Ὅλη ἡ ἐπίγεια ζωή μας, ἀπό τή γέννηση μέχρι καί τήν τελευταία ἀναπνοή, θά φανεῖ τήν ὥρα τοῦ θανάτου σάν μιά ἑνιαία ἄχρονη πράξη. Θά μποροῦμε νά δοῦμε τό περιεχόμενο καί τήν ποιότητά της ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ.
Συχνά καθησυχάζουμε τή συνείδησή μας μέ τή σκέψη ὅτι κανείς δέν μᾶς βλέπει ἤ κανείς δέν γνωρίζει τούς λογισμούς ἤ τίς πράξεις μας»
Ναί, ὅλη ἡ ζωή μας θά εἶναι ἔτσι μιά ματιά μπροστά μας τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας. Ἐλάχιστες εἶναι οἱ ψυχές πού ζοῦν διάφανα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Πόσο συχνά καί πόσο πολύ μόνος του κανείς, παρά τήν κατά τά ἄλλα καλή διάθεσή του, ἁμαρτάνει, βάζοντας τή μιά ἤ τήν ἄλλη πονηριά στό μυαλό του.
Καί οἱ πιό καλές ψυχές, ἀπό ἐδῶ ἀπό ἐκεῖ τό ἔχουν, ζοῦν κρυφή ζωή.
Γι᾽ αὐτό, χρειάζεται νά κάνει κανείς καθαρή ὑπακοή· βοηθιέται ἀπό αὐτό νά μετανοεῖ, νά ταπεινώνεται, νά μέμφεται τόν ἑαυτό του.
