Ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, μιλώντας στη λέσχη ανάγνωσης του Δήμου Ασπροπύργου τον Ιούνιο του 2018 αφηγείται ότι σφυρηλατήθηκε μέσα από τα βιώματά του, διατρέχει τις παιδικές του μνήμες και τις περιπέτειες της οικογένειάς του, μιλά ιδιαίτερα για τη σχέση με τη μητέρα του όπως και τον δεσμό του με τη γη της Ηπείρου, ενώ κατονομάζει τον πόνο αλλά και την αθανασία ως πηγές της έμπνευσής του.
Ακόμα, ερμηνεύει τη σχέση ποιητή και κοινού, απαγγέλει γνωστά δικά του ποιήματα, αναφέρεται στη διδαχή του από το δημοτικό τραγούδι, αναφέρεται στον ζεϊμπέκικο χορό, τιμά την ποίηση του Ελύτη και τη μουσική του Θεοδωράκη. Τέλος, σχολιάζει τα «απαισιόδοξα» αλλά και στα «αισιόδοξα» κείμενά του και ομολογεί την εμπιστοσύνη του στη την νέα γενιά ελλήνων ποιητών.
1 σχόλιο:
... ἀν οἱ παραδοσιακές τέχνες,
γεννήματα παράδοξα γιὰ μᾶς,
τοῦ... "ἀνώνυμου" λαοῦ...
μοιάζουν λιγάκι... κάπως... μὲ τὴν ζ ύ μ ω σ η ...
μία ἁργή διαδικασία ὅπου...
ἀ θ έ α τ α ... μέσα στὴν ἠσυχία
καὶ σὲ βάθος χρόνου
γεννιέται ἕνα εὐλογημένο
ἀ γ α θ ό,
μὲ μιά γεύση μοναδική
καὶ μιὰν ἐ π ί γ ε υ σ η ,
ποὺ γράφεται σὰν νὰ σκαλίστηκε βαθειά στὶς μνῆμες,
πρᾶγμα πολύτιμο γιὰ τὴν διατροφή...
κι ἕνα θεμέλιο...
ἴσως πάλι, λιγάκι τώρα...
οἱ τέχνες τῶν ἐ π ώ ν υ μ ω ν
δημιουργῶν,
καὶ εἶναι αὐτό πρωτίστως
ποὺ χαρακτηρίζει τὴν λεγομένη "ἀναγέννηση"
ὅπου καὶ θεμελιώθηκε ἡ νέα αυτή ματιά τοῦ κόσμου,
ποὺ... ἔχτισαν ἐπάνω της κατόπιν τὸν διαφωτισμό,
μαστόροι... τέχτονες... αρχιτεχνῖτες... ἀρχιτέχτονες
σοφοί διανοητές καὶ τυχοδιῶχτες τοῦ χτές καὶ τοῦ σήμερα...
ἴσως νὰ μοιάζουν... κάπως... μιὰ σταλιά... μέ τὴν ἀπόσταξη
ποὺ εὐθύς μᾶς δίνει ἕνα φίνο τσιπουράκι σπιτικό...
γιὰ ἐντριβές
καὶ πιῶμα ποὺ... ζεσταίνει τὴν παρέα
ἀλλά κι ἕνα οὐζάκι γιὰ τρελλό μεθύσι
(καὶ οὐΐσκι μπόμπα γιὰ βαρβᾶτα πονοκεφαλιάσματα...)
πάντως ἐδῶ, ἡ ἁγνή, καθάρια πρώτη ὕλη
εἶναι ποὺ κάνει νομίζω τὴν διαφορά...
Δημοσίευση σχολίου