Η μέρα συνέχεια μίκραινε, πιεσμένη
από μια νύχτα κυρτωμένη και πρόωρη...
Το απόγευμα έριχνε το λιγοστό του κίτρινο
στο βαθύ δειλινό...
Οι άνεμοι έβγαλαν τις πολεμικές τους συνήθειες..
Τα φύλλα ζήτησαν άδεια και την πήραν..
Ο Νοέμβρης κρέμασε
το γρανιτένιο καπέλο του
πάνω σε καρφί βελουδένιο....
Πρέπει να φύγω! - Ο Οκτώβρης αναστέναξε και χιλιάδες φύλλα έπεσαν από τη λύπη.
- Είναι ώρα! ψιθύρισε ο Νοέμβρης.
Έμιλυ Ντίκινσον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου