Ο Δημήτρης διηγείται...
Την περίοδο εκείνη, είχα σαγηνευθεί
από βιβλία που κυκλοφορούσαν
και δίδασκαν τα μυστικά και τις μεθόδους
για να αποκτήσεις τον έλεγχο του νου
και των δυνάμεών του.
Ξεκίνησα διαλογισμό... και μέσα μου
ήταν πολύ συγκεχυμένες οι έννοιες
του καλού και του κακού.
Οι προπαγάνδες και οι αμαρτίες
είχαν σκεπάσει την λαχτάρα αναζήτησης
του "προσωπικού καλού" ...του Θεού...
και αγνοώντας Τον...ήμουν εύκολη λεία στο"προσωπικό κακο"...στον διάβολο...
του οποίου την υπαρξη & τις μαγγανείες
δεν γνώριζα ... και αδιαφορούσα.
Σε αυτή την πνευματική κατάσταση ευρισκόμενος ...
μια μέρα μου τηλεφώνησε ο γέρων Προκόπιος.
Μου ζήτησε να τον μεταφέρω με το αυτοκίνητο μου για να κοινωνήσει έναν ετοιμοθάνατο.
Εκ των υστέρων...
αξιολογώντας την όλη κατάσταση κατάλαβα...
οτι ο λόγος που με κάλεσε ήταν άλλος...
Έβλεπε την πορεΊα μου και ήθελε να παρέμβει πατρικά...να μου δείξει το λάθος...
Δεν αρνιόμουνα ποτέ τίποτα στο γέροντα Προκόπιο...τον αγαπούσα!!!
Η αρετή του...και η αγάπη του για τους ανθρώπους είχαν βάλει σφραγίδα ζωής επάνω μου...
Όταν έφτασα μου ζήτησε να βοηθήσω πέντε νεαρούς στην μετακόμιση ενός μεγάλου μεταλλικού γραφείου.
Πραγματικά ήταν πολύ βαρύ...
Τελειώνοντας την μετακόμιση...
τον πέτυχα πάνω σε μια πολύ περίεργη κατάσταση...
Ήταν μπροστά του μια "παράξενη" γυναίκα
...γονατιστή.
Τοτε ο γέροντας μου είπε...
" Οτι και να δεις , να μη φοβηθείς!
Θα λες όμως την ευχή...
"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με"
Και μου έδωσε ένα κομποσχοίνι...
Αμέσως πήρε το ευχολόγιο
και ξεκίνησε εκφώνως να προσεύχεται...
Η γυναίκα τότε..." πετάχτηκε" και με αγριεμένο πρόσωπο άρχισε να βγάζει κραυγές διαφόρων ζώων...
Και αμέσως...άρχισε να βρίζει χυδαία...με πολύ βαριές βρισιές τον γέροντα.
Όμως δεν άπλωνε χέρι στον γέροντα.
Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο...
Αγριευθηκα...
Ήταν πολύ άγρια στην όψη...
Άρχισα ενστικτωδώς να λέω τρομαγμένος την ευχή παρότι δεν φοβάμαι εύκολα...
Ξαφνικά , ενω ήταν γονατιστή...με το ένα χέρι...
πιάνει από μια γωνία το πελώριο γραφείο....
που πριν λίγο σηκώναμε έξι άνδρες...
Και χωρίς να σηκωθεί...
το σήκωσε ψηλά με το ένα χέρι
σαν να μην ήταν τίποτα...
Χωρίς καμμιά δυσκολία...
Ο γέροντας την διέταξε να
αφήσει ήρεμα το γραφείο κάτω...
πράγμα που έκανε αμέσως...
Λογισμοί με τάραξαν...
Σκέφτηκα....
Ήθελα να μάθω τα μυστικά της
δύναμης του νου...και έβλεπα ...
ότι ο γέροντας απέναντί μου
ήταν υπηρέτης μιας ασύγκριτα
μεγαλύτερης δύναμης
...Έβλεπα να τον τρέμει σπαράττουσα...
μια ολόκληρη λεγεώνα δαιμονίων ...
Ένιωθε παγιδευμένη ενώπιον της δυνάμεως του...έβριζε...έταζε...
παρακαλούσε...και έμοιαζε να σφυροκοπείται ανελέητα από την προσευχή ενός εναρέτου ιερέα...
Και τότε όλα άλλαξαν....
Μέχρι τοτε παρατηρούσα μόνο τη γυναίκα...
Στις σκεψεις μου αυτές....
γύρισα να κυττάξω και τον γέροντα
που τον άκουγα να προσεύχεται...
Τι να δω όμως....
Ο γέροντας είχε γίνει όλος φως....
και το φως δυνάμωνε συνεχώς....
Τρομαγμένος δεν άντεξα να τον κυττάζω άλλο....
Έριξα κάτω τα μάτια μου....
Παλι όμως ξανακύτταξα...
Και τότε είδα μπροστά μου έναν Φωτεινό Σταυρό!
Ο γέροντας είχε γίνει Σταυρός ολόλαμπρος...
που δεν άντεχα να βλέπω...
Και τον άκουγα να προσεύχεται....
Όταν "έσβησε" αυτή η θεωρία....
Μαζί της έσβησε και η σκεψη μου
να αναζητήσω τη δύναμή του νου
ή άλλες δυνάμεις έξω από τον Χριστό!
Η πραγματική δύναμη που δεσποζει στο σύμπαν...
Ο Θεός...ηταν μπροστά μου και κατοικούσε στον γέροντα Προκόπιο...
Και εκείνος επέτρεψε να μου το δείξει....για να με γλυτώσει από τις ταλαιπωρίες που ήμουν έτοιμος να υποβληθώ...
Σε λίγες μέρες ήμουν έτοιμος !
Τον επισκέφτηκα με τον φίλο μου ...
που μαζί ασχολούμασταν με το διαλογισμό σαγηνευμένοι από τη θεωρία της δύναμης του νου...
Εξωμολογηθήκαμε... συζητήσαμε...
και τον ακολουθήσαμε στο Ιερό
να τον διακονήσουμε στην αγρυπνία,
σαν παπαδάκια...
Εκεί ήρθε η δεύτερη επιβεβαίωση
της παρουσίας του Θεού.
Μετά το "Ευλογημένη η Βασιλεία"
Καθηλωθήκαμε , ο φίλος μου και γω...
να βλέπουμε την Άγια Τράπεζα
μέσα σε φλόγες...
Ο γέροντας έβλεπε τον συγκλονισμό μας...
αλλά δεν μας είπε ποτέ τίποτα...
