Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μόλις πριν από περίπου έναν αιώνα, οι γυναίκες αποθαρρύνονταν από το να κάνουν ποδήλατο.
Η αυξανόμενη διαθεσιμότητα ποδηλάτων πρόσφερε στις γυναίκες κινητικότητα και την ελευθερία να μετακινούνται μόνες τους. Αυτό, φυσικά, αποτελούσε απειλή για την ανδρική ηγεμονία.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι γιατροί επινόησαν μια ασθένεια με το όνομα «Πρόσωπο Ποδηλάτου» για να αποθαρρύνουν τις γυναίκες από την ποδηλασία.
Τι ήταν το «πρόσωπο ποδηλάτου»;
Η λύση ήταν να τρομάξουν τις γυναίκες κάνοντάς τες να πιστέψουν ότι η οδήγηση ποδηλάτου θα προκαλούσε διόγκωση των ματιών τους και προεξοχή του πηγουνιού τους λόγω της προσπάθειας να κρατήσουν την ισορροπία τους. Το «πρόσωπο ποδηλάτη» ήταν συνήθως αναψοκοκκινισμένο, αλλά μερικές φορές χλωμό, και πάντα φαινόταν κουρασμένο. Αυτά θεωρούνταν ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά για τις γυναίκες.
Τα δημοσιεύματα είχαν επίσης σκοπό να πείσουν τις γυναίκες ότι η υπερβολική ποδηλασία τις καθιστούσε ευάλωτες σε ασθένειες.
Οι γιατροί εξέφραζαν επίσης την ανησυχία ότι οι γυναίκες που ποδηλατούσαν ήταν υπέρμετρα σεξουαλικές. Το να καβαλά οτιδήποτε θεωρούνταν υπέρ το δέον αρρενωπό για κάθε ευπρεπή γυναίκα ή κοπέλα.
Πότε ξεκίνησαν οι γυναίκες να ποδηλατούν;
Πολλές θιασώτριες της ποδηλασίας διαφώνησαν με το «πρόσωπο ποδηλάτη» ως ιατρική πάθηση. Αντ’ αυτού, υποστήριζαν ότι η σωματική δραστηριότητα θα βελτίωνε την υγεία των γυναικών.
Η ποδηλασία θα μπορούσε να βοηθήσει τις αναβάτριες να αισθάνονται καλύτερα, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά. Η ποδηλασία θα μπορούσε να κάνει τις γυναίκες όχι μόνο πιο δυνατές, αλλά και πιο σίγουρες για τις ικανότητές τους.
Σε αυτές τις αφίσες του τέλους του 19ου αιώνα — από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας — οι γυναίκες σαφώς και δεν έπασχαν από «πρόσωπο ποδηλάτη»!
5 σχόλια:
... οι μεγαλοαστές στήν Δύση
εξεγέρθηκαν απέναντι στούς άνδρες τους
στους οποίους επιτρέπονταν σιγά-σιγά τα πάντα
πλήν... διακριτικά
(στά μουλωχτά... !)
κι έτσι ζητούσανε κι αυτές τα ανάλογα ταχαδικαιώματα,
στην αυξανόμενη
ελευθεριότητα...
άλλωστε, μήπως στην Ρώμη,
στο αποκορύφωμα τής χλιδής
και τών απολαύσεων αυτά δεν είχαν κερδηθεί με... "φυσικό" τρόπο
αφού δεν υπήρχε τότε το εμπόδιο τού Χριστιανισμού
και άρα η ανηθικότητα που την διδάσκονταν από τους ψευδοθεούς τους δεν χρειαζόταν να κρύβεται επιδέξια
απο τα βλέμματα τής δημοσίας
αιδούς...
ειδικά από στούς πλούσιους Ρωμαίους άρχοντες...
δικαίωμα λοιπόν στην ισότητα τής μουλωχτής ανηθικότητας ήτανε προφανώς,
όλα τα τέτοιου είδους δικαιώματα
και το παιγνίδι αυτών τών κάμποσο... ρυπαρών "δικαιωμάτων"
το βλέπουμε να συνεχίζεται ασταμάτητο καί επεκτεινόμενο πρός όλες τις κατευθυνσεις, αφού ο λαός πάντοτε τους
ε π ι φ α ν ε ί ς πολίτες συνηθίζει
να μ ι μ ε ί τ α ι...
έχοντας ανέβει πλέον πιά πίστα
και διεκδικώντας δημόσια περήφανη και χωρίς όρια ελευθεριότητα
ώς μέγιστη κατάκτηση αυτής τής...
