Tα αξιοθέατα και όμορφα χωριά της Τήνου

 

Μια διαδρομή στα πανέμορφα, παραδοσιακά τοπία της. 

Το νησί της Τήνου έχει καταφέρει να αλλάξει το τουριστικό προφίλ του και να μην ταυτίζεται πια μόνο με τον προσκυνηματικό τουρισμό και τον ναό της Παναγίας Ευαγγελίστριας της Τήνου. Σε αυτό έχουν συμβάλει τα εξαιρετικά όμορφα παραδοσιακά χωριά και άλλα σημεία ενδιαφέροντος.

 

Ο Βώλακας και το Κακόβολο

Αποκλείεται να μείνεις ασυγκίνητος όταν αντικρίσεις το εξωγήινο τοπίο του Βώλακα: χιλιάδες μικροί και μεγάλοι στρογγυλοί γρανίτες, σαν να τους έχει πετάξει εκεί ένα γιγάντιο χέρι, γεμίζουν ένα τριγωνικό οροπέδιο 23 τ.χλμ. Πολλοί θέλουν να πιστεύουν πως πρόκειται για τον πυθμένα αρχαίας θάλασσας που ήρθε στην επιφάνεια πριν από χιλιάδες χρόνια, ή για κομμάτια από μετεωρίτες. Οι γεωλόγοι εξηγούν ότι πρόκειται για «γρανίτη με σφαιρική αποσάθρωση και γρανιτικές γεωμορφές τύπου tafoni και alveoles».

Ανάμεσα στους γρανίτες ασπρίζει το μικρό χωριό του Βώλακα. Από τον γειτονικό Φαλατάδο ξεκινάει η διαδρομή μέσα στο Κακόβολο, όπως το λένε οι ντόπιοι. Οι στρογγυλεμένοι γρανίτες κάθε μεγέθους δημιουργούν ένα από τα εντυπωσιακά τοπία των Κυκλάδων, ένα συγκλονιστικό υπαίθριο γεωλογικό μουσείο. Ανάμεσά τους θα ανακαλύψετε αλώνια, εκκλησάκια, «κελιά» για τη φύλαξη των ζώων και αμπελώνες.

Μονή Κεχροβουνίου

Το παμπάλαιο μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων, με την σπουδαία αρχιτεκτονική, είναι σημαντικό προσκύνημα στο νησί. Οι γραπτές πληροφορίες για τη μονή Κεχροβουνίου είναι ελάχιστες, το βέβαιο όμως είναι ότι υπήρχε από την εποχή των Ενετών. Το καθολικό ανακαινίστηκε το 1774. Ακολουθώντας τη σήμανση θα δείτε το φτωχικό κελί της μοναχής Οσίας Πελαγίας, η οποία -σύμφωνα με την παράδοση- στις 23 Ιουλίου του 1822 είδε στο όνειρό της πού βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας.

Το Ξώμπουργο

Ο βραχώδης λόφος με το παράξενο σχήμα ξεχωρίζει από πολλά σημεία του νησιού. Στα 540 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, σ’ αυτά τα απόκρημνα και φυσικά οχυρά βράχια, βρισκόταν άλλοτε το ψηλότερο κάστρο του Αιγαίου και στην περιοχή ήταν η πρωτεύουσα του νησιού σε αρκετές ιστορικές περιόδους. Η ανάβαση στο βράχο με τα ερείπια του κάστρου και τις γάιλες (κοράκια) να πετούν γύρω θα σας μείνει αξέχαστη και η θέα από εκεί μέχρι τα γειτονικά νησιά είναι μοναδική. Στα βυζαντινά χρόνια το Ξώμπουργο κατοικήθηκε όταν οι κάτοικοι έφυγαν από τα παράλια λόγω της πειρατείας. Όταν το 1207 κατέλαβαν την Τήνο οι αδελφοί Γκίζι, έκτισαν εκεί το κάστρο της Αγίας Ελένης. Το 1715 οι Τούρκοι κατέλαβαν το κάστρο μετά από προδοσία, και το γκρέμισαν. Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα η περιοχή εγκαταλείφθηκε και η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην πόλη της Τήνου. Στη ρίζα του βράχου έχουν απομείνει τα ορθόδοξα ξωκλήσια του Αγίου Μηνά και της Ελεούσας, καθώς και το μεγάλο καθολικό προσκύνημα της Ιεράς Καρδίας του Ιησού: Ιδρύθηκε από Ιησουίτες μοναχούς και ανακαινίστηκε το 1893. Τα τελευταία χρόνια το Ξώμπουργο πρωτοστατεί στον τομέα της αναρρίχησης, καθώς στα βράχια του υπάρχουν 90 διαδομές διαφορετικού βαθμού δυσκολίας.

Οι τηνιακοί περιστερώνες

Μαρτυρίες για τους περιστεριώνες της Τήνου υπάρχουν από το 1726 και σήμερα διατηρούνται -σε καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση- έως και 600. Είναι περίτεχνοι και διαφορετικοί μεταξύ τους, φτιαγμένοι με σχιστόλιθο, πέτρα και ασβέστη. Τους χαρακτηρίζουν τα περίφημα «λιθοκεντήματα» που σχηματίζουν τρίγωνα, ρόμβους και ήλιους. Θεωρείται ότι στο νησί τους έφεραν οι Ενετοί. Οι Τηνιακοί συνέχισαν να εκτρέφουν τα περιστέρια γιατί χρησιμοποιούσαν τα περιττώματά τους ως λίπασμα και έτρωγαν τα πιτσούνια. Μεμονωμένους περιστεριώνες θα βλέπετε διαρκώς κάνοντας διαδρομές στο νησί. Συγκρότημα περιστεριώνων υπάρχει στον Ταραμπάδο, ένα μικρό χωριό που έχει κτιστεί το 17ο αιώνα. Περιστεριώνες θα δείτε και στις περιοχές της Ποταμιάς, της Στενής, του Φαλατάδου και στην κοιλάδα του Τριπόταμου.

Τα ξωκλήσια

Οι ορθόδοξες και καθολικές εκκλησίες της Τήνου είναι πολλές και τα περίτεχνα, κομψά καμπαναριά τους που είναι φτιαγμένα από μάρμαρο, ξεχωρίζουν μέσα στους οικισμούς. Σε κάθε διαδρομή το άγονο κυκλαδίτικο τοπίο ημερεύει από τα μικρά και μεγάλα ξωκλήσια, αρκετά από τα οποία είναι ιδιωτικά. Σύμφωνα με τις πηγές φθάνουν τα 1000. Οι λιτές γραμμές τους και τα λευκά χρώματα προβάλλουν ανάμεσα στις ξερολιθιές, τις πλαγιές, τους κάμπους και τις κορυφογραμμές, ή πλάι στη θάλασσα. Σχεδόν όλα γιορτάζουν με μικρά ή μεγάλα πανηγύρια. Κάθε επισκέπτης και περαστικός είναι καλεσμένος να φάει, να πιεί και να χορέψει.

 

η συνέχεια...