«Αὐτός πού ἔσωσε τόν Ἰωσήφ στήν Αἴγυπτο καί διαφύλαξε τόν Δανιήλ ἀβλαβή στό λάκκο τῶν λεόντων καί ἀκατάφλεκτους τούς τρεῖς Παῖδες στήν κάμινο τοῦ πυρός, πού λύτρωσε τόν Ἱερεμία ἀπό τό λάκκο τοῦ βορβόρου, ἔβγαλε τόν Πέτρο κεκλεισμένων τῶν θυρῶν ἀπό τή φυλακή καί φύλαξε τόν Παῦλο ἀπό τό συνέδριο τῶν Ἰουδαίων· Αὐτός ὁ πανθαύμαστος καί εὔσπλαχνος Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών καί παντοδύναμος, θά βγάλει κι ἐμᾶς καί θά μᾶς ἐλευθερώσει, ἄν εἶναι γιά ὠφέλεια τῶν ψυχῶν μας. Μόνο ἄς ἀναθέσουμε ὅλη τήν ἐλπίδα μας καί τήν προσδοκία καί τή πνοή μας μέ κάθε προθυμία σ’ Αὐτόν. Καί ἄς ὑπομείνουμε μέ εὐγνωμοσύνη, εἴτε δίκαιες εἴτε ἄδικες θλίψεις. Καί ἀφοῦ καθαρισθοῦμε μέ αὐτές θά παραστοῦμε ἀκατηγόρητοι μπροστά στό βῆμα τοῦ Χριστοῦ»
* (+2 Ὀκτ.), Ἅπαντα, 1985, 279-280
