Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς στη χειρότερη θα είσαι χαρούμενος και στην καλύτερη θα μεγαλουργήσεις.
Η Μαρινέλλα μεγαλούργησε.
Πολλοί άνθρωποι λατρεύουν αυτό που κάνουν κι ας μην έχουν φτάσει στα επίπεδα Μαρινέλλας.
Είναι απλά χαρούμενοι.
Κι αυτό είναι αρκετό.
Μακάρι όσοι φώναξαν «γιατί δεν έκατσε σπίτι της» να ζήσουν κάποτε την ευτυχία αυτή.
Να κάνεις την τέχνη σου επάγγελμα.
Να ζεις από το χόμπι σου.
Να ασχολείσαι 9 με 5 ή ακόμα και 9 με 9 με αυτό που αγαπάς.
Να ανυπομονείς να πας στη «δουλειά».
Η τέχνη δεν βγαίνει στη σύνταξη.
Η δημιουργία πεθαίνει μονάχα με τον βιολογικό θάνατο.
Περαστικά στην καλλιτέχνιδα.
4 σχόλια:
Κάπως έτσι ήθελε να τελείωνε παρά σε ένα κρεβάτι αλλότρια τού κόσμου της που την αγάπησε πολύ, κάπως έτσι απάνω σε μια σκηνή με ένα χειροκρότημα, να μην αντέχουν και οι πέτρες αιωνόβιες αδάκρυτες στο σεισμό στο άκουσμα.
.. Και ας μην ξεχνάμε τον τελευταίο στίχο που άφησε πάνω στη σκηνή..
"Θεέ μου μας έμαθες εσύ,
τόσο πολύ να αγαπάμε.."
.
Πολύ όμορφο και αισθαντικό και αλλότριο των όσων ξινών γράφουν αλλότριοι...
Δημόσια, παγκόσμια κραυγή το μήνυμά της, αυτό που μας λείπει, κράζει... άδειοι αγάπης θυσιαστικής...
Σαν να έδωσε όλες τις δυνάμεις της για να φτάσει βροντερά τον στίχο ως το τέλος, ολοκληρωμένο, να ακουστεί! Κι όμως στεκόταν όρθια! Πόσο θαυμαστό, πόσο θαυμαστή και πόσα Θέλει να μας πει μέσα από εκείνη!
Δημοσίευση σχολίου