Στις 2 Νοεμβρίου 1912, ελάχιστες ημέρες μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ο Ελληνικός στόλος, με επικεφαλής το θρυλικό θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ, κατευθύνεται προς το Άγιον Όρος. Η παρουσία του αντιμετωπίζεται με χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες καμπάνων ενώ ο στόλος ανταποδίδει με 21 χαιρετιστήριες βολές.
Το Αντιτορπιλικό «Θύελλα» αγκυροβολεί στην Δάφνη, αποβιβάζει άγημα από 40 άνδρες και ο εκπρόσωπος του Σουλτάνου, που έδρευε στον Πύργο του Πρωτάτου παραδίνει το Άγιον Όρος στο Ελληνικό Βασίλειο. Το «Γ. Αβέρωφ» με τα ανιχνευτικά «Ιέραξ» και «Πάνθηρ» κατευθύνονται στον όρμο του Πρόβλακα, κοντα στα Νέα Ρόδα, όπου αποβιβάζουν 200 άνδρες, οι οποίοι καταλαμβάνουν την διώρυγα του Ξέρξη. Όλα αυτά μαρτυρούν ένα κλίμα αισιοδοξίας και συγκινητικών στιγμών, καθώς μετά από 488 χρόνια σκλαβιάς το Άγιον Όρος απελευθερώνεται.
Στις 4 Νοεμβρίου 1912 η Ιερά Κοινότητα αποστέλλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα για την απελευθέρωση του Αγίου Όρους στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος και απάντησε ως εξής:
«Ὁ Πρόεδρος τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου
Ἐν Ἀθήναις τῇ 25ῃ Νοεμβρίου 1912
Πανοσιολογιώτατοι,
Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως, ἀποδεχόμενος τόν φιλόστοργον ὑμῶν ἀσπασμόν, εὐχαριστῶ ἀπό μέσης καρδίας ἐπί ταῖς τιμητικαῖς ἐκφράσεσι, δι’ ὧν μέ περιβάλλουσι αἱ ὑμέτεραι Ἁγιότητες.
Ἀντισυγχαίρων δέ ἐπί ταῖς νίκαις, αἵτινες θείᾳ συνάρσει στέψασαι τά ἑλληνικά ὅπλα, ἀπελύτρωσαν καί τούς τῆς Ἀθωνιάδος τόπους, ἐπικαλοῦμαι τάς πρός τόν Ὕψιστον ὑμετέρας δεήσεις ὑπέρ τῆς κατά τούς κοινούς πόθους περατώσεως τοῦ Ἱεροῦ ἀγῶνος.
Ἐλευθέριος Κ. Βενιζέλος»
Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, το Άγιον Ορος κατάφερε να διατηρήσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του ώστε να έχει στις Καρυές μόνον έναν εκπρόσωπο της αυτοκρατορίας. «Δεν υπήρχαν στρατεύματα κατοχής, οι Οθωμανοί ενδιαφέρθηκαν μόνο για την είσπραξη της φορολογίας, πώς θα φορολογούσαν τα μοναστήρια και τις περιουσίες τους και πώς θα αντιμετώπιζαν τα θέματα των μοναστηριακών μετοχιών και των δωρεών προς τα μοναστήρια», σημειώνει ο κ. Σαλπιστής . «Η φορολογία κάποια στιγμή έγινε δυσβάσταχτη, πολλά μετόχια καταλήφθηκαν από το σουλτάνο και πολλά, προκειμένου να επιβιώσουν, οδηγήθηκαν στην ανάγκη να δανείζονται. Ο δανεισμός οδήγησε τα μοναστήρια σε χρεοκοπία και τα τελευταία χρόνια πολλά ερημώθηκαν, εγκαταλείφθηκαν. Μόνο μετά το 18ο αιώνα, όταν εμφανίστηκαν οι ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας και έγιναν νέοι κτήτορες, προστάτες, κατάφεραν τα μοναστήρια να επιβιώσουν για να φτάσουν στην απελευθέρωση υπό δύσκολες συνθήκες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου