Καί ότι ό κρυμμένος είς τό γράμμα τής θείας Γραφής θησαυρός τού Αγίου Πνεύματος δέν είναι κατανοητός από όλους όσοι τό επιθυμούν, αλλά μόνον από εκείνους που έχουν οικειοποιηθή εκείνον ο όποιος καθιστά ικανόν τον νουν να αντιλαμβάνεται τας Γραφάς.
Λόγος κδ’
Και καθώς ο έχων ασθενείς τους σωματικούς του οφθαλμούς δεν δύναται ούτε κατ’ ελάχιστον να ατενίση εις έχουσαν ζωηράν λάμψιν ηλιακήν ακτίνα, αλλά και αν ακόμη θελήση να ατενίση προς αυτήν, θα χάση τελείως και την τυχόν ολίγην όρασιν που διαθέτει, τοιουτοτρόπως, λοιπόν, και όποιος έχει τα μάτια της ψυχής του ασθενή και τα πνευματικά του αισθητήρια γεμάτα αμαρτωλά πάθη, δεν δύναται να παρατηρήση την ωραιότητα ή την ομορφιάν του σώματος χωρίς να ενοχληθή από πάθη και χωρίς ψυχικήν ζημία· όχι μόνον τούτο, άλλα θα χάση την ειρήνην των σκέψεων που είχε πριν απ’ αυτό και την τελείαν γαλήνην του από τας πονηράς επιθυμίας, εάν διαρκέση η ενασχόλησίς του με το πάθος.
Αυτός ο άνθρωπος βεβαίως δεν είναι καν εις θέσιν να αντιληφθή ούτε και την ιδικήν του ασθένειαν.
Διότι εάν εθεώρει τον εαυτόν του ασθενή, θα ήτο υποχρεωμένος να δεχθή ότι υπάρχουν μερικοί άλλοι που είναι υγιείς, και πιθανώς κάποτε να ήλεγχε τον εαυτόν του ως υπεύθυνον διά το κατάντημά του και θα εφρόντιζε να απαλλαγή εκ της ασθενείας του.
Τώρα όμως αυτός ο άνθρωπος θεωρεί όλους γεμάτους πάθη, εξομοιώνει τον εαυτόν του με αυτούς και ισχυρίζεται ότι είναι αδύνατον αυτός να γίνη κάτι παραπάνω από τους άλλους.
Διατί αυτό; Διά ν’ αποθάνη μαζί με το πάθος, επειδή δεν θέλει να απαλλαγή από το κακό ο δυστυχής. Διότι εάν ήθελε κάτι τέτοιο, θα ηδύνατο να το επιτύχη, αφού πάρη από τον Θεόν αυτήν την ικανότητα.
Διότι όσοι εβαπτίσθημεν εις το όνομα του Τριαδικού Θεού, ελάβομεν από αυτόν την δύναμιν να πετάξωμεν από επάνω μας ως παλαιόν και άχρηστον ένδυμα την προηγουμένην αθλιότητα της φθοράς, να γίνωμεν παιδιά του Θεού και να ενδυθώμεν ως άφθαρτον και καθαρώτατον ένδυμα τον Χριστόν.
Αλλ’, αδελφοί μου, δι’ όνομα του Θεού, να μη συμβή ποτέ να ομοιωθούμε και ημείς με όσους ευρίσκονται εις αυτήν την κατάστασιν και σκέπτονται κατ’ αυτόν τον τρόπον, και οι όποιοι είναι πνευματικώς τελείως άγονοι και γήινοι.
Είθε αντιθέτως να ακολουθήσωμεν με συνέπειαν τον Χριστόν, ο όποιος απέθανε χάριν ημών και ηγέρθη και μας ανέβασεν εις τους ουρανούς· είθε να ακολουθώμεν πάντοτε απαρεγκλίτως το παράδειγμα, απαλλασσόμενοι διά της μετανοίας από το στίγμα της αμαρτίας και ενδυόμενοι με το ολόφωτον και απαστράπτον ένδυμα της αφθαρσίας του αγ. Πνεύματος ζώντες εν Χριστώ τω Θεώ ημών, εις τον όποιον αρμόζει η προσφορά πάσης δοξολογίας και τιμής και προσκυνήσεως εις όλους τους αιώνας. Αμήν
