Είναι να μη σου τύχει:

 

Να είσαι πεμπτοφαλαγγίτης, επαγγελματίας ανθέλληνας δημοσιογράφος, να θες να βάλεις έναν ξένο να διασύρει διεθνώς την Ελλάδα και να μην σου κάθεται με τίποτα!

Πήραν συνέντευξη (από το ντοκουμέντο) από τη Γαλλίδα Κοκό Γκοζλάν, την κοπέλα που έσωσε το γατάκι από πνιγμό στις Σπέτσες, ένα συμβάν που υπερπροβάλλαν τα συστημικά media, με κατάληξη να εύχεται όλη η φιλόζωη φασιστερά αργό θάνατο στον λιμενικό που δεν βούτηξε για το γατάκι.

Ρωτάει ο Έλληνας (;):

«Η κίνηση σας, ξέρετε, είχε έναν συμβολισμό. Το Αιγαίο δυστυχώς έβριθε μέχρι πρότινος από πτώματα πνιγμένων μεταναστών. Εσείς πάλι βουτήξατε στα νερά και σώσατε ένα γατάκι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε»

(που σημαίνει: δεν ξέρω αν κατάλαβες ότι ήρθες σε μια χώρα ένστολων φασιστοειδών που τολμάνε να περιφρουρούν ένα Αιγαίο που ανήκει στα ψάρια του, κάνουν το λουτρό τους δίπλα από πτώματα, πίνουν αίμα μεταναστών και εξιτάρονται να βλέπουν γατάκια να βγάζουν μπουρμπουλήθρες)

Απαντάει η Κοκό: «Νομίζω πως δεν θα πάρω θέση σ’ αυτή την παρατήρηση σας. Εγώ είδα ένα γατάκι να πνίγεται και θεώρησα πως έπρεπε να πέσω και να το πιάσω. Είναι το μόνο που μπορώ να πω».

Πρώτο εγκεφαλικό ο ντοκουμέντος.

Που θα πάει, θα το πιάσω το λαβράκι, σου λέει.

Ξαναρωτάει:

«Θεωρήσατε για μια στιγμή πως ήταν δουλειά του λιμενικού να πέσει στη θάλασσα και όχι δική σας;»

(που σημαίνει: ρε κοπελιά ρίξε έστω μια γατίσια κατάρα στον λιμενικό να κάνει γκελ η συνέντευξη. Εφτά ζωές έχει η γάτα, μία ο λιμενικός. Να του τη φάμε κι αυτή. Έχουμε κι ένα πρόσωπο στην κοινωνία. Παρακολουθούν γατομάνες, μεταναστοπατέρες. Τι θα δείξουμε στον κόσμο;)

Λέει η Κοκό: «Το «ήταν δουλειά του» είναι μια πονηρή έκφραση (σέκος ο δικός σου). Κανένας δεν έχει τα ίδια ένστικτα, τις ίδιες αντιδράσεις κι εκείνου το ένστικτο έλεγε να προστατεύσει εμένα και όχι το γατί. Εμένα το δικό μου ένστικτο έλεγε να σώσω το γατί. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν τον κατηγορώ. Με βοήθησε, ήταν γλυκός. Δεν του αξίζει το μίσος».

Δεύτερο εγκεφαλικό ο ντοκουμέντος. Τι κακό είναι αυτό που πάθαμε; Να οργανωθούμε ρε παιδιά!

Αλλά σου λέει, θα κάνω και μια τρίτη προσπάθεια. Τι στο καλό, δεν μπορεί να μας έχει βγει τόσο φιλέλληνας η Κοκό! Αφού το έχουμε βγάλει το μοντελάκι στην Ελλάδα: γάτα, δικαιώματα, κυρ Παντελήδες, ακροδεξιά. Εσύ γιατί δεν λειτουργείς; Χάλασες;

Ρωτάει για τρίτη και φαρμακερή ο ντοκουμέντος:

«Το να σκέφτεστε πως σώσατε ένα ζώο, που κάποιοι άνθρωποι, εν προκειμένω ΕΛΛΗΝΕΣ, το πέταξαν στη θάλασσα για πλάκα, τι σας κάνει να πιστεύετε για την Ελλάδα;»

(που σημαίνει: σε εκλιπαρούμε ρε κοπέλα μου, βρίσε επιτέλους την άτιμη ελληνική φάρα να βγάλουμε κι εμείς το μεροκάματο, γιατί μέχρι τώρα μας έχεις πάει κουβά. Έλεος επιτέλους. Να, στο κάνουμε και spelling Ε – ΛΛΗ – ΝΕΣ. Ρε που την βρήκαμε αυτή;)

Απαντά η Κοκό: «Αγαπώ την Ελλάδα κι αυτό δεν είναι ίδιον των Ελλήνων, αλλά του κόσμου όλου. Παντού βλέπεις τα ίδια, ακόμη και στη Γαλλία. Δεν έχει να κάνει με εθνικότητες. Στην Ελλάδα γνώρισα πολλούς διασώστες ζώων. Το κέντρο «The Spetses Care for Animals». Aποτελείται από εξαιρετικούς ανθρώπους που αφιερώνουν το χρόνο και τη ζωή τους σ’ αυτό».

Όπου φύγει φύγει ο δημοσιογράφος. Κάτι μου λέει ότι αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που πήραν συνέντευξη από την Κοκό…

Ελευθέριος Ανδρώνης