νεοελευθεριάζουσας πολιτείας
που αντικατεστησε ανατρέπωντας την
αυθεντική ελευθερία μας
από τα πάθη
απαξιώνοντας σπόλυτα
την α ρ ε τ ή ...
που πολεμείται μάλιστα από αριστερούς δεξίούς...
και... θεούσους...
... δυστυχῶς ἡ ἱαρτρική, παράλληλα μὲ τὸ πραγματικό της διακόνημα,
ἐκτρεπόμενη σὲ σκοτεινές ἀτραποὺς
ὑπηρετεῖ τὸν πιὸ βαθύ σκοταδισμό
ὅπως ἀναφέρεται μὲ καθαρό λόγο,στὴν περίπτωση τῆς αἰμοῤῥοούσης
ἐκμεταλλευόμενη τὸν φόβο τοῦ ἀνθρώπου μπροστά στὸν θάνατο
ποὺ ἐπητήδεια μᾶς πείθει, πὼς μπορεῖ ἀπὸ τὰ χέρια του νὰ μᾶς γλυτώσει·
ἔτσι, κατασκευάζονται ἀτέλειωτα, κατά τὴν ὅποιαν... χρείαν μύθοι, που ὑποστηριζόμενοι ἀπὸ τὴν ἱατρική καὶ τὶς ἄλλες ἐπιστῆμες,
(εἶτε ἐξασφαλίζοντας τὴν σ ι ω π ή τους)
γίνονται πιστευτοί απὸ τὸν λαό ποὺ καταντᾶ μία ἀγέλη
ποὺ στὴν θέση τοῦ ἀ λ η θ ι ν ο ῦ μας σκοποῦ
ροκανίζει τὸν χρόνο τς ζωῆς μας
μὲ πράγματα τάχα σπουδαῖα
ποὺ ἡ ἀξία τους ἡ τιποτένια
καὶ τό κατάντημα ποὺ μᾶς χαρίζουνε
φαίνονται μὲ τὸν χρόνο, ὅλο πιό βαριά ἐπάνω στὴν καμπούρα μας
καὶ ἰδιαίτερα... σὰν τʹ ἀγαπήσουμε καὶ τὰ ὑψώσουμε σὲ δόγματα ἀψεγάδιαστα,
ποὺ ὅποιος τολμήσει να τʹ ἀγγίξει
π ε τ ρ ο β ο λ ι έ τ α ι δημόσια, ἀπὸ τὴν διαδικτυακή μας γεραρή συναγωγή...
Σήμερα έχουμε μοναχές που οδηγούν ντάτσουν φορτηγάκι όπου εξυπηρετούνται για τις ανάγκες της μονής..
... καλό τὸ ντάτσουν κι ἅγιο(!)
ὅμως ἀνόσια ἡ παραμέληση τῶν ἕργων
τῆς Ἀγάπης,
τῆς μόνης ἀληθινῆς,
ἀκόμη κι ἀπ'αὐτοὺς ποὺ
τάχθηκαν ϕιλότιμα νὰ τὴν διαϕυλάξουν
γενόμενοι παράδειγμα γιὰ τοὺς λοιπούς ποὺ θ'ἀϕεθοῦν
ἀλίμονο ν'ἀποξεχνιοῦνται,
στὴν ἀγκαλιά τὴν ἄβολη και ἀπαράκλητη
τῶν μεριμνῶν τοῦ βίου τὴν τόσο νανουριστική
καὶ ἡ περιϕρόνηση...
τῆς χάριτι Θεοῦ ἀπροσπαθείας,
γιὰ τὴν ἑργώδη ἐπίδειξη τοῦ
κοσμικοῦ μας ϕίλεργου ἀκτιβισμοῦ
στοῦ Φαραώ τὴν ἀσταμάτητη πλινθοποιΐα...
Δυστυχώς το πολυμεριμνο της καθημερινότητας,αποδεικνύει ότι,ο,τι και να κάνει ο άνθρωπος ,δεν φθάνει.
Για να είναι τέλειος.
Καλό είναι και ας είναι λίγο αυτό που κάνει,μόνο να το κάνει πολύ καλά.
Δλδ με όλη την καρδιά του!!
Έτσι δίνει λίγο και σε όλους,αλλά αυτό που δίνει είναι το κατά δύναμιν.
Χαίρετε ,καλή κ Αγία ημέρα !!!
Δημοσίευση σχολίου