Ήρθε και είναι έτοιμος ο καραβοκύρης Αύγουστος για τα καλοκαιριάτικα του τα ταξίδια,
ταξίδια με ιστορία και με θύμησες,
ευλαβικά ταξίδια της παράδοσης αυτού του τόπου,
ταξίδια με τις μυρωδιές θαλασσινής αύρας του φρεσκοκομμένου καρπουζιού και την γεύση της αλμύρας στα φιλιά κάτω απ' το ολόγιομο φεγγάρι!
Είναι ο Αύγουστος που του έδωσαν αυτό το όνομα προς τιμή του Καίσαρα, είναι που κι αυτός τον καθιέρωσε προς τιμή της αγαπημένης του Κλεοπάτρας που πέθανε λένε στις 12 αυτού του μήνα.....
Είναι τον Αύγουστο που με μια ειδική ευχή στις εκκλησίες ευλογούνται τα πρώτα σταφύλια συνέχεια ενός αρχαίου εθίμου που στα αρχαία χρόνια γινόταν προσφορές στους Θεούς των πρώτων καρπών....
Είναι τον Αύγουστο που σου έρχονται στου νου τα εφηβικά σου τα ταξίδια, τα οτοστόπ και οι σκηνές στην αμμουδιά, η φωτιά στην ακρογιαλιά και τα τραγούδια της παρέας με μια κιθάρα και με συντροφιά τους Beatles με το Yesterday η το Hey Jude, αλλά και τα συγκροτήματα του τότε των Olimpians, των Tsarms και των Afrodails....
Tο νυχτερινό κολύμπι στην ασημένια θάλασσα, οι όρκοι κάτω απ' το κόκκινο φεγγάρι του Αυγούστου και εκείνα τα φιλιά με γεύση απ' την αλμύρα της θάλασσας....
Ήρθε ο Αύγουστος και εσύ να μη ξεχνάς πως η Έλλη βυθίστηκε στην Τήνο και άρχισε ο καταραμένος πόλεμος.....
Ήρθε ο Αύγουστος κι έχεις ένα παράξενο συναίσθημα στην γιορτή της Παναγιάς, μια ευλάβεια, μια κατάνυξη και ένα βουβό κλάμα για την μάνα των Ελλήνων ίσως και για την δική σου μάνα...
Ήρθε ο Αύγουστος και μαζί οι παιδικές σου θύμισες από την φανουρόπιτα που έφτιαχνε η δική σου μάνα στην γιορτή του Αγ. Φανούρη, το σόι να μαζεύεται στο σπίτι μας, οι καφέδες και το φλιτζάνι, το κομμάτι της πίτας κάτω απ' το μαξιλάρι και η θεία Ευτέρπη να πρωτοστατεί βρίζοντας τις τότε πολιτικές καταστάσεις.....
Είναι γιατί τα φεγγάρια του Αυγούστου σε κάνουν και ονειρεύεσαι και τραγουδάς παρέα και με τους γύρω σου να αναπολείς και να ερωτεύεσαι.....
Κι όταν θα τελέψει το ταξίδι του Αυγούστου και τα πανιά θα πέσουν, θα φύγουν τα πλοία, τα όνειρα, τα πουλιά, οι καλοκαιρινοί οι έρωτες θα μπούνε στο σεντούκι των αναμνήσεων και θα μείνουν οι δακρυσμένοι Αύγουστοι....
Και είναι γιατί ο Νίκος ο Παπάζογλου είναι Σαλονικιός,
μόνο αυτός ο μπαγάσας μπορούσε να γράψει τέτοιους στίχους και τέτοια μουσική για τον δικό του και για τον δικό μας Αύγουστο...
"Πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά που σαν καταρράχτης έλουζε, διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε καθώς έσκυβε επάνω μου χιλιάδες φιλιά"
Καλό μήνα γείτονες και να ανταμώνουμε για να θυμόμαστε να τραγουδάμε κάτω απ' τα φεγγάρια του Αυγούστου και να κάνουμε κουράγιο γιατί όπως όλα όταν έχουμε την υγεία μας θα περάσει κι αυτό.
θεία Ευτέρπη
1 σχόλιο:
... τὰ γράϕεις τόσο ὡραῖα...
στὸ τέλος
θὰ μὲ κάνεις νὰ νοσταλγήσω
κάποια πράγματα, ποὺ νομίζω
ποτέ δὲν ἀγάπησα...
ἱστορίες μιᾶς ἐποχῆς,
μὲ μὶα "νέα" ζωή,
ϕορτωμένη μὲ πάμπολλα δῆθεν,
ποὺ κατάϕερε νὰ κλέψει καρδιές
καὶ στὸ τέλος μᾶς ἔγινε
καθεστῶς καὶ συνήθειο...
καὶ ἡ βαρεμάρα... μόνιμη ἐπωδός
κάθε τὰχα κεϕάτης ἐξόρμησης...
ὅπως ἔλεγε ἐκεῖνο τὸ νόστιμο τραγικό τραγουδάκι
"I can get no... satisfaction..."
εἶναι ἡ γεύση ποὺ μοὺ ἔμεινε, ἀπὸ ἐκεὶνα τὰ ἄνοστα χρόνια ...
(καὶ τὸ δῆθεν, ποὺ μοὔγινε προίκα καὶ ϕόρτωμα
νὰ μὲ κλέβει στῆς ζωῆς μου τὸ ζύγι... )
...
Δημοσίευση σχολίου