Τέλη Σεπτέμβρη ήμουν Αθήνα για δουλειά και άρπαξα την ευκαιρία και ξαναπήγα... πού αλλού !
Στο νυχτερινό καταφύγιο μου , την υπέροχη και μαγευτική Χίο ! Έτυχε και ταξίδεψα μαζί με την Ευαγγελία , θυμάστε έτσι ; Χωρίς τη βοήθεια της δε θα είχα βγάλει καμία φωτογραφία τον περασμένο Ιούνη και ειδικά τον Πύργο των Δοτίων , μια φωτογραφία που έχει ταξιδέψει χάρη σε σας από Αυστραλία και Καναδά μέχρι Νότια Αφρική ! Φτάσαμε λοιπόν στις 10 το βράδυ στη χώρα όπου με περίμενε η Εύη για να πάμε κατευθείαν στον Ανάβατο και επίσης η καλύτερη οικοδέσποινα που θα μπορούσα να βρω στη Χίο , η Μαρία , υπόδειγμα της φιλοξενίας του νησιού και ιδιοκτήτρια ενοικιαζόμενων δωματίων στην Αγία Ερμιόνη ! Μου είχε ετοιμάσει εκτός από το καταπληκτικό δωμάτιο όπου θα έμενα , φαγητό , σοκολάτα, τσιπς νερά και αναψυκτικά για να τα πάρω μαζί μου και να μη χάσω καθόλου χρόνο μιας και έφτασα αργά ! Πόσο το εκτίμησα Μαρία ! Αποχαιρετίσαμε την Ευαγγελία για την ώρα και φύγαμε σα να τρέχαμε σε αγώνα με την Εύη και να μαστε εδώ στα 450 μέτρα ψηλά , σ ' έναν μεσαιωνικό Ανά-βατο και δύσ-βατο εγκαταλελειμμένο οικισμό . Περιττό να σας πω ότι ανέβηκα τις σκάλες λες και είχα φτερά στα πόδια μου παρόλο το βάρος του εξοπλισμού και την κούραση ! Είχα τόση ανυπομονησία να φωτογραφήσω αυτό το μέρος κάτω απ' το φως των αστεριών που όταν έφτασα και αντίκρισα αυτόν τον ουρανό με τ ' αμέτρητα λαμπιόνια και αυτή τη μοναδική θέα , τα χασα ! Είχε τρομερό αέρα που έπαιρνε ακόμα και το τρίποδο και αρκετή υγρασία αλλά εγώ εκεί !
Ο Βέγας δέσποζε στον φθινοπωρινό θόλο εκεί ψηλά ενώ κάτω τα κτίσματα δείχνουν ν ' αντέχουν με πείσμα ακόμα στο πέρασμα του χρόνου παρόλη τη φθορά και την εγκατάλειψη που έχουν υποστεί ! Μαγικό μέρος , σε πιάνει ένα δέος ειδικά δε αν ξέρεις την ιστορία του τόπου . Εγώ λίγο ακόμα και θα πιάσω κάνα σπίτι στον Μυστρά του Αιγαίου , να βλέπω ίσα μέχρι την άκρη της σπείρας του γαλαξία ! Μα σε τί μέρος ζούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου