Κυριακή 25 Αυγούστου 2024

πρέπει ἔστω καί μέ σπασμένα φτερά νά πετάω.

 


. Μίλτος Σαχτούρης

3 σχόλια:

Θαλασσινός είπε...

Μακάριος εκείνος που πετάει με σπασμένα φτερά, τρισμακάριος εκείνος που γονατίζει τον εαυτόν του βαθιά, κάτω από όλους τους άλλους.

Anna είπε...

Στις καταιγίδες, το γονάτισμα και τα σπασμένα τα φτερά είναι κι αυτά για να δούμε λίγο φως... μια πορεία προς τη χαρά...

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... και να κουρνιάζαμε κάπου ψηλά στ' απάτητα

με όλη αυτή την θαλπωρή τής μιάς φωτοχυσίας μέσα μας,
να μάς κρατά έξω το ψύχος
τών χιονισμένων άμωμων κορφάδων

και τα ριπίσματα τού παγερού αέρα
να μήν μπορούν να διώξουνε την άνωθεν
την μέσα θέρμη...

να δούμε όλην την ασημαντότητα που μάς τυλίγει
κι αφού με μέθοδο στραγγίξει κάθε μας ανάσα

θα μάς τοποθετήσει σε μιάν άκρη παστωμένους
με αλάτι μπόλικο και ματαιωμένες προσδοκίες

να γίνουμε οι μούμιες...
οι εφιάλτες πού τρομοκρατούν και βασανίζουν την επόμενη ανυποψίαστη φουρνιά...

πληρώνοντας, ίσως, το τίμημα
για μιά μας κάποια... σκόρπια αμαρτία
που κάπου καταχωνιασμένη την αφήσαμε
τροφή στο σκώρο...

"σής και βρώσις"...