16/12/2012 Κούβα - παλιά Αβάνα Την ημέρα που φτάσαμε στην Κούβα τα πράγματα ήταν λίγο θολά… θέμα προσαρμογής. Την δεύτερη μέρα άρχισε να διαφαίνεται η ομορφιά αυτής της γωνιάς της γης. Η ομορφιά που τώρα μπορώ να πω ότι είναι μουσική, μουσικοί, χορός, αξιοπρέπεια χαμόγελο, ιστορία. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι ήταν αυτό που έζησα αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Αισθάνομαι φορτισμένος από την γνωριμία με τους κουβανούς που όταν τους βλέπεις παντού στο δρόμο η στα στέκια τους χορεύουν και τραγουδούν όλες τις ώρες τους.
Ένας λαός που δουλεύει για να έχει δωρεάν φαγητό, ιατροφαρμακευτική παροχή και την παιδεία του τρία πράγματα (αγαθά) που είναι τα αυτονόητα για κάθε κοινωνία.
Έκπληξη ήταν η μεγάλη βόλτα στην παλιά Αβάνα όπου είδαμε τον πολιτισμό τους μισοκατεστραμμένο άλλα να αναστηλώνετε και γι αυτό οι Κουβανοί να χορεύουν να τραγουδούν ευτυχισμένοι. Εκεί που προχωρούσαμε να ένας κουβανός με μια κουβανή (κιθάρα, κρούστα) και χαμόγελο, να παίζουν μπροστά σε μια παλιά πόρτα ήταν κάτι σαν Ελληνική ταινία. Έβγαλα χωρίς να το σκεφτώ το μπουζούκι μου και κάθισα μαζί τους. Παίζαμε κάνα εικοσάλεπτο και ήταν σαν να είχαμε κάνει πρόβα ένα μήνα. Τώρα που πέρασε αρκετός καιρός έχω να λέω ότι ναι θα μπορούσα να ζήσω εκεί για ένα λόγο (την μουσική) που μεταφράζετε σε δωρεάν παιδεία, υγεία, και τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσεις, όταν αυτά τα έχεις τότε τι άλλο θέλεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου