμα, μία νότα ποιητική, μία γεύση θαλασσινή να ταξιδεύει, ατέρμονα, γιατί θαρρώ εκεί ονειρεύεται να ζήσει, πέρα από τους ορίζοντες της τετριμμένης κοσμικής ζωής, πέρα ακόμη και από το όνειρο όπου απαντούνται ζωντανοί οι ποιητές που δεν άλλαξαν ποτέ την εποχή